(ترجمه)

در بیانیه‌ای از ارتش سودان در روز چهارشنبه، ۱۱ ژوئن ۲۰۲۵، اعلام شد که نیروهای واکنش سریع به منطقه مرزی سه‌گانه میان سودان، مصر و لیبی حمله کرده‌اند و در این عملیات، از سوی نیروهای خلیفه حفتر پشتیبانی شده‌اند. مشاور نیروهای واکنش سریع، «الباشا طبیق»، در پیامی در شبکه اجتماعی X نوشت که نیروهایش کنترل منطقه راهبردی مثلث مرزی را که مصر، سودان و لیبی را به هم پیوند می‌دهد، در دست گرفته‌اند و ارتش سودان ناگزیر به عقب‌نشینی شده است. ارتش سودان نیز در بیانیه‌ای اعلام کرد که نیروهایش را از منطقه «العوینات» در مرز مشترک با مصر و لیبی تخلیه کرده است؛ اقدامی که به گفته ارتش، بخشی از ترتیبات نظامی برای مقابله با تهاجم بوده است. (رویترز، ۱۱ ژوئن ۲۰۲۵).

با وجود انکارهای مکرر حفتر در خصوص دخالتش در درگیری‌ها، یک گزارش تازه اطلاعاتی فرانسوی، از نقش مستقیم ژنرال بازنشسته لیبیایی، خلیفه حفتر، در جنگ سودان پرده برداشته است. وب‌سایت تخصصی «آفریقا اینتلیجنس» نیز گزارش داده است که نیروهای وابسته به حفتر کمک‌های نظامی قابل‌توجهی به نیروهای واکنش سریع که با ارتش سودان به رهبری «عبدالفتاح البرهان» درگیر هستند، ارائه کرده‌اند. بر پایه همین گزارش، گردان ۱۲۸ وابسته به حفتر مسئولیت حفاظت از مسیرهای انتقال تجهیزات نظامی را بر عهده داشته و از کنترل کامل خود بر مرزهای لیبی و سودان و همچنین فرودگاه «الکُفره» بهره برده است. (عاجل نیوز، ۱۲ ژوئن ۲۰۲۵)

شایان‌ذکر است که رابطه میان نیروهای واکنش سریع و نیروهای حفتر، رابطه‌ای تازه نیست؛ چنان‌که در تاریخ ۲۷ اکتبر ۲۰۱۱، رئیس‌جمهور وقت سودان، عمر البشیر، اعلام کرد که کشورش حمایت نظامی به نیروهای شورای انتقالی لیبی که سرهنگ معمر قذافی را سرنگون کردند، ارائه داده است. وی در سخنانی که از تلویزیون سودان پخش شد، افزود که این اقدام در پاسخ به حمایت قذافی از گروه‌های مسلحی بود که در منطقه دارفور با دولت سودان می‌جنگیدند. در تاریخ ۴ اوت ۲۰۱۹ نیز وب‌سایت خبری بریتانیایی «میدل ایست آی» نوشت: حدود هزار تن از اعضای نیروهای واکنش سریع سودان به فرماندهی محمد حمدان دقلو (حمیدتی)، معاون رئیس شورای نظامی، هفته گذشته در شرق لیبی مستقر شدند تا در کنار نیروهای ژنرال بازنشسته لیبیایی، خلیفه حفتر، علیه دولت وفاق ملی که از سوی جامعه جهانی به رسمیت شناخته‌شده، بجنگند؛ این در چارچوب درگیری بین‌المللی میان بریتانیا و آمریکا در لیبی صورت می‌گیرد. گزارش همچنین فاش کرد که شمار جنگجویان نیروهای واکنش سریع ممکن است در ماه‌های آینده به چهار هزار تن افزایش یابد و اسناد محرمانه‌ای از دولت امارات که از حفتر پشتیبانی می‌کند، نشان می‌دهد که دستور انتقال جنگجویان سودانی به لیبی از طریق کشور همسایه، اریتره، صادرشده است.

بر اساس اسناد امضاشده از سوی «حمیدتی» به نمایندگی از شورای نظامی که در ماه مه گذشته در آمریکا منتشر شد، انتقال این نیروها برای حمایت از حفتر، بخشی از توافقی به ارزش ۶ میلیون دلار با شرکت «دیکنز اند مادسون» بوده است؛ شرکتی که توسط «آری بن مناشی»، جاسوس پیشین و دارنده تابعیت رژیم صهیونیستی اداره می‌شود و سابقه فعالیت‌های متعدد در لیبی دارد.

اکنون نزاع بین‌المللی در سودان به نقطه حساسی رسیده است؛ چراکه نیروهای واکنش سریع، تقریباً بر تمام ایالت‌های دارفور به‌جز پایتخت آن، شهر «الفاشر»، مسلط شده‌اند. این شهر همچنان در محاصره نیروهای واکنش سریع است و آخرین پایگاه ارتش و گروه‌های مسلحِ وابسته به اروپا در دارفور محسوب می‌شود. هم‌زمان، نیروهای مشترک گروه‌های مسلح اروپایی در صحرا مستقرشده و کنترل مثلث مرزی را در اختیار گرفته‌اند و مهم‌ترین مسیر تأمین نیروهای واکنش سریع از خاک لیبی را مسدود کرده‌اند.

مناطق گسترده‌ای در جنوب شرقی لیبی که تحت کنترل «ارتش ملی لیبی» به رهبری حفتر است، اهمیت راهبردی زیادی برای نیروهای واکنش سریع دارد و این به دلایل زیر است:

اول: ژرفای جغرافیایی و پشتیبانی لجستیکی: پایگاه هوایی الکفره؛ شهر «الکفره» در نزدیکی مرز سودان و چاد قرار دارد و به‌عنوان مرکز لجستیکی حیاتی برای نیروهای واکنش سریع شناخته می‌شود. گزارش‌های متعددی، از جمله گزارش گروه کارشناسان سازمان ملل متحد درباره لیبی، تأیید می‌کنند که این پایگاه به‌عنوان نقطه انتقال تسلیحات، تجهیزات، سوخت و نیروهای جنگی به مقصد دارفور استفاده می‌شده است. مرزهای صحرایی و باز این منطقه، امکان نظارت و کنترل را دشوار می‌سازد و بدین‌ترتیب، مسیر امنی برای ارسال کمک‌های حیاتی به نیروهای واکنش سریع فراهم می‌شود؛ کمکی که از چشم دولت مرکزی در بندر «پورتسودان» دور می‌ماند. همچنین منابع اطلاعاتی و گزارش‌های تحقیقی از جمله روزنامه «وال‌استریت ژورنال» فاش کرده‌اند که نیروهای حفتر، علاوه بر تأمین سوخت، خدمات درمانی برای مجروحان این نیروها در بیمارستان‌های تحت کنترل خود نیز ارائه داده‌اند.

دوم: تأمین مسیر جایگزین برای نیروهای واکنش سریع پس از بسته شدن مسیر چاد؛ بنابراین، تسلط نیروهای واکنش سریع بر منطقه مثلث مرزی با همکاری پنهانی «السیسی» که حفتر را از راه دور هدایت می‌کند و بازگشایی مسیرهای تأمین، بی‌شک سقوط قریب‌الوقوع شهر «الفاشر» را در پی خواهد داشت. اگر این رویداد با اعلام دولت محلی در منطقه همراه شود، می‌توان گفت که آمریکا به‌دست مزدورانش یعنی «البرهان»، «حمیدتی»، «السیسی» و «حفتر» گامی بلند در جهت تجزیه دارفور برداشته است.

به‌راستی دردناک است که آمریکا، این قدرت استعماری کافر، بتواند به‌راحتی جنگی خون‌ریز را در سودان مدیریت کند و عواملش را علناً و بی‌پرده به‌کار گیرد تا این درگیری را پیش ببرند؛ برهان و حمیدتی با ریختن خون مردم سودان درگیرند، نه برای چیزی جز تحقق منافع آمریکا که می‌خواهد تقسیم سودان را همچون جداسازی جنوب آن بدون دخالت اروپا تکرار کند.

تنها راه رهایی از سلطه آمریکا و قدرت‌های استعماری اروپا، اقامه دولتی بر پایه اسلام عظیم است؛ دولتی که سیادت را برای شرع قرار دهد و در سایه آن، امنیت و ثبات برقرار گردد. دولتی که در آن، سیادت از آنِ امت باشد، نه از آنِ آمریکا یا کشورهای اروپایی؛ در آن هنگام است که نفوذ کافران ریشه‌کن می‌شود و در آن، امامی بر پایه کتاب الله سبحانه‌و‌تعالی و سنت رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌و‌سلم بیعت می‌گیرد، همان‌گونه که آن حضرت صلی‌الله‌علیه‌و‌سلم فرمود: «إمام، سپری است که از پشت سر او جنگیده می‌شود و به او پناه برده می‌شود».

برگرفته از شماره ۵۵۳ جریده الرایه