پس از غوغاهای چندین روزه‌ای که رسانه‌های مزدور حکام پاکستان از آن منحیث بی‌احترامی به دموکراسی یاد کردند، حکومت و اپوزسیون اکنون دست به ایراد یک سلسله سخنرانی‌های منظم در جریان جلسۀ بودجۀ پارلمان زده اند. به‌هرحال، این بودجۀ نیز مانند تمام بودجه‌های قبلی چیزی جز بودجۀ استعماری صندوق بین‌المللی پول نیست، خواه مجلس ملی در آشوب قرار داشته باشد یا در آرامش. این بودجه‌ای است که بیشتر از نیم عواید مالیاتی فدرال پاکستان را در دستان صندوق بین‌المللی پول و سایر مافیای سودخوار قرار می‌دهد. این بودجه مبلغی بالغ بر ۶۵۰ میلیارد روپیه پول مردم را به شکل مالیات انکشاف نفت، به‌علاوۀ مالیات عمومی ۶۵۰ میلیارد دالری از فروش نفت دربر می‌گیرد. درحالی‌که درآمد خالص مردم در جریان تورم دائماً درحال کاهش است، بهای برق و گاز مدام افزایش می‌یابد و عام مردم را تکه پاره می‌کند. این بودجۀ استعماری قرار است از طرف اپوزسیون و حکومت تصویب شود، خواه پارلمان در آشوب باشد یا در آرامش، بی‌توجه به بی‌شمار تناقضات جدی‌اش با دین بزرگ‌مان.

آیا بر سر چرایی عدم تخصیص بودجۀ لازم برای آزادسازی کشمیر اشغالی و مسجدالاقصی و سرزمین مقدس فلسطین نیز غوغا به‌پا شد؟ آیا بر سر چرایی عدم تخصیص بودجه از طرف صندوق بین‌المللی پول به‌منظور تهداب‌سازی برای آوردن انقلاب در صنعت و جایگزین کردن کامل واردات با صنایع و ماشین‌آلات سنگین نیز غوغا به‌پا شد؟ آیا روی این‌که چرا بودجۀ کپیتالیزم هرگز نیازهای اساسی هیچ فرد پاکستان را تأمین نمی‌کند نیز غوا به‌پا شد؟ آیا این غوغا به‌خاطر پایان دادن به هژمونی دالر با اصرار بر قرار دادن ارزمان بر مبنای طلا و نقره مطابق به تشریع اسلام به‌پا شد؟ آیا به‌خاطر عدم پرداخت سود به قرضه‌ها/وام‌های خارجی و داخلی غوغا به‌پا شد؟ آیا این غوغا به‌خاطر نیاز به تطبیق نظام اقتصادی اسلام به‌پا شد؟ چرا این همه خاموشی و رضایت بر سر تداوم غلامی به این استعمارگران وجود دارد؟ آیا این اپوزسیون نیز در هنگام حکومت‌شان، همانند حکام حلقه به گوش فعلی، به غلامی خود به این استعمارگران پایان داده‌بودند؟ پس چگونه می‌توان این همه به دموکراسی به‌خاطر تنظیم امورمان امید داشت؟!

حکومت فعلی و اپوزسیون همیشه تمام این قوانین ظالمانه را با همدیگر وضع کرده و مدام همراه یکدیگر منافع استعمارگران را منحیث منافع ملی شناخته‌اند، صرف نظر از این‌که قوانین مذکور به FATF، برنامۀ اقدام ملی، "ضدتروریزم" و خصوصی‌سازی اموال دولتی و عامه مربوط شود. نهادهای فعلی دولت پاکستان عبارت از ساختارهای استعماری اند که هیچ شباهت یا رابطه‌ای با اوامر و نواهی دین عظیم‌مان ندارد. تنها خلیفۀ راشدی‌که قوانین استنباط شده از قرآن عظیم‌الشأن و سنت مبارک نبوی را تطبیق می‌کند، لیاقت فرمان‌برداری مسلمانان از خود را دارد، چون این به مثابه اطاعت از الله سبحانه و تعالی می‌باشد. تنها تطبیق نظام اقتصادی اسلام از جانب خلیفه می‌تواند مشاکل اقتصادی طولانی مدت پاکستان را یک‌بار و برای همیشه از اساس حل کند. تنها خلافت می‌تواند موقعیت منابع پهناور و متنوع سرزمین‌های اسلامی را تحکیم بخشد و این منابع فراوان را در خدمت نیروهای مسلح مسلمانان برای حفاظت از مقدسات‌مان، آزادسازی سرزمین‌های اسلامی و دفاع از آبروی پیامبر محبوب‌مان صلی الله علیه و سلم قرار می‌دهد. پس آیا زمان آن فرا نرسیده‌است که همه‌گی برای بازگشت خلافت به‌طریقۀ رسول الله صلی الله علیه و سلم کار کنیم؟! الله سبحانه و تعالی می‌فرماید:

﴿وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ﴾ (مائده: ۶۶)

ترجمه: و اگر آنان تورات و انجیل و آن‌چه را از سوی پروردگارشان بر آن‌ها نازل شده‌است (قرآن) برپا دارند، از آسمان و زمین روزی خواهند خورد.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر – ولایه پاکستان

مترجم: محمد حارث پویا