(ترجمه)

در حالی‌که سیاست نسل‌کشی و گرسنه‌نگهداشتن مردم غزه با نهایت وحشی‌گری در برابر دیدگان جهانیان ادامه دارد، دولت ترکیه نیز به‌طور نمایشی به گام‌هایی برای پاسخ به واکنش‌های افکار عمومی و رأی عام در داخل کشور ادامه می‌دهد. با این حال، ترکیه بیانیه‌ای را که از سوی گروه لاهه در بوگوتا، پایتخت کلمبیا، در تاریخ ۱۵ تا ۱۶ جولای تهیه شده بود، امضا نکرد. اما پس از افزایش واکنش‌ها، وزارت خارجه ترکیه ادعا کرد که امکان امضای این بیانیه تا تاریخ ۲۰ سپتامبر وجود دارد. همچنین، وزیر خارجه ترکیه، حقان فیدان، اظهار داشت که این کشور نسبت به برخی مفاد مرتبط با کنوانسیون حقوق دریای سازمان ملل متحد، تحفظاتی دارد. با این‌وجود، پس از راهپیمایی عظیم غزه که در تاریخ ۲۷ جولای ۲۰۲۵م، به رهبری حزب‌التحریر در برابر دفتر حزب عدالت و توسعه در انقره با حضور ده‌ها هزار نفر برگزار شد، ترکیه مجبور شد این بیانیه را با ذکر برخی تحفظات امضا کند.

به‌وضوح مشخص است که این بیانیه صادرشده از سوی گروه لاهه ـ که کشورهای جهان سوم برای حفظ آبروی نظام بین‌المللی آن را پایه‌گذاری کردند ـ بیانیه‌ای است غیرقابل اجرا. با آنکه هیچ‌گونه الزام قانونی ندارد، اما اجبار ترکیه به امضای این بیانیه پس از گذشت دو هفته، خود نشان‌دهنده میزان وابستگی و بندگی سیاست خارجی این کشور است. از مظاهر دیگر این وابستگی، امضای بیانیه نیویورک است که از سوی ۱۶ کشور ـ از جمله اتحادیه اروپا، اتحادیه عرب و ترکیه ـ صادر شد. طبق این بیانیه، از مجاهدان غزه خواسته شده است که سلاح‌های خود را زمین بگذارند، غزه را ترک کنند و قدرت را به اداره عباسِ مزدور واگذار نمایند. تا آنجا که وزیر خارجه فرانسه، ژان نوئل بارو گفت: «برای نخستین‌بار، کشورهای عربی و کشورهای خاورمیانه حماس و رویدادهای هفتم اکتبر را محکوم کرده‌اند و از حماس خواسته‌اند سلاح را بر زمین بگذارد، از قدرت کناره‌گیری کند و به‌روشنی نیّت خود را برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل در آینده اعلام کرده‌اند». این بیانیه آشکار ساخت که امریکا چگونه رژیم‌های حاکم بر سر ما را به‌مثابه والیان استعمار به خدمت گرفته است. پس از موج واکنش‌ها، ترکیه این توافق را با تحفظ نسبت به بند مربوط به خلع سلاح امضا کرد، به این صورت که «خلع سلاح صورت گیرد، اما یا بر مبنای راه‌حل دو دولتی یا بر اساس آشتی میان جناح‌های فلسطینی». اما قله خیانت، همان افسانه «راه‌حل دو دولتی» است. همچنین ادعا می‌شود که کشورهای زیادی در نشست‌های سازمان ملل در ماه سپتامبر، به رسمیت شناختن کشور فلسطین را اعلام خواهند کرد. بی‌گمان تشکیل یک کشور فلسطینی مستقل در مرزهای ۱۹۶۷م با پایتخت قدس شرقی، دروغِ آشکار و توهمی است برای بازی با احساسات مسلمانان.

واقعیت آن است که کیان یهود نتوانسته از باتلاق غزه خارج شود و تاکنون پیروزی‌ای را که بهای آن صدها هزار قربانی بی‌گناه مسلمان بوده، به دست نیاورده است. حتی آمریکا ـ حامی اصلی این رژیم ـ و حاکمان خائن منطقه نیز نتوانسته‌اند آن را از این ذلت نجات دهند. حاکمان خائنی که حتی نتوانستند یک لیوان آب به دست برادران ما در غزه برسانند، کسانی که بی‌خانمان، بی‌پناه، گرسنه، فقیر و تنها رها شده‌اند، متأسفانه شبانه‌روز در تلاش‌اند تا اربابان خود در غرب کافر و کیان یهود ـ که مجری نقشه‌های پلید آنان است ـ را محافظت کنند. اما هرچه تلاش کنند، در دل‌هایشان جز حسرت چیزی نخواهد ماند. به فضل الله، در دنیا شکست خواهند خورد و در آخرت عذابی دردناک در انتظارشان خواهد بود.

﴿وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَةٌ، يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ، هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ، قَاتَلَهُمُ اللهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ﴾ [منافقون: 4]

ترجمه: هنگامي كه ايشان را مي‌بيني، پيكر و سيماي‌شان تو را مي‌گيرد و به شگفت مي‌آورد (و به خود مي‌گوئي؛ چه انسان‌هاي باوقار و برازنده‌اي!) و هنگامي كه به سخن درمي‌آيند (به علّت حلاوت كلام‌شان) به سخنان‌شان گوش فرا مي‌دهي(با وجود اين جذبه سيما و گيرائي گفتار). آنان انگار تخته‌هائي هستند كه (بر ديوار) تكيه داده شده باشند (بي‌جان و بي‌ايمان، هيكل‌هاي توخالي ، درون‌هاي بي‌نور و صفا، نقش‌هائي بر در و ديوارها). هر فريادي را بر ضدّ خود مي‌پندارند و هر آوازي را به زيان خويش! آنان دشمنان بشمارند و از ايشان برحذر باش . خدايشان بكُشاد ! چگونه (از حق) برگردانده مي‌شوند (و منحرف مي‌گردند؟!).‏

 دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر – ترکیه

شمارۀ صدور: 1447 / 01

 9 صفر سال 1447ه.ق.

 3 آگست سال 2025م.

مترجم: محمد مزمل