بیش از 400 روز از آغاز جنگ ویرانگر رژیم غاصب و جنایتکار صهیونیستی علیه مردم مظلوم غزه می‌گذرد؛ جنگی كه بعد از زمان جنگ جهانی دوم تا امروز سابقه نداشته است. در پی این جنایات، کشتارها و ویرانی‌های گسترده‌ای نیز در لبنان به وقوع پیوست. با این حال، حاکمان سرزمین‌های اسلامی در ریاض گرد هم آمدند و نشستی که آن را «استثنایی» نامیدند، برگزار کردند. اما دستاورد این نشست، تصمیماتی ضعیف و بی‌ارزشی بود که نمی‌توان آن را چیزی جز خیانت آشکار تعبیر کرد.

پس از آنکه خواستار حمایت همه‌جانبه سیاسی، دیپلماتیک و حمایت بین‌المللی از مردم فلسطین شدند و از شورای امنیت سازمان ملل،  در خواست کردند تا قطعنامه‌ای الزام‌آوری را برای توقف حملات به غزه و ممنوعیت انتقال یا صادرات سلاح به رژیم صهیونیستی صادر کند ؛ اما این خواسته‌ها، از نوشته‌های روی کاغذ فراتر نرفت. چراکه نه برنامه‌ای برای اجرا ارائه دادند و نه هیچ اقدام عملی مشخصی در نظر گرفتند. خواسته‌های آنان حتی از شعارهای تظاهرات مردمی نیز کم‌اثرتر بود، زیرا در تظاهرات، صداها در خیابان‌ها و میدان‌ها طنین‌انداز می‌شود و گاه می‌تواند سیاستمداران کشورهای استعماری را به واکنش وادارد. اما خواسته‌های این نشست تنها سخنانی در میان دیوارهای ساکت و غیرقابل نفوذ سالون کنفرانس بود که هیچ اثری در دنیای بیرون نداشت.

پس از این مطالبات ضعیف و بی‌ارزش که گویای خیانت آشکار حاکمان مسلمانان، چه عرب و چه غیرعرب، به غزه و لبنان است، شرکت‌کنندگان در نشست به مأموریت اصلی خود پرداختند؛ مأموریتی که از سوی اربابان استعماری‌شان، به‌ویژه امریکا، به آن‌ها محول شده بود و آن عبارت از ترویج دوباره طرح‌های خیانت، وابستگی و تسلیم است.

این حاکمان نالایق، پس از چند جمله ظاهری در محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی در غزه و لبنان، بر اهمیت صلح با این رژیم تأکید کردند و با پذیرش اشغال سه‌چهارم سرزمین فلسطین، از راه‌حل دو دولتی حمایت نمودند؛ طرحی که بر اساس آن، دولتی فلسطینی بی‌سیادت، بدون سلاح و بی عزت، بر پایه مرزهای ساختگی چهارم جون سال  1967 م شکل گیرد .

اکنون زمان آن فرا رسیده است که امت اسلامی، این حاکمان خائن را از مسند قدرت به زیر کشد و حاکمیت از دست‌رفته‌اش را بازپس گیرد. تنها راه تحقق این هدف، نصرت نیروهای مخلص ارتش‌های اسلامی به حزب التحریر برای برپایی خلافت راشده بر منهج نبوت است؛ خلافتی که رژیم صهیونیستی را نابود کند، تمام فلسطین را از بحر تا نهر آزاد سازد و آن را به آغوش امت اسلامی بازگرداند. در غیر این صورت، امت اسلامی و نیروهای آن در برابر الله عزیز و جبار مسؤول خواهند بود و در روز قیامت به دلیل سکوت و کوتاهی‌شان در نصرت اسلام و مسلمانان مورد بازخواست قرار خواهند گرفت. چنانکه الله سبحانه و تعالی می‌فرماید:

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَرَضِيتُمْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الْآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ﴾ [توبه: 38]

ترجمه: ای مؤمنان! چرا هنگامی به شما گفته می‌شود:‌ (برای جهاد) در راه الله سبحانه و تعالی حرکت کنید،‌ سستی می‌کنید و دل به دنیا می‌دهید؟ آیا به زندگی این جهان به جای زندگی آن جهان خوشنودید؟ و (فانی را بر باقی ترجیح می‌دهید؟) تمتع و مال  این جهان در برابر تمتع و مال  آن جهان،‌ چیز کمی بیش نیست.

دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

مترجم: احمد صادق امین