Her zaman olduğu gibi bir kez daha akaryakıt fiyatları Kenya tarihinde astronomik rakamlara ulaştı. Devlet, geçtiğimiz Nisan ayında halkın öfkesini yatıştırmak için sübvansiyon planını askıya almıştı. Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu (EPRA), petrolden 7.10, dizelden 9.90, gazyağından 11.36 şilin sübvansiyonu kaldırdı. Böylece Kenya’nın başkenti Nairobi’de bir litre benzin 127,14 şilinden 134,72 şiline, dizel 107,66 şilinden 115,60 şiline, gazyağı da 97,85 şilinden 110,82 şiline yükselecek.

Bu fiyat artışının kuraklıklar nedeniyle Kuzey Doğu ve Sahili Bölgelerinin kıtlıkla boğuştuğu ve ulusal felaket ilan edildiği bir zamana denk gelmesi gerçekten endişe verici. Pahalı akaryakıtın, ekonomi ve yaşam maliyeti üzerinde çetrefilli sonuçları olacaktır. Açıkçası kapitalist rejimler, kitlelere çok fazla acı çektirmektedir. Hükümetler, yönetimi altındaki vatandaşların çıkarlarını pek umursamaz.

Petrol / akaryakıt fiyatlarının yükselmesi iki ana faktörden kaynaklanır; tekelleşme ve vergiler. Global olarak petrol sahalarının çoğu, (OPEC) şemsiyesi altında çok uluslu şirketlerin güdümü altındadır. Bu önemli ekonomik emtiadaki tekelleşme, üretim, tedarik ve fiyatlandırma gibi konularda üçüncü dünya ülkelerini OPEC’in inisiyatifine bırakmaktadır. Ayrıca bu şirketler, istediklerini dayatmak için OPEC kartelini kullanırlar. Kapitalist Batı, bu yozlaşmış gerçekliği göz ardı ediyor. Vergilere gelince, hükümet petrol ürünlerinden çok büyük vergiler ve harçlar almaktadır. Kapitalist ekonomide, akaryakıtın vergilendirilmesi vergici rejimler için kolay bir hedeftir. Örneğin Kenya’da petrolden 57, dizelden 45.47, gazyağından ise 39,5 şilin vergi alınıyor. Vergi artışı, hükümetin yüksek enflasyonla zaten zor durumda olan ekonomiyi kurtarma girişimidir. Doların hegemonyası yüzünden enflasyon yüzde 6,6’a ulaşmış durumda. Şilindeki değer kaybı, ithalata dayalı Kenya ekonomisinin en belirgin sıkıntısıdır. İthalat-ihracat açığı, akaryakıt ürünlerine konulan vergilerle giderilmeye çalışılıyor. Ne yazık ki, bu mevcut ekonomik eğilim, gereksiz malların ithalatına yol açabiliyor. Özellikle de yerel para birimi ve ekonomiyi ABD dolarının hegemonyasından kurtarma çabası nedeniyle. 

Buna göre dış borçlanma ve para basımıyla ekonomiyi döndürmeye çalışan bir rejim, vatandaşlarını daha fazla sefalete sürükleyecektir. Ayrıca herhangi bir devletin ekonomisi, ABD’nin kapris ve arzusuna göre şekil almaktadır. Su, mera ve ateşi kamu malı olarak ilan eden İslam’ın ekonomik sistemini uygulayan bir devlet ancak yükselen bu akaryakıt fiyatlarının ve ekonomik problemin üstesinden gelebilir. İbn Mace’nin rivayet ettiğine göre Rasûlullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurdu:

الْمُسْلِمُونَ شُرَکَاءُ فِي ثَلاثٍ : الْمَاءِ وَالْكَلَأِ وَالنَّارِ  “Müslümanlar üç şeyde ortaktır, su, mera ve ateş.”