به نقل از منابع طبی سوریه: «در نتیجه ی حملات هوایی طیاره های بدون سرنشین روسیه در کنار نیروهای رژیم ظالم سوریه 350 تن کشته و 1800 تن دیگر شدیداً زخم برداشته اند که این گونه حملات مستبدانه به تاریخ 15 نومبر، از شهر حلب آغاز گردیده است.»

علاوه بر این که باشنده گان این مناطق، زیان های جانی و مالی-وحتی جایی که تمام باشنده گان آن ناپدید شدند- را متحمل گردیده اند، ائتلاف صلیبی ها نیز تعدادی بیمارستان ها را در برخی مناطق شهر مذکور مورد هدف قرار داده اند. این حملات غیر انسانی بالای بیمارستان های شهر حلب، موجب فلج خدمات بهداشتی برای بیماران در این شهر گردیده و آن ها را از ارایه ی خدمات بهداشتی وانسانی برای هزاران تن-که در اثر حملات کفار در کنار مزدورانش معلول گردیده اند- باز می دارد.

چه بربریتی دامنه ی این گونه عملکرد وحشیانه را گسترش داده است؛ آن ها بسیاری از بیمارستان های شهر حلب را مورد حملات هوایی شان قرار داده اند و سازمان دیده بان سوریه و سازمان های کمک کننده گفته اند که طیاره های جنگی یکی از زایشگاه هایی را در منطقه ی «ادلب» بمباردمان نموده است که این عمل موجب توقف کار این بیمارستان گردیده است.

مدیر سازمان دفاع مدنی سوریه گفته است: «داکتران و کارکنان کمکی در حلب تنها از آن چه که پس از انجام این حملات وحشیانه بالای این شفاخانه باقی مانده است، استفاده می کنند و آن ها حد اعظم توانایی های شان را به خرچ می دهند؛ بخصوص پس از این که بیمارستان ویران و وحشت عظیم در منطقه برپا گردید.

این هم واضح شد که ساکنان نیمه محاصره ی شرقی شهر حلب، با مرگ دست و پنچه نرم می کنند تا کمک های شان را دریافت نمایند. زنان بسیاری از اوقات شان را در نیمه بازارهای ویران شده برای دریافت مواد غذایی برای اطفال شان سپری می نمایند تا مقدار از مواد غذایی را با قیمت بسیار گران دریافت کنند.

سازمان ملل نماینده ی ویژه ی خویش، استیفن میستورا را در سوریه فرستاد تا در مورد وقوع کشتار در شهر حلب هشدار دهد؛ مانند: کشتارهای دسته جمعی که درسال 1991م، در کروتیا توسط شبه نظامیان صربستان هشدار داده شد. این نخستین هشدار نیست؛ اما آن ها با هشدارها و تقبیح، حملات ظالمانه ی شان را توقف نداده اند. بانکی مون حملات بالای بیمارستان ها و نیز استفاده از سلاح مرگ بار را به عنوان یک جنایت بزرگ جنگی مطرح ساخته است که این موضوع بدتر از کشتارهای دسته جمعی است.

در آن زمان نیویارک تایمز با بیان مطلبی اشاره نموده: «نزدیک به 100هزار تن از کوده کان سوری در مناطق جنگ زده در حلب نشان دهنده ی یک چهارم حصه یک میلیون تن از سوری های است که در قید محاصره ی جنگ قرار دارند.» این مکانی است که یک صحنه ی عادی و منظم برای کوده کان سوری در نظر گرفته شده است تا از زیر آواره ها با لباس های چیره و چاک و با چهره های گرد و خاکی کشیده شوند.

سال هاست که این مردم با فقر، درد و رنج دست و پنجه نرم می کنند و حتی یک لحظه هم بدور از درد و رنج نبوده اند. و نیز جهان هیچگاه این اعمال پست شان را تقبیح ننموده و تهدیدات شان را بخاطری بلند بردن سطح فاجعه در سوریه به شورای امنیت واگذار نمی کنند؛ طوری که آن ها می توانند آن را بیشتر و بیشتر به تعویق اندازند.

کجا هستند آن نیروها و آهن پوشان؟ آمار و ارقام تلفات و خسارات به سرعت در حال افزایش است؛ مانند سهام در شرکت های تولیدی عمده، جایی که تمام سرمایه گذاران منفعت روزانه ی خویش را مقایسه می نمایند، منفعتی که با ریختاندن خون اطفال معصوم و زنان ما که در سوریه بدست می آید!

این گونه حملات بیشتر درین شهر انجام می شود؛ چنان چه وقوع یکی از این حملات توسط رسانه ها پیش کش گردیده است؛ در حالی که 275هزار تن غیر نظامیان با وضعیت بدی به سر می برند. کسانی که در محاصره گیرمانده و از شنیدن صداهای وحشتناک و غرش طیاره ها فرار می کنند که حتی برای یک ساعت هم از آن مسیر دور نشده، پایین و بالا می روند و نیز موادهای منفجره و هشدار دهنده و حتی اعضای پارچه پارچه و بوی خون اطفال معصوم را پرتاب می کنند.

تمام این بیانیه های  بی معنی و محکومیت های پوچ صرف بخاطریست تا همه فکر کنند که جنایت کاران باشنده گان اصلی کشورهای بیرونی اند. این بیانیه های بی مورد هیچ چیزی جز اشک، بخاطری قربانیان بی گناه اطفال و زنان نمی ریزانند و آن هایی که زنده گی شان در جریان جنگ های استعماری که مدت هاست جریان دارد، از دست  داده اند؛ نمی گذارند تا غربی ها در سرزمین شان مداخله نمایند و زنان در سوریه منتظر نیستند تا از آن ها در جلسات و جشن ها یاد آوری شوند.

بنابر این آمارهای بدست آمده نشان می دهد که چه تعداد زنان توسب بمباردمان ها و شکنجه ها کشته، دستگیر و یا بی خانمان گردیده اند. آیا تا بحال وضعیت زنان تغییر کرده است؛ درحالی که جهان می داند، از آغاز انقلاب که تقریباً 30هزار تن از زنان سوری در جنگ در این سرزمین کشته شده اند.

ای مسلمانان، علما و اردو! بدانید که هیچگاه به پیروزی دست نخواهید یافت؛ مگر به خواست الله سبحانه وتعالی و به فعالیت های شما بخاطر رضایت الله سبحانه وتعالی و برای تأسیس خلافت ثانی به طریقۀ رسول الله صلی الله علیه وسلم.

چنان که الله سبحانه وتعالی می فرماید:

إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ

[محمد: 7]

اگر دین الله(سبحانه وتعالی) را یاری کنید، شما را یاری می کند و گام های تان را استوار می دارد.

هیچگاه از استاده شدن در کنار حاکمان مزدور، قدرت به دست نخواهد آمد؛ مگر رو سیاهی نزد الله سبحانه وتعالی، بخاطری که آن ها به اساس دروغ حکم می کنند، هیچگاه پیروز نخواهند گردید جز پیروی از راه و روش رسول الله صلی الله علیه وسلم، برای کسب رضایت الله سبحانه وتعالی و تطبیق احکام اسلام که برای هدایت بشر فرستاده شده است، سرعت عمل به خرج دهید.

بخش زنان

دفتر مطبوعات مرکزی حزب التحریر