(ترجمه)

زنان و کودکان غزّه فریاد کمک سر می‌دهند…!

زنان و کودکان سودان ناله می‌کنند…!

زنان و کودکان اویغور در ترکستان شرقی در درد و رنج می‌سوزند و فریاد می‌کشند…!

زنان و کودکان مسلمان در هر گوشهٔ جهان، یکی پس از دیگری فریاد می‌زنند:

آیا فریادرسی هست؟ آیا کسی پاسخ‌گوی این نداست؟ آیا یاری‌دهنده‌ای وجود دارد؟!

ای بهترین امّتی که الله سبحانه وتعالی برای مردم برانگیخت! چه بر سرت آمده است؟ چرا به پیکر بیمار خود می‌نگری و هیچ حرکتی نمی‌کنی؟! در هر جا فرزندانت را می‌بینی که مستضعف و مظلوم‌اند، خون‌شان ریخته می‌شود و ناموس‌شان هتک می‌گردد، اما تو به خروش نمی‌آیی؟!

فرزندان غزّه از سرما جان می‌دهند، کشته می‌شوند، آواره می‌گردند و گرسنه و بی‌پناه شب را به صبح می‌رسانند، در حالی که جهان گوش‌های خود را بر فریاد استغاثهٔ آنان بسته است!

مردم سودان زنده‌به‌گور می‌شوند و در شکنجهٔ آنان و زنان‌شان بدترین شیوه‌ها به کار گرفته می‌شود! مسلمانان ترکستان شرقی با شدیدترین یورش‌ها از سوی کمونیسم روبه‌رو اند؛ یورشی که می‌خواهد آنان را از دین‌شان برگرداند و فرزندان‌شان را از ریشه‌های اسلامی‌شان جدا سازد!

پس تو کجایی؟

آیا به دیدن این صحنه‌ها و شنیدن این خبرها عادت کرده‌ای؟ آیا خون در رگ‌های فرزندانت منجمد شده و دیگر نه برادری دینی آنان را می‌جنباند و نه غیرت بر ناموس و نه قیام برای دفاع از آن و از سرزمین‌های اسلامی؟!

ای امّت اسلام! در هر گوشهٔ جهان، فرزندانت شاهد جنگی همه‌جانبه علیه دین‌شان‌اند؛ چرا که گردانندگان نظام جهانی سرمایه‌داری می‌خواهند آنان را در تمدن سکولار خود ذوب کنند و مفاهیم اسلامی‌شان را از میان ببرند. اکنون برایت به‌روشنی آشکار شده که این جنگ تمدن‌هاست و اگر از تمدن اسلامی خود دفاع نکنی، اوضاع بدتر خواهد شد و دردها و خسارت‌ها چند برابر می‌گردد.

ای امّت اسلام! دشمنانت به‌خوبی می‌دانند که نیروی تو در بازگشت به کتاب پروردگارت سبحانه‌وتعالی و سنّت پیامبرت صلی الله علیه و سلم و عمل به آن‌ها در سایهٔ دولتی است که همهٔ مسلمانان را گرد آورد و از آنان دفاع کند. از همین‌رو، شب و روز می‌کوشند این مرزهای شوم را حفظ کنند و کسانی را بر سر کار می‌آورند که نگهبان این مرزها باشند تا مانعی سخت در برابر وحدت امّت و یک‌پارچگی آن ایجاد کنند.

ای امّت اسلام! تو درد هر عضو از پیکر خود را یکی پس از دیگری احساس می‌کنی، اما دیگر اعضا توان دفاع از آن و مقابله با خطراتی را که آن و سایر اعضا را تهدید می‌کند ندارند؛ چرا که پراکنده و ناتوان شده‌اند و از سرچشمهٔ قدرت و عزّت خود، یعنی شریعت پروردگارشان، دست کشیده‌اند.

ای بهترین امّتی که برای مردم برانگیخته شدی! ما در بخش زنانِ دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر، از آنچه بر اهل‌مان در همهٔ سرزمین‌ها می‌گذرد سخت دردمندیم؛ الله سبحانه وتعالی را گواه می‌گیریم که از درد آنان درد می‌کشیم و از الله همان را می‌خواهیم که آنان می‌خواهند:

یاری و نصرت او، تمکین الهی، و بازگشت اسلام به‌عنوان منهج زندگی؛ تا با عدالت، انصاف و رحمتش زندگی ما را روشن و اداره کند.

ای امّت اسلام! امید داریم ندای ما را بشنوی و فرزندان‌مان از علما و خطبا را برانگیزی تا سخن حق را بگویند، عقل‌ها را روشن سازند و راه رهایی را برای مردم بیان کنند… و از تو می‌خواهیم فرزندان‌مان از افسران و سربازان را برانگیزی تا یک‌پارچه برای یاری این دین و بلند ساختن کلمهٔ آن قیام کنند:

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ﴾ [محمد:7]

ترجمه: ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اگر الله را یاری کنید، الله شما را یاری می‌کند و گام‌هایتان را استوار می‌سازد.

بارالها! گواه باش که ما می‌کوشیم و همراه با بندگان مخلص تو تلاش می‌کنیم تا دولت خلافت راشدهٔ دوم را برپا کنیم؛ دولتی که به دردهای امّت ما در همهٔ سرزمین‌ها پایان دهد و از آنان و از هر که در سایهٔ آن زندگی می‌کند دفاع نماید!

از الله سبحانه وتعالی قبولی، استواری و تعجیل در برپایی آن را می‌طلبیم؛ به‌عنوان رحمتی برای همهٔ جهانیان!

 دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر - بخش زنان

شمارهٔ صدور: 1447هـ / 034

 25 جمادی الثانی سال 1447ه.ق.

 16 دسامبر سال 2025م.

مترجم: محمد مزمل