Pakistan yöneticileri, Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in onuru, işgal altındaki Keşmir ve ABD’nin Afganistan’daki nüfuzunu korumak gibi meselelerde sürekli ekonomik baskı altında olduklarını iddia ediyorlar. Ancak, Pakistan’ı IMF ve Dünya Bankası’na satan onlardır. Bunlar, ABD’nin dünyadaki ülkelerin ekonomilerini ve para politikalarını kontrol etmek için tasarladığı kurumlardır. IMF, doların hegemonyasını korumakla yükümlüdür, dolar sıkıntısı çeken ülkelere ödeme dengesi desteği sağlıyor. Dünya Bankası ise “kalkınma” nın arkasına saklanıyor. Böylece doların kaçışını güvence altına alıyor ve sömürgeci hegemonyanın devamlılığını sağlıyor.

1994’deki Enerji Politikası ve peş sıra yürürlüğe giren sömürgeci ekonomi politikaları Pakistan ekonomisini sistematik olarak tahrip etti. Dünya Bankası, Pakistan’ın enerji sektörüne özel yatırımcıları çekmek adına Pakistan hükümetinin “al ya da öde” sözleşmeleri imzalamasını sağladı. Bu sözleşmeler, tüketiciler çok fazla elektrik kullanmasalar bile Pakistan rejimi için bağımsız özel enerji üreticilerine kapasite ödemeleri yükümlülüğü getirdi. Bu da mevcut dairesel borç yükünü artırdı. Dahası, Dünya Bankası bu sömürgeci sözleşmeleri rupiye değil dolara endeksledi. Sürekli dolar kaçışı nedeniyle bağımlılık döngüsü devam etti.

Pakistan, 1950’den bu yana 22 IMF programına katıldı, ekonomisi felç oldu. IMF politikaları, ne Pakistan’ın verimliliğini artırdı ne de sanayileşmesini sağladı. 1950’lerden bu yana Pakistan ihracatı, düşük katma değerli tekstil sektörüne dayalıdır. Uluslararası ticaret para birimi ABD doları cinsinden satın alınan pahalı yabancı makinelere ve elektroniklere bağımlılığı söz konusudur. Dünya Bankası, ülkeden dolar çıkışını sağlıyor, IMF ise kalkınma harcamalarını yutuyor, sakatlayıcı para politikaları tasarlıyor, Pakistan’ın büyük sanayi potansiyelini engelliyor. IMF, Pakistan’daki vergi geliri hedeflerini 1,27 trilyon rupiye yükseltirken, Pakistan için düşük büyüme projeksiyonları belirledi. İnsanlar iyi kazandıklarında, vergi gelirleri doğal olarak arttı. Ancak düşük büyüme olduğunda, düşük gelirli ekonomi vergilere boğuldu, ayakları üzerinde durması imkânsızlaştı, dilenci kâsesi kırıldı ve faize dayalı borç tuzağına düşürüldü.

Ey Pakistan Müslümanları! IMF ve Dünya Bankası sömürgeci kurumlardır, ekonomik bağımlılık için tasarlanmışlardır, Pakistan yöneticilerinin Batı çıkarlarını yerine getirmelerinin bahanesidir. Mevcut IMF programı, Pakistan’ın FATF şartlarını yerine getirmesini, işgal altındaki Keşmir’de cihada desteğin kesilmesini, Modi’nin elini güçlendirilmesini açıkça talep etmektedir. Pakistan’ın siyasi ve askeri liderliği, kâfir Fransız hükümeti ile ilişkilerini kesmemek için ekonomik baskıyı bir bahane olarak öne sürüyor. Çünkü belki Avrupa, Pakistan’a ihracat yaptırımı uygulayabilir. Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurdu:

وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا “Allah, müminlerin aleyhine kâfirlere hiçbir yol vermeyecektir.”^{[Nisa 141]} Allah Subhânehu ve Teâlâ, kâfirlerin Müslümanların işlerini üzerinde söz sahibi olmalarını yasakladı. Hilafet Devleti, çok taraflı Batı kurumlarına katılımı reddedecek, Pakistan’ı, Afganistan’ı, enerji zengini Körfez ve Rusya’dan korunmaya muhtaç petrol zengini Orta Asya ülkelerini tek bir İslam Devleti altında toplayacaktır. Hilafet, Müslüman topraklarının önemli askeri ve ekonomik kaynaklarını İslam ümmeti ve İslam’ın çıkarları için birleştirecektir. Nübüvvet metodu üzere Hilafet, Sultan II. Abdülhamid gibi kılıcını kuşanacak, kâfirlerin sesini kesecek, âlemlere rahmet olarak gönderilen son Peygamber Muhammed SallAllahu Aleyhi ve Sellem’e hakaret eden kâfirlere dünyayı dar edecektir.