[اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُم]

ژباړه: «د الله سبحانه و تعالی او د هغه د رسول الله صلی الله علیه وسلم بلنې ته لبیک ووایاست، چې کله رسول الله صلی الله علیه وسلم تاسو ته د هغه شي په لوري بلنه درکړي چې تاسو ته ژوند بښونکي دي» [انفال: ۲۴]

په دغو ورځو کې د انقلاب لسمه کلیزه نمانځل کېږي، چې په تونس کې پیل شو او د استعماري پانګوالۍ له لوري د وضع شوي واقعیت د بنسټیز بدلون هیله یې درلوده. په هر صورت، واقعیت نه دی بدل شوی او د ځینو څېرو په ورکېدلو او د هغو څېرو په راوتلو سربېره چې په جرم او بدبختۍ کې ډېر نه دي ښکېل، نظام نه دی راپرځول شوی!

استعمار ګر، چې د بورغیبا او بن علی له لارې یې د پردې تر شا پټ کار کاوه، اوس هم دغه هېواد کنټرولوي او ان د پلان جوړونې، قانون جوړونې او په پلي کېدو کې یې خپل کنټرول ډېر کړی دی. دا هغه څوک دي چې مسایل او لومړیتوبونه ټاکي او هغه لارې ټاکي چې چارواکي یې باید وڅاري، دا هغه څوک دي چې د خپلو سفارتونو له لارې د لوړو دولتي کادرونو روزنه پر غاړه لري، چې نه یوازې صدر اعظم، بلکې د دفاع، کورنیو چارو او عدلیې... وزارتونه یې تر مستقیم نظارت لاندې دي.  

اې په تونس کې زموږ خلکو:

زموږ انګېزه یوه ده؛ دا د اسلام انګېزه او تطبیق دی، لکه څنګه چې الله سبحانه و تعالی موږ ته امر کړی، خو کفري استعمار له هغه وخت راهیسې چې د خلافت دولت یې راوپرځاوه، چې موږ یې سره متحد کړي وو، غواړي موږ کمزوري او د دولت ـ ملت په نوم مو ټوټې ټوټې کړي. بیا د واکمنانو په توګه خپل اجنټان هلته وګماري، څو د اسلامي دولت د بیا راګرځېدلو مخنیوی وکړي او خپل ناوړه پلان تعقیب کړي. لاندې خورا مهمو ټکو ته اشاره شوې ده:

۱ـ ډموکراسۍ ته وده ورکول او د اسلام لېرې کول: کله چې په تونس کې زموږ انقلاب پيل شو، د اجنټانو مرکزونه او د دوی واکمني ولړزول شوه، نو هغوی په قصدي توګه د اسلام د لېرې کولو لپاره ډموکراسۍ ته وده ورکړه او خپل اجنټان یې مدیریت او د حکومتولۍ مقامونو ته ورسول. په داسې حال کې چې د ملي روغې جوړې په چوکاټ کې د ځینو پخوانیو اجنټانو د بېرته راستنېدلو په لټه کې هم وو.

۲ـ د مسایلو وېشل: استعمارګرو زموږ مسایل ووېشل او  د پرمختګ، بېوزلۍ، لوږې، کار او د معاشونو د ډېروالي موضوګانې یې رامنځ ته کړې. څنګه چې موږ وږی ملت یو او د داسې چا لپاره انتظار کاوو چې موږ ته خواړه چمتو کړي! زموږ د غلا شوې شتمنۍ په اړه، دا یو ځانګړی امتیاز دی چې د غربي شرکتونو له لوري د غدارانو او دلالانو په مرسته تر لاسه شوي دي.

۳ـ د ستونزو رامنځ ته کول او بیا پر موږ د دوی د حل لارو راتپل:  استعمارګر د هغو ستونزو حل لارې رامنځ ته کوي، چې همدوی یې لامل دي. یو سیکولر اساسي قانون او له عدالت پرته قانون یې نافذ کړ ی، چې ټول د هغوی د ګټو په چوپړ کې دي. د دغو حل لارو په پلي کېدو سره یې شتمنۍ تر لاسه کړې او د خپلو شرکتونو له لارې یې لوټل پیل کړي. همدارنګه له هغوی څخه یوه اندازه مالي مرسته بېرته راګرځوي او د ویجاړوونکو غصب پورونو په بڼه یې ورکوي، چې په دې توګه لوټل او غلا کول ډېر شوي دي؛ نو ځکه په میلیونونو کارګران به پر ډېر کار بوخت وي.

۴ـ د لاریون کوونکو ناسمې غوښتنې او ستړیا: لاریون کوونکو خلکو ته هغه غوښتنې بیان کړې چې له وړاندې پېژندل شوې وې. پرمختګ او ګمارنه، د توکو پېرودلو وده، د څښاک پاکې اوبه او زیربنا چې په ورځنیو لاریونونو کې له کومې پایلې پرته پای ته ورسېدې. تر ټولو مشهوره بڼه یې دا ده چې دغه لاریونونه یووالی نه رامنځته کوي، بلکې موږ بېلوي، چټکې غوښتنې وړاندې کوي او تر ټولو خطرناک دا چې دا لاریونونه د ستونزو واقعیت خلکو ته نه بیانوي او له نښو یې ځان لیر کوي. همدارنګه دوی خپله انرژي بې ځایه لګوي او د رژیم پر فساد سترګې پټوي. 

۵ـ ملي پخلاینه: د خطرناکې پروژې د تېرېدلو لپاره لاریون کوونکي ناهیلۍ ته مجبوري، چې د ملي پخلاینې پروژه ده. دا پروژه یوازې د اوسني فاسد رژیم ثبات دی او د انقلاب دوسیه د پخلاینې په اعلان سره د تل لپاره بندوي.

له خطرناکو پایلو څخه به یې یوه د هغه چا بښل وي چې په ارزانه، ناکامه معامله کې یې فساد کړی و. که تاسو له دې څخه خوښ یاست، نو دوی به تاسو وغورځوي، څو د مجرمینو په اړه غلي پاتې شی، چې د ښکېلاک غلامان دي. نه یوازې له جزا څخه به بچ شي، بلکې تاسو به دوی د سیاسي او اقتصادي صحنو د مشرانو په توګه یو ځل بیا په صحنه کې وګورئ، چې له دوی څخه به یوازې بن علي غیر حاضر وي. تاسو به هغه څوک یاست چې دوی د انقلاب په نوم بېرته راولئ!

اې په تونس کې زموږ خلکو!

نن اساسي مسله د ښکېلاک او کفارو شتون دی، چې ملک کنټرولوي او د سیکولر سیاسي کړۍ له لوري اداره کېږي چې یوازې د محکوم کېدو او د هېواد په پلورلو کې ښه دي. همدارنګه بله مسله حاکم نظام دی چې یوازې اسلام دی او تاسو به پرته له اسلام څخه بېرته عزت تر لاسه نه کړئ، ستاسو رب به له اسلام پرته راضي نه شي او تاسو به پرته له اسلام څخه د اخرت په ورځ د رسول الله صلی الله علیه وسلم د شفاعت وړ ونه ګرځئ.

لکه څنګه چې الله سبحانه و تعالی او رسول الله صلی الله علیه وسلم امر کړی دی:

۱ـ د الله سبحانه و تعالی په لاره کې د رښتیني مشرتابه تر امر لاندې د هڅو یو ځای کول، د الله سبحانه و تعالی قانون ته غاړه اېښودل، د دښمن پېژندل او د هغوی له انګېزو خبرېدل.

۲ـ د هغه دښمن له منځه وړل چې موږ یې په رنځ اخته کړي یو او زموږ په برخلیک کې د هغوی مداخله پای ته رسول.

۳ـ د نبوت پر منهج د راشده خلافت دولت رامنځ ته کول.

الله سبحانه و تعالی فرمايي:

[يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ]

ژباړه: «اې ایمان راوړونکو! د الله سبحانه و تعالی او د هغه د پيغمبر صلی الله علیه وسلم بلنې ته لبیک ووایاست چې کله رسول الله صلی الله علیه وسلم تاسو ته د هغه شي په لوري بلنه درکړي چې تاسو ته ژوند بښونکي دي. وپوهېږئ چې الله سبحانه و تعالی د انسان او د هغه د زړه تر منځ حایل دی او هماغه لوري ته به تاسې ورغونډ کړی شئ.» [انفال: ۲۴]

د حزب التحریرـ ولایه تونس مطبوعاتي دفتر

د ۲۰۲۰ میلادي کال د ډیسمبر پر شپږمه د ښوونځیو څو تنو مدیرانو په یوه مقاله کې د هغو زده کوونکيو په اړه خپل دریځ بیان کړ چې لمونځونه به یې په خپل ښوونځي کې کول. د دوی پریکړه واضحه وه چې مسلمان زده کوونکي به په ښوونځیو کې لمونځ نه کوي او که یې کوي، د رخصتۍ په وخت کې به ټول زده کوونکي یو خالي اتاق ته ځي او لمونځ به کوي. د مدیرانو رییس برجیت ویدرس ومنله چې په لویو ښارونو او هغو ښوونځیو کې چې ډېری مسلمان زده کوونکي لري، د لمانځه مخنیوي پالیسي شته ده.

په همدغه مقاله کې د همبستګۍ وزیر ماټیاس ټسفای د دې پالیسۍ په اړه داسې څرګندونې وکړې «دوی باید د رخصتۍ په وخت کې د لمونځ کولو هیله ونه لري.»

یو ځل بیا ښکاره شوه چې هلته په شته مذهبي ازادۍ کې د دغه هېواد مسلمانانو ته ځای نشته. دا منافقت او دوه مخیتوب یوازې له دې امله دی چې د ښوونځیو زده کوونکي د عقیدوي ازادۍ په ارزښتونو وروزي. په ښوونځیو کې د تحمل، تنوع او ټول شموله نصحتونو نظریې تدریسېږي، پر دې سربېره، زده کوونکو ته په غربي معیارونو زده کړې ورکول کېږي.

د لمانځه پر وړاندې د هغوی د منع پالیسي ښيي چې له اسلام سره څومره تعصب لري، په همدغه ډول چې په ټولنه کې شته دی. د ډنمارک پارلمان هغه ځای دی چیرته چې د مسلمانانو پر وړاندې پراخ تبعیض منل شوی او دا یوه ثابته پالیسي ده.

ځینې مدیرانو د دې پالسي د قانوني کولو لپاره بېلابېلې پلمې کولې، چې ځینې یې د سیکولریزم ضد وې او په ټکر کې دلیلونه یې درلودل، ځکه په سېکولریزم کې د هر ډول عقیدې خلکو ته ځای پيدا کېدایشي. د مخنیوي پالسي هغه دروغجنې ادعا وې دي چې دوی یې کاروي چې ښوونځي مذهبي ځایونه نه دي، بلکي بې طرفه فضاوې دي. آیا د دې مانا داده چې دا ځینې لویې کمپنۍ او پوهنتونونه هم بې پرې نه دي، ځکه چې دوی یې خپلو کار کوونکو او محصلینو ته د لمانځه لپاره اتاقونه ورکوي.

د مدیرانو رییس او د همبستګۍ وزیر همدارنګه د «ټولنیز کنترول» پلمه وکړه، چې د دې ډار شته چې ځنې زده کوونکي شاید د نورو زده کوونکو په واسطه لمانځه کولو ته اړ شي؛ خو د ښوونځیو ټولنیز کنترول چیرته دی، کله زده کوونکي پخپلسر له سپکاوي ډکې مېلې نیسي، څښاک کوي او د جامو ځانګړي سټایلونه ترسره کوي. پر دې سربېره، ایا داسې شواهد شته چې زده کوونکي پخپله خوښه لومنځ نه کوي؟

د دغو ټولو څرګندونو عمومي خبره داده چې دوی نور ډېر ضعیف او غیر واقعي دي او دا هر څه د دوی د زغم نشت او دوه مخیتوب څرګندوي. د لمانځه مخنیوي پالیسۍ هدف دا دی چې د ډینمارک دولت په ښوونځیو کې د اسلام ضد افکار پلي کوي. اسلامي نښانونه، ارزښتونه، اخلاق او شخصیتونه تل له سیاسي بریدونو سره مخ وي. د دغه هېواد د همبستګۍ وزیر د مسلمانانو لمونځ د جګړې غږ بولي.

لمونځ د اسلام پایه ده. سربېره پردې، د لمانځه خونه د یوې سالمې ټولنې مرکزي نقطه او اصلي اسلامي ارزښت دی او سرچپه غیر اخلاقي ارزښتونه تر ډېره په ښوونځیو کې رواجېږي. مهمانۍ، څښاکونه او زناوې په ښوونځیو کې ډېرې عامې شوې دي، چې د ښوونځیو د مطالعې یوه بشپړه برخه یې جوړه کړې ده.

موږ په مسلمانو والدینو، کورنیو او استازو غږ کوو چې د ښوونځیو په مدیرانو فشار راوړي، څو یې ماشومان په ښوونځیو کې لمانځه ته پرېږدي. د یوې مسلمانې ټولنې په توګه موږ باید د خپلو مسلمانو زده کوونکو د هویت، او اصلیت ملاتړ وکړو.؛ په ځانګړي ډول، کله چې له بدګمانۍ سره مخ کېږي. په دغه کار سره د غربي فرهنګ کمزوري او د اسلام قوت ثابېتېږي.

په ډینمارک کې د حزب تحریر مطبوعاتي دفتر

په هر وخت کې الله سبحانه وتعالی خپل مقدس او یوازنی حق دین (اسلام) د پرهېزګارو خلکو پر مټ کامیابوي؛ د هغو لوړو مرتبو  او قوي بچیانو او لورانو په لاس چې دوی خپل ټول ژوند د دین په خدمت کې تېروي. دا هر څه د دې لپاره چې بشر د کفر له تورو تیارو څخه د الله سبحانه وتعالی لارښوونې یعنې د اسلام مقدس دین رڼا ته رابولي. دغه خلک خپلې ټولې وړتیاوې، مال او وخت د دغه مبارک دین د حق ادا کولو لپاره مصرفوي. په دې کې هم شک نشته چې نوید بټ هم د امت د مخلصو بچیانو په منځ کې ځان ثابت کړی.

ما د لومړي ځل لپاره نوید بټ په لاهور کې په یو هوټل کې ولید، نوموړي هلته ځینې خلک رابللي وو، څو دوی ته د اسلام اقتصادي سیستم په اړه معلومات ورکړي. زما فکر به ځینې وختونه بدل شو او ما به غوښتل چې په اسلام باندې پوه شم، په ځانګړي ډول پر دې باندې چې اسلامي نظام (خلافت) څنګه له قران او سنتو څخه احکام را اخلي او عملي کوي یې. ځکه نو ما هم سمدستي دغه بلنه او دعوت قبول کړ. مخکې له دې څخه ما حزب التحریر او نوید بټ ورور نه پېژندل. کله چې ما په دغه لویه غونډه کې چې د اسلام د اقتصادي نظام په اړه وه، ګډون وکړ، نو د اسلام په هکله یې زما ځینې بد ګمانونه پاک کړل او زما ذهن په دې باندې هم څه ناڅه خلاص شو چې اسلامي نظام څنګه احکام پلي کوي. د نوموړي خبرو زما فکر پراخ کړ او د لومړي ځل لپاره ما احساس وکړ چې اسلام په څومره اسانۍ کولای شي د امت دغه روان کړکېچ له منځه یوسي او یو ځل بیا د پخوا په څېر د نړۍ د لارښود امت په توګه ځان راپورته کړي.

همدارنګه له دې مخکې هم ما له ډېرو خلکو سره لیدلي وو، څو پر اسلام پوه شم او پر دې پوه شم چې اوس څنګه امکان لري چې اسلامي احکام تطبیق شي، خو په کومه طریقه چې نوید بټ موږ ته اسلام واضح کړ، هغه ډېره ساده او عملي طریقه وه او دا ډول معلومات ما تر دې وړاندې نه وو اورېدلي. په دغه ملاقات کې ځینې نور کسان هم موجود وو او ځینې پوښتنې یې هم وکړې. نوید په پوره زغم او ښه ډول دوی ته د اسلام په هکله ځوابونه ورکړل. ما هلته داسې کوم نفر ونه لید چې د نوید ځوابونو قناعت نه وي ورکړی.

له دغې ناستې څخه وروسته ما له ځان سره پرېکړه وکړه چې زه به نور هم د اسلامي سیستم په هکله په غونډو کې ګډون کوم. هر وخت به چې نوید د اسلام د ټولنیز نظام، بهرني سیاست، قضاوت او حاکم سیستم په اړه غونډې جوړولې، نو ما ته به یې هم بلنه راکوله. هر څومره به چې ما له دوی سره لیدل، همدومره به د اسلام په هکله زما پوهه زیاتېدله. نوموړي د بحث کولو طریقې او د بحث ژوروالي او هراړخیزتوب موږ ته قتاعت راکاوه. د هغه ځوابونو به سړي ته فکري قناعت ورکاوه، ځکه چې ده به واقعیت تحلیلاوه او له شرعي اساساتو سره به یې ارتباط ورکاوه؛ څو موږ ته واقعیت معلوم کړي. په اوسنیو چارو کې د نوموړي نظر او د کورني او بهرني سیاست په هکله د ده پوهې به نور هم بحث خوندور کاوه. نویدبټ به هېڅکله هم د فرضیو یا د بل چا په خیالونو باندې بحث نه کاوه. د دې پرځای نوموړي د امت ظرفیتونه، توانایۍ او سرچینې روښانولې. بیا به یې عملي او له اسلام سره مرتبط ځوابونه ورکول. ځکه نو ټول هغه کسان د تجارانو، حقوق پوهانو، عالمانو، ژورنالېستانو سیاست مدارانو او داسې نورو چې له نوید سره یې اړیکې درلودې، هغه ته یې ډېر درناوی درلود. اوس چې هر وخت کې د نوموړي د اسلام بیانولو په هکله فکر کوم، نو فکر ته مې د النحل د سوره یو ایت راځې چې په هغه کې الله سبحانه وتعالی داسې فرمایي.     

[اُدۡعُ اِلى سَبِيۡلِ رَبِّكَ بِالۡحِكۡمَةِ وَالۡمَوۡعِظَةِ الۡحَسَنَةِ‌ وَجَادِلۡهُمۡ بِالَّتِىۡ هِىَ اَحۡسَنُ‌]

ژباړه: اې پیغمبره٬! خلک په ثابتو او ریښتیا خبرو د الله سبحانه وتعالی لارې ته راوبوله او له هغوی سره په ښه ډول او ښه طریقه خبرې وکړه. [انحل: ۱۲۵]

ما به چې هر وخت او په هر ځای کې نوید ولید، نو له هغه سره به مې ډېر وخت نه ضایع کاوه او تل به مې له نوموړي څخه زیات څه زده کول. هغه به تشریح کول چې اسلام یوازې د عبادت، عقیدې او مذهب دین نه دی. نوموړي به خلکو ته واضح کوله چې اسلام یو روحي، سیاسي او عقیدوي دین دی. نوموړي به په جزیاتو سره تشریح کول چې سیاست په اسلام کې څومره ارزښت لري، څو د خلکو ګټې د اسلام مبارک دین له مخې خوندي کړي، څو خلک وکولایشي چې د الله سبحانه وتعالی په عبادت کې ژوند وکړي. د نوید مسلک انجینري وه او کله مې چې هغه وپېژند، حیران وم چې نوموړي څه ډول خپل مسلک بدل کړی، ځکه هغه کولای شوای چې خپل ډېر وخت او توانایي د الله سبحانه وتعالی د دین حاکمولو په لاره کې ولګوي.

زما په زړه کې نوموړي ته احترام او درناوی څو برابره زیاتېده، دی پوهېده، هغه لاره چې دوی ورباندې روان دي، له ستونزو، امتحانونو او قربانیو ورکولو ډکه ده. نوید به د کلکې عقیدې درلودونکي په شان ورسره مبارزه کوله او ځان به یې الله سبحانه وتعالی ته نېږدې کاوه. دی د حزب التحریر ویاند و او تل به د هغو استخباراتي کړیو تر تعقیب لاندې و چې د خاینو او استعمارګرانو د امر تابع وو. نوید بټ هېڅکله له خپلو هڅو څخه ستړی نشو او تل به یې کوښښ کاوه چې د خپل رب د امر مطابق چارواکي له منکراتو څخه رامنع او له حق سره یو ځای کړي.  

زما په یاد دي، د ۲۰۱۲ میلادي کال د مې پر ۱۲مه مې یو بد او خواشینوونکی خبر واورېد، چې نویدبټ له خپل کور څخه د باندې د خپلو زامنو پر وړاندې وتښتول شو. د ده یوازنی جرم دا و چې هغه غوښتل د قران او سنتو پر اساس اسلامي نظام (خلافت) بیا تاسیس کړي او له اوسنیو ګوډاګیو چارواکو او استعماري سیستم سره حساب او کتاب وکړي. زه تل د هغو کسانو په هکله فکر کوم چې هغوی د نوموړي د نیولو امر ورکړی یا یې نوموړی نیولی دی، چې دوی به د حساب او کتاب په ورځ له الله سبحانه وتعالی سره په ورځ څنګه مخ کېږي؟ څنګه چې دغو تښتوونکو نویدبټ له اتو کلونو څخه وروسته هم خوشی نه کړ او له خپل باصبره او مهربانه فامیل او کورنۍ څخه یې جدا ساتلی دی. ایا دوی د الله سبحانه وتعالی دغه ایت نه تلاوت کوي؟ یا دا چې دغه ایت تلاوت کوي، خو په مانا یې هغسې چې اړتیا ده، نه پوهېږي.

[اِنَّ الَّذِيۡنَ فَتَنُوۡا الۡمُؤۡمِنِيۡنَ وَالۡمُؤۡمِنٰتِ ثُمَّ لَمۡ يَتُوۡبُوۡا فَلَهُمۡ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمۡ عَذَابُ الۡحَرِيۡقِؕ]

ژباړه: له شک پرته هغه کسان چې مومنان او مومنانې د الله سبحانه وتعالی له دین څخه د بېرته ګرځولو لپاره شکنجه کوي او بیا له خپل دغه کار څخه پښېماني او توبه ونه کړي؛ نو الله سبحانه وتعالی به یې د دوزخ له سخت او سوځووونکي عذاب سره مخ کړي. [البروج: ۱۰]

امکان د ولري چې دغه انسان تښتوونکي به د الله سبحانه وتعالی له وعدې او د رسول الله صلی الله علیه وسلم له زیري څخه نه وي خبر چې یو ځل بیا به د اسلام حاکمیت (خلافت) رامنځته کېږي. دا د دوی بدبختي ده چې دوی د کفارو د غلامانو په شان د اسلامي نظام (خلافت) د بیا تاسیس مخنیوی کوي. دغه غلامان به څنګه وکولای شي چې د اسلامي نظام د بیا راتګ مخنیوی وکړي؟ پداسې حال کې چې د دغه نظام د بیا راتګ وعده الله سبحانه وتعالی (د هرڅه خالق او د ټول عالم واکدار دی) ورکړې ده. له شک پرته الله سبحانه وتعالی به خپله وعده پوره کوي. نوید د هغو خلکو له ډلې څخه دی چې هغه الله سبحانه وتعالی ته ډېر ګران وي. احمد له مصعب بن سعد څخه روایت کوي، زما پلار وویل: له رسول الله صلی الله علیه وسلم څخه مې پوښتنه وکړه چې کوم خلک ډېر امتحان کېږي، نوموړي په ځواب کې راته وویل:

«الْأَنْبِيَاءُ ثُمَّ الصَّالِحُونَ ثُمَّ الْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَلُ مِنْ النَّاسِ يُبْتَلَى الرَّجُلُ عَلَى حَسَبِ دِينِهِ فَإِنْ كَانَ فِي دِينِهِ صَلَابَةٌ زِيدَ فِي بَلَائِهِ وَإِنْ كَانَ فِي دِينِهِ رِقَّةٌ خُفِّفَ عَنْهُ وَمَا يَزَالُ الْبَلَاءُ بِالْعَبْدِ حَتَّى يَمْشِيَ عَلَى ظَهْرِ الْأَرْضِ لَيْسَ عَلَيْهِ خَطِيئَةٌ»

ژباړه: لومړی پیغمبران بیا صالحین، دویم به بیا د خلکو په منځ کې هغه کسان سخت امتحانېږي چې پر خپل دین ټینګه عقیده او کلک اېمان ولري. که هغوی پر خپله ژمنه او قول  ټینګ ولاړ وي، نو هغوی به سخت امتحانېږي او که په خپله وعده کې کمزوري شي، نو د هغه امتحان به هم کمزوری وي. هغه کسان چې تر آخره په دې دنیا کې امتحان شي او له سختیو سره مخ وي، نو په هغه به د اخرت په ورځ هېڅ ګناه هم نه وي پاتې شوې.

دا یو حقیقت دي چې نوید به د خلافت د بیا تاسیس لپاره په پاکستان کې له خپلو نه ستړي کېدوونکو هلو ځلو او قربانیو څخه انرژي اخیستله. اوس نو دا غږ نور هم قوي شوی او قوي کېږي. په پای کې زه الله سبحانه وتعالی ته دعا کوم چې نوید د دغو ظالمانو له منګولو څخه په پوره روغتیا او سلامتیا راخوشی کړي او له الله سبحانه وتعالی څخه ده او کورنۍ ته یې د ښه ژوند غوښتونکی یم.  

د حزب التحریر مرکزي مطبوعاتي دفتر ته

لیکوال: عمر عبدالعزیز

(ژباړه)

پوښتنه:

السلام علیکم ورحمت الله وبرکاته!

زموږ په کتابونو کې بېوزله یا فقیر داسې تعریف شوی: که یو څوک د دومره مال څښتن نه وي چې خپلې اساسي اړتیاوې لکه ډوډۍ، لباس او د اوسېدو ځا برابر کړي، فقیر بلل کېږي. داسې کس ته زکات ورکول کېږي.

البته نورې اړتیا هم شته چې اساسي اړتیاوو ته نېږدې دي. اسلامي دولت هغه د مسلمانانو له بیت المال څخه پوره کوي. لکه علم، د واده لپاره اعانه او لګښت ورکول او د درملنې لپاره زمینه برابرول؛ خو زموږ په ژوند کې چې اسلامي دولت نشته، چې دغه اړتیاوې په اساسي ډول پوره کړي. نو پوښتنه دا ده: ایا کېدایشي چې غیر ضروري اړتیاوې له زکات څخه پوره شي؛ البته لاندې ستونزو ته په کتو:

۱-    د دغو اړتیا د پوره کېدو لپاره د اسلامي دولت نشت

۲- د ځینو فقهاوو قولونه موجود دي چې هغه په ټاکلو شرایطو سره جایز ګڼي.

۳- یاد ضرورتونه مالي ستونزې نه دي، خو اساسي اړتیاوو ته نېږدې دي.

  نو که موږ هغه فقهي رایه چې د دغو اړتیا د پوره کولو لپاره د زکات ورکړه ده، پیروي وکړو، په دغه صورت کې ایا له تبني څخه مو مخالفت کړی؟

ځواب:

وعلیکم السلام ورحمت الله وبرکاته!

موږ د زکات مستحق فقیر تعریف کړی، هغه څوک دی چې د داسې مال څښتن وي چې اساسي اړتیاوې یې پوره نه کړي. موږ دا څه د دلیلونو پر اساس وویل او د اقتصادي نظام په ۲۱۳ مه پاڼه کې داسې راغلي دي: «اسلام یوازې فقر د انسان لپاره معیار کړی دی، په هر ځای او هره طبقه کې چې دی. نو د اسلام له نظره فقر د اساسي اړتیاوو نه پوره کېدل دي. شریعت دغه اساسي اړتیاوې پر درېیو څیزونو محدودې کړې دي چې عبارت دي له: ډوډۍ، لباس او د اوسېدو ځای. په دې اړه الله سبحانه وتعالی فرمایلي دي:

﴿وَعلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لاَ تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلاَّ وُسْعَهَا لاَ تُضَآرَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلاَ مَوْلُودٌ لَّهُ بِوَلَدِهِ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَلِكَ﴾ [بقره: 233]

ژباړه: د هغه چا چې زامن یې پیدا شوي وي (پلار) لازمه ده چې د مورګانو خوراک او لباس (څومره یې چې وس وي) په غوره ډول برابر کړي. هېڅوک تر خپل وس په ډېر لګښت مکلف نه دی. نه مور او نه هم پلار باید د خپلو زامنو له امله زیان ونه ویني. د زوی پر وارث دا څیزونه لازم دي.

او همدارنګه یې فرمایلي دي:

﴿أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنتُم مِّن وُجْدِكُمْ﴾ [طلاق: 6]

ژباړه: مطلقه مېرمنو ته په هغه ځای کې ځای ورکړئ چې خپله پکې اوسېږئ او وس مو وي.

ابن ماجه له ابي لاحوص نه روایت کوي چې رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمایلي دي:

«ألا وحقهن عليكم أن تحسنوا إليهن في كسوتهن وطعامهن»

ژباړه: باخبره اوسئ، د هغوی حق پر تاسو دا دی چې له هغوی سره د ډوډۍ او جامو په برخه کې احسان وکړئ.

یاد نصوص  پر دې دلالت کوي چې د شریعت له مخې اساسي اړتیاوې دا دي:

«ډوډۍ، جامې او د اوسېدو ځای.»

همدارنګه د مالونو د کتاب په ۱۹۷ یمه پاڼه کې مې ویلي: «فقیران هغه چا ته ویل کېږي چې د اساسي اړتیاوو لکه ډوډۍ، لباس او د اوسېدو ځای لپاره کافي مال ونه لري. نو که د یو کس مال د اساسي اړتیاوو لپاره حل اقل وي، فقیر بلل کېږي، چې هغه ته صدقه ورکول حلال دي.»

موږ په یاده مسله کې همدې ته ترجیح ورکوو.

بله پوښتنه که اسلامي دولت نه وي چې دا اړتیاوې پوره کړي، هو اسلامي دولت نشته، خو مسلمانان شته دي. اصل دا دی چې اسلام یې د دې لامل شي چې له خپل مال څخه په تبرع ډول له یادو اړمنو خلکو سره مرسته وکړي؛ نه د زکات له مال څخه. د زکات په مال دې له فقیرانو او بېوزلو کسانو سره مرسته وکړي او د اړمنو کسانو د تعلیم، واده او نورو ستونزو د مخنیوي لپاره دې د خپلو مالونو له نورو برخو څخه ورکړي.

خو که پوښتنه کوونکی د مجتهد او یا فقهي د رایې پیروي وکړي، چې د غیر اساسي ستونزو د حل لپاره د زکات په ورکړه قایل دی (علم، واده او درملنه) او زکات پر اساسي اړتیاوو لکه ډوډۍ، جامې او د اوسېدو پر ځای منحصر نه بولي، د هغه دغه پیروي له تبني سره مخالفت لري. خو موږ هغه ته د دغه عمل په وسیله اداري جزا نه ورکوو، یعنې هغه کس چې د زکات مال پر غیر اساسي اړتیاوو لکه زده کړې، واده او درمنله ولګوي، د هغه حساب له الله سبحانه وتعالی سره دی.

ستاسو ورور عطاء ابن خلیل ابوالرشته

ژباړه: بهیر «ویاړ»