Gazze’de süregelen soykırım ve aç bırakma politikası, tüm dünyanın gözü önünde bütün vahşetiyle devam ederken, Türkiye kamuoyunda yükselen tepkiler karşısında hükümetin göstermelik adımları devam ediyor. Türkiye 15-16 Temmuz tarihlerinde Kolombiya’nın başkenti Bogota’da, Lahey Grubu’nun hazırladığı bildiriye imza atmamış, tepkiler üzerine Dışişleri Bakanlığı 20 Eylül’e kadar bildirinin imzalanabileceğini ileri sürmüş, Dışişleri Bakanı Hakan Fidan BM Deniz Hukuku Sözleşmesi bağlamında çekincelerimiz var demiş, fakat Hizb-ut Tahrir öncülüğünde 27 Temmuz’da Ankara’da on binlerce insanın katılımıyla AK Parti önünde gerçekleşen Gazze yürüyüşü sonrasında şerh koyarak bildiriyi imzalamak zorunda kalmıştır.

Devletlerarası düzenin itibarını kurtarmak için 3. dünya ülkeleri tarafından kurulan Lahey Grubu’nun bu bildirisinin uygulanabilir olmadığı aşikardır. Hiçbir yaptırım gücüne sahip olmadığı halde bile, Türkiye’nin bildiriyi iki hafta sonra imzalamak zorunda kalması, izlenen dış politikanın nasıl bir tahakküm ve boyunduruk altında olduğunun delilidir. Bu tahakkümün başka bir göstergesi de Avrupa Birliği, Arap Birliği ve Türkiye’nin de içinde olduğu 16 ülke tarafından ilan edilen New York bildirisinin imzalanmasıdır. Buna göre Gazzeli mücahitlerden silah bırakmaları, Gazze’yi terk etmeleri, otoriteyi kukla Abbas yönetimine devretmeleri talep edilmiştir. O kadar ki Fransa Dışişleri Bakanı Jean-Noel Barrot, "İlk kez Arap ülkeleri ve Ortadoğu'daki ülkeler Hamas'ı ve 7 Ekim'i kınıyor, Hamas'a silah bırakma ve Filistin'in yönetiminden çekilme çağrısı yapıyor ve gelecekte “İsrail” ile ilişkileri normalleştirme niyetlerini açıkça ifade ediyorlar" demiştir. Bu bildiri, Amerika’nın başımızdaki yönetimleri sömürge valileri gibi kullandığını açıkça ifşa etmiştir. Tepkiler üzerine Türkiye, anlaşmanın silah bırakmaya ilişkin maddesine, “silah bırakılsın, ama ya iki devletli çözüm ya da Filistinli gruplar arasındaki uzlaşma ile bırakılsın” şerh koyarak imzalamıştır. İhanetin zirvesi ise iki devletli çözüm safsatasıdır. Güya çok sayıda ülke Eylül ayındaki BM toplantıları sırasında Filistin Devleti’ni tanıyacaklarını ilan etmişlerdir. Sözde 1967 sınırları üzerinde başkenti Doğu Kudüs olan bağımsız bir Filistin devleti kurulmasının koca bir yalan ve Müslümanların duygularıyla oynama maksatlı pembe bir hayal olduğuna şüphe yoktur.

Hakikat şu ki Yahudi varlığı Gazze bataklığından çıkamamış, yüz binlerce masum Müslümanın hayatına mâl olan beklenen zaferini tadamamış, efendisi Amerika ve bölgedeki işbirlikçi yöneticiler dahi onu bu zilletten kurtaramamıştır. Gazze’de evsiz, korumasız, aç ve sefil bir halde yalnızlığa terk edilen kardeşlerimize bir bardak su bile götüremeyen hain yöneticiler, maalesef efendileri olan kafir Batılı devletleri ve onların pis işlerini yaptırdıkları Yahudi varlığını korumak için 7/24 mesai yapıyorlar. Fakat ne kadar çırpınırlarsa çırpınsınlar, bu onlar için bir yürek acısı olacak ve Allah’ın nusretini lütfetmesiyle nihayetinde bu dünyada mağlup, ahirette ise şiddetli bir azaba duçar olacaklardır.

وَاِذَا رَاَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ اَجْسَامُهُمْۜ وَاِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْۜ كَاَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌۜ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْۜ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْۜ قَاتَلَهُمُ اللّٰهُۘ اَنّٰى يُؤْفَكُونَ

“Onları gördüğün zaman kalıpları hoşuna gider, konuşurlarsa sözlerini dinlersin. Oysa onlar sanki duvara dayanmış kütükler gibidir. Her gürültüyü kendi aleyhlerine sanırlar. İşte düşman onlardır. Onlardan sakın! Allah onların canlarını alsın! Nasıl da bu hale geliyorlar?” ^{[Munâfikûn 4]}