(ترجمه)              

هیچ شکی نیست که ما با ازبین رفتن هر تسلط نظامی و فکری یک استعمارگر کافر از هر سرزمین اسلامی، چه از لبنان و چه از سرزمین‌های دیگر، خوش می‌شویم؛ برای ما استعماگر فرانسوی، انگلیسی یا امریکایی هیچ فرقی ندارد و هرکسی‌که به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم کنترول کشورهای مسلمان را به‌دست دارد. روی این ملحوظ، توجه‌تان را به موارد زیر مبذول می‌داریم:

- استقلال به معنای اجازه ندادن به اشغال‌گر برای نفوذ به نظام زنده‌گی(سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی...) ماست و بعد از بررسی موشکافانه در نظام تحمیلی بر ما،‌ درخواهیم یافت که تشکیل لبنان منحیث یک دولت و جدایی‌اش از اصل آن، توسط دشمنان اشغال‌گر انجام شده است. قبل از اعلام تأسیس لبنان "بزرگ‌تر" در سال ۱۹۲۰م توسط جنرال گراود فرانسوی،‌ این کشور فقط یکی از ولایه‌های خلافت عثمانی بود. مساحت ولایه‌ی بیروت بیشتر از ۳۰هزار کیلومتر نبود که از "هایفا، اکا، تریپولی و لاتاکیا" تشکیل شده بود.

- نظام دولت لبنان از قانون اساسی دست‌ساخته‌ی بشر مربوط به جمهوری چهارم فرانسه در حدود یک‌صد سال پیش گرفته شده است.

- تأثیر اشغال فرهنگی عمیقاً در نصاب تعلیمی این کشور نفوذ کرده است. شماری از مضامین مانند کیمیا،‌ فزیک و علم حساب به فرانسوی تدریس می‌شوند.

- تأثیر اشغال بر طبقه سیاسی حاکم هنوز قویاً وجود دارد. شماری از آن‌ها فرانسه را منحیث مادر لبنان می‌بینند، چون فرانسه باعث پیدایش‌اش شده است؛ حتی انگلیس، امریکا و دیگر کشورهای استعماری تأثیر واضحی بر این طبقه و بر اخلاق سیاسی، اقتصادی و حتی بر زنده‌گی نظامی‌شان دارند.

- لبنان منحیث یک دولت، موفقیتی ندارد؛ چون فاقد عنصر واقعی یک دولت است. فرقه‌گرایی و فقدان یک جامعه‌ی واحد در ساحه‌ی جغرافیایی کوچک، از زمان اعلام دولت لبنان بین فرزندانش نزاع و جنگ را به‌وجود آورده است. برعلاوه‌ی ناکامی دولت، به امور مردم در موضوعات اساسی(برق، آب، جاده‌ها، ضیاع منابع وغیره) و این‌که کشور زیر یک قرض ۱۰۰ میلیارد دالری قرار دارد، می‌توان نظر کرد و فساد و دزدی در بسیاری از نهادها شایع شده است. به طور عام، نظام اقتصادی در لبنان اساساً فاسد است. این نظام سرمایه‌داری اساساً بدون کدام علاقه‌ی واقعی در صنعت و زراعت است، اما بیشتر به معامله با سودهای ممنوعه و گردش‌گری می‌پردازند؛ اساساتی‌که باعث خشم الله سبحانه‌و‌تعالی می‌شود.

- با اعلام نمودن لبنان من‌حیث یک کشور توسط فرانسوی‌ها، در بین مردم آن تقسیمات صورت گرفت؛ اکثریت مسلمانان،‌ شماری دروزیه(طایفه‌ای از اسماعیلیان که در کوهستان‌های شام می‌باشند، منسوب به ابومحمد عبدالله درزی) و مسیحی، این اعلام را نپذیرفتند و تقاضا کردند که نباید این سرزمین از شام جدا شود.

با توجه به این، چه‌وقت و چگونه استقلال ما(استقلال واقعی) به‌دست خواهد آمد؟ بنابر این، استقلال ما وقتی به‌دست خواهد آمد که ما دست دخالت غرب را از کشور خود قطع کرده و با آن اجازه ندهیم که در امور ما مداخله کند،‌ به نقشه‌ای که با دستان غرب برای کشور ما ترسیم شده و به قانون اساسی پوسیده‌ای که بالای ما تحمیل شده و فرهنگ‌شان که در اساس نصاب تعلیمی ما قرار گرفته، نقطه‌ی پایان بگذاریم.

استقلال واقعی زمانی به‌دست خواهد آمد که ما به‌اصل خود برگردیم؛ بخشی از یک امت بزرگ و سرزمین وسیع و دولت قوی، این دولتی بود که برای مدت طولانی رهبری جهان را به عهده داشت. بنابر این، این وقت است که لبنان جزئی از محیط‌اش می‌شود. این دولت در پیشبرد امور مردم خود فارغ از تبعیضات بر اساس مذهب و مکتب فکری و در تمام عرصه‌ها: پزشکی، تعلیم  و تربیه،‌ اشتغال وغیره موفق خواهد بود و این کشور را از زیر بار قرضه‌های سنگین، ظرفیت‌های فساد و اختلاس نجات خواهد داد؛ سرک‌ها، برق و آب برای همه بدون تبعیضات فرقه‌گرایانه تضمین خواهد کرد و مردم همه‌گی با هم برابر خواهند بود؛ هیچ تفاوتی بین یک عرب و غیرعرب، غیر از تقوی وجود نخواهد داشت.

زمانی‌که تمام این‌ها را درک کنیم، استقلال به‌دست می‌آید و برای لبنانی کار کنیم که به اصل‌اش برگردد، سرزمینی از شام. بعد از آن ما از ثبات و خوشبختی لذت خواهیم برد، تحت دولت خلافت راشده‌ی ثانی برمنهج نبی اکرم صلی الله علیه وسلم که با قانون الله سبحانه‌و‌تعالی حکومت می‌شود و دست فساد و مفسدین را قطع می‌کند. این به توفیق الله سبحانه‌و‌تعالی نزدیک است و در آن روز مردم با گرفتن استقلال از غرب کافر و پیروانش مسرور خواهند شد؛ کسانی‌که توسط غرب منحیث حکام و سیاسیون ما تعیین شده اند و مردم ظهور یک دولت جهانی را جشن خواهند گرفت که وسعت آن از اندونیزیا در شرق تا اسپانیا در غرب خواهد بود.

شیخ داکتر محمد ابراهیم
 رئیس دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-ولایه لبنان