‏(ترجمه)

در 18 اکتبر 2020م، دو زن مسلمان مکرراً توسط دو زن فرانسوی در پارک "چامپ دی مارس" زیر برج ایفل پاریس مورد ضربات چاقو قرار گرفتند. قربانیان ادعا کردند که مهاجمان به آن‌ها "اعراب کثیف" خطاب کرده و بعداً در جریان حمله به آنان گفتند: "به خانه‌تان در کشور خودتان برگردید." و هم‌چنین تلاش برای پاره کردن حجاب آنان نیز کردند. یکی از این زنان مسلمان شش جریحه چاقو داشته برداشته و به دلیل زخم‌هایش در بیمارستان/شفاخانه تحت درمان قرار گرفت، در حالی‌که قربانی جوان سه بار با ضربات چاقو مجروح شد بود. علی‌رغم ماهیت وحشیانه و قصد آشکارای این حمله، پولیس/بازرس فرانسه در ابتدا عاملان این حمله را به جای اقدام به قتل ناشی از نفرت مذهبی و نژادپرستانه، به یک حمله ساده که با استفاده از سلاح تشدید شده بود، متهم کرد.

این حادثه هولناک تنها یک نمونه‌ی کوچکی از مشکلات بزرگ‌تر و پنهانی است که ریشه در نژادپرستی و اسلام هراسی دارد جامعه فرانسه را به ستوه آورده؛ البته این امر ناشی از نفرت مذهبی و خصومت شدید نسبت به مسلمانان می‌باشد که این دشمنی آشکارای مردم توسط سیاسیون و رسانه‌های فرانسه از طریق حملات فتنه‌انگیز بی‌وفقه آنان برضد اعتقادات و  ثقافت اسلامی، تحریک و برانگیخته می‌شود. خطابت‌ بسیار شدید تفرقه‌انگیز، احساس‌برانگیز و دوقطبی آن‌ها، مانند صحبت در مورد "جدایی‌طلبی اسلامی" در کشور و مبارزه علیه "اسلام رادیکال"، به‌طور موثر به اقدامات نژادپرستان و بیگانه‌ستیزی کمک و متداول نموده و به آنان برای اعمال هیولای(مسخ شده)‌شان توجیه خوبی را فراهم می‌‌سازد.

سال گذشته، امانوئل ماکرون، رییس جمهور فرانسه، در سخنرانی خود به مردم فرانسه صدا زد تا با شناسایی "چیزهای کوچک که به فاجعه‌های وحشتناک تبدیل می‌شوند" برضد "این اسلامیت مخفی که فرزندان فرانسه را فاسد می‌کند" برخیزید. هم‌چنین در بیانیه خود گفت که این جنگ با ملت‌ "در مکاتب/مدرسه، وظیفه و در محیط زنده‌گی روزمره‌ ما" جریان دارد. در عین‌حال، وزیر امور داخله‌اش لیستی مزخرف و پوچی را از آنچه به نظر او علائم بالقوه "رادیکالیزاسیون" است، از جمله نمازهای "منظم و متظاهر(جماعت‌های عید و جمعه)"، ریش داشتن و عدم بوسه زدن مرد با زن در هنگام سلام دادن را ارائه کرد. وی هم‌چنین با تمسخر پیشنهاد داشت كه راه‌روهای غذای حلال(طبق شریعت اسلامی) و كوشر(طبق شریعت یهودی) در سوپرماركت‌ها به جدایی‌طلبی در فرانسه کمک می‌كند. اصطلاحات تعریف نشده و مبهم مانند "رادیکالیزاسیون، اسلام‌گرایی و تجزیه طلبی" به طور هدف‌مند برای لکه‌دار کردن اسلام به‌طور خاص به عنوان مسئله خطرساز و خطرناک استفاده می‌شود. این بدنام‌سازی مسلمانان به عنوان "دشمن در درون و یک جامعه مظنون" به دلیل اعتقادات و اعمال مذهبی آن‌ها، شباهت‌هایی زیادی با رفتار یهودیان در آلمان نازی دارد، که نشان می‌دهد یک مرز نازک بین حکومت سکولار و فاشیسم وجود دارد.

علاوه بر این، ماکرون و دولت ضد مسلمان وی مجله شارلی ابدو و حملات پاریس و مسئله کشته شدن معلم فرانسوی ساموئل پاتی را مسلح کرده اند تا از طریق "سیاست ریشه‌زدایی" تهاجمی‌‌شان عقاید بی‌ضرر اسلامی که در مغایرت با ارزش‌های لیبرال سکولار قرار دارد را تلفیق کنند، مانند رد توهین به پیامبر محبوب ما صلی الله علیه و آله وسلم، که موجب تفرقه و خشونت می‌شود یعنی دربرابر توهین پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم همگی خاموش بنشیند و آن‌ را آزادی بیان خطاب کنند!

آن‌ها به دلیل اقدامات چند نفر، با بستن مساجد و سازمان‌های مسلمانان و حمله به هزاران خانه و مشاغل/تجارت‌های مسلمانان، از چنین ادعاهای جعلی برضد تمام جامعه مسلمان استفاده کرده اند. این در حالی است که مردم مسلمان را به جرم دفاع از اعتقادات مذهبی و پرهیزکاری از رذالت و فحاشی و حمله مجازات می‌کنند و هم‌چنین بر دهن‌ آنان بخاطر صدا بلند کردن در برابر بی‌کفایتی‌های بی‌شمار سکولاریسم، مهر سکوت را به جبر می‌زنند. هدف این است که یک فضای ترس در اطراف مسلمانان ایجاد شود و بر آن‌ها فشار وارد نموده و محکم‌شان بگیرد‌ تا مجبور شوند آن‌ها اعتقادات اسلامی خود را کنار بگذارند و ارزش‌های لیبرال سکولار را که جای تعجب نیست ناکام مانده تا مسلمانان را به‌طور ثقافتی قانع‌ بسازد، به جبر در اذهان‌شان تزریق می‌کنند. فرانسوا بورگات دانشمند سیاسی فرانسوی، با تفسیر دقیق دیدگاه دولت استعماری فرانسه نسبت به مسلمانان و اسلام، چنین اظهار داشت: «یگانه مسلمان خوب مسلمانی است که دیگر مسلمان نیست.» هدف روشن است، ایجاد نسخه‌ای از اسلام که در یک چارچوب سکولار محدود قرار بگیرد و دیگر به عنوان دین الله سبحانه وتعالی شناخته نشود.

این سیاست‌مداران فرانسوی نسبت به این واقعیت کاملاً کور هستند. این نظام سکولار آن‌هاست که بذر تفرقه، نفرت و ترس را‌ در بین جوامع کاشته است که بر امنیت و سلامت همه افراد تأثیر می‌گذارد و همین امر زنان مسلمان را در صف مقدم قربانی نژادپرستان و اسلام هراسان قرار داده است. این نمونه‌ای از چگونگی سکولاریسم یک ایدئولوژی نادرست است که نتوانسته است ملت‌ها را متحد کند یا جوامعی را ایجاد کند که همگی به‌طور مساوی احساس احترام کنند و قادر به زنده‌گی کردن در یک هارمونی و هم‌اهنگی باشند. بنابراین تعجب‌آور است که جمعیت مسلمانان در غرب به طور فزاینده‌ای ارزش‌های فاسد و معیوب آنان را به طور عمده رد کرده و دین هدایت‌کننده‌ی اسلام را به عنوان هویت و مسیر زندگی خود پذیرفته اند؟!

داکتر نسرین نواز

رییس بخش زنان دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

‏مترجم: داکتر زکریا