تمام واقعیت‌ها پیرامون انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان نمایان‌گرِ این است که اکثریت مردم اعتماد و باور شان را به «انتخاباتِ دموکراتیک» از دست داده‌ و عده‌ای از کاندیدان نیز از فساد گسترده در این پروسه مکرراً هشدار می‌دهند. همچنان تعدادی زیادی از متنفذین و رهبران سیاسی پروسه‌ی صلح را اولویت کاری شان عنوان نموده و گروه طالبان نیز هُشدار داده‌اند که انتخابات را مختل می‌سازند.

از بی‌ا‌‌عتمادی و بی‌باوری گسترده‌ای ‌که پیرامون انتخابات وجود دارد، می‌توان گفت که این پروسه‌ی دموکراتیک در افغانستان ناکام شده است. آنانی‌که مردم را به پروسه‌ی رأی‌دهی وادار می‌کنند، در واقع آن‌ها منافع شخصی، قومی و مالی را به قیمت خون مردم دنبال می‌نمایند، و یا این‌که از فرط درماندگی مجبور به انتخاب بین «بد و بدتر» می‌شوند، نه این‌که آن‌ها برمبنای کدام باورِ دموکراتیک به سوی چنین انتخابات رو آورده‌اند.

انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان به خاکسترهای قوغ آتش می‌ماند که در دلِ خود یک بحران عمیق سیاسی را پرورش می‌دهد، و زود است که مردم این بحران را با دل و جان احساس کنند. چنان‌که در انتخابات سال‌های 2009، 2014 و 2018 تجربه کردند. از این‌که انتخابات دموکراتیک خلاف ارزش‌های مردم مسلمان افغانستان واقع شده، هر بار منجر به اختلافات قومی، سمتی و بی‌ثباتی سیاسی گردیده که نتیجه‌ی آن نادیده گرفتن آرای مردم و رجوع به امریکا برای حل این بحران است.

این دور از انتخابات نیز به بحران رفته و به نتیجه‌ی مطلوبی نخواهد رسید. اگر برنده هم داشته‌باشد شخصی خواهد بود که منافع امریکا را در مسئله‌ی مذاکرات صلح، اولویت کاری خود قرار خواهد داد، و آماده‌ی کنار رفتن و تقسیم قدرت در صورت به نتیجه رسیدن مذاکرات صلح میان امریکا، طالبان و افغان‌ها خواهد بود. در نتیجه هر نظام و حاکمی که از دلِ این معامله و بازی‌خطرناک پیروز بیرون بیاید، وضعیت افغانستان را به مراتب بدتر خواهد ساخت. جا دارد از مردم پرسیده شود: آیا رأی شما در این‌گونه سیستم کدام ارزش داشته و یا خواهد داشت؟

پس از نسخه‌های ناکامِ تکراری، تجارب تلخ قبلی، راه حل‌های بحرانی دموکراسی اجتناب کنید، و در عوض به نسخه‌ی حیات‌بخشِ اسلام رجوع نموده و به فراخوان مبارزه‌ی فکری و سیاسی حزب‌التحریر برای تأسیس خلافت راشده لبیک بگویید.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر - ولایه افغانستان