ناکامی و شکست دموکراسی مثل آفتاب هویداست. پس از ناکامی و شکست دموکراسی ریاست‌جمهوری پرویز مشرف و دموکراسی‌های زرداری، نواز و عمران خان؛ جای شکی نیست که هرگونه نظام حاکم ناشی از فکر محدود بشر شکست خورده است. موجودیت این گونه نظام‌های غربی است که پاکستان را برای چندین دهه در خدمت استثمار استعمارگران غربی قرار داده است. تحت حاکمیت دموکراسی، مردم به بسیار سختی درآمد کافی جهت تأمین دو وعدۀ غذایی در روز را دارند. با این حال، حاکمان مالیات را دو برابر و چهار برابر نموده و از مردم بی‌چاره چپاول می‌کنند تا بانک‌های سودی و صندوق بین‌المللی پول را غنی سازند. هنگامی‌که مالیات برای پرداخت‌های سودی کمبودی می‌کند، این حاکمان پول کاغذی بیشتری را چاپ می‌کنند و از طریق تورم جیب‌های ما را خالی می‌سازند. در دموکراسی پارلمانی، گروه‌های ذی‌نفع قدرت‌مند شمشیر بی‌اعتمادی را بر بالای سر نخست‌وزیر می‌گذارند، در حالی‌که در دموکراسی ریاست‌جمهوری همین گروه بخاطر تصویب قوانین قانونی از دولت باج‌گیری می‌کنند.

در واقع، دموکراسی در سطح جهانی شکست خورده است؛ به گونه‌ای که تمام نظم جهانی غربی در مقابل چشم جهانیان اعتبارش را از دست داده است. چهره‌های زشت صندوق بین‌المللی پول، بانک جهانی، گروه ویژه اقدام مالی (FATF)، سازمان ملل و دیوان بین‌المللی دادگستری/ محکمه بین‌المللی عدالت همه و همه آشکار گردیده است. با این حال، نظم تفرقه‌انگیز دولت-ملت و قوانین دموکراتیک تضمین می‌کند که سلطۀ غرب بر بالای مسلمانان ادامه داشته باشد. قطعاً که زمان تجربۀ دموکراسی سپری شده و وقت آن فر رسیده تا آفتاب خلافت جهانی از پاکستان طلوع کند. وقت خلافتی‌ست که پروردگار ما الله  سبحانه و تعالی به ما وعده داده و رسول الله صلی الله علیه و سلم نسبت به بازگشت آن بشارت داده است.

خلافت برخلاف دموکراسی پارلمانی و ریاست‌جمهوری در داخل مرزهای دولت-ملت محصور نیست. خلافت با ازبین بردن مرزهای ترسیم شده‌ای استعمار غربی سرزمین‌های اسلامی، نیروهای مسلح و منابع اقتصادی را وحدت بخشیده و به عنوان یک ابر قدرت ظهور می‌کند. خلافت بر خلاف دمکراسی پارلمانی و ریاست‌جمهوری تضمین می‌کند که شریعت الله سبحانه و تعالی نسبت به هر چیز دیگری عالی و برتر است. خلیفه هیچ صلاحیتی برای وضع قوانین بر حسب تمایلات شخصی‌اش ندارد. به این سبب هیچ گروهی حق بازی با قوانین تشریعی از خلال فیصله بر اساس دلیل بنیادی برای صلاحیت نخبه داخلی و مداخله استعماری بیگانه را ندارد. منصب خلافت برخلاف دموکراسی پارلمانی و ریاست‌جمهوری، توسط خلیفه‌ای اداره می‌شود که تا آخر عمر به وی بیعت صورت گرفته است که ثبات سیاسی را تضمین می‌کند. نظر به این‌که خلیفه به عنوان فرمانده عمومی و حقیقی نیروهای مسلح است، نظام اسلامی جنگ را بوسیله غلبه مدنی در مقابل حاکمیت نظامی ای که پاکستان را طی دهه‌ها به ناکامی پیمان‌ها روبه‌رو ساخته است، پایان می‌بخشد. خلافت با تطبیق نظام اقتصادی اسلام، توضیع ثروت را در میان جامعه تضمین نموده و قرار گرفتن ثروت به دست تعداد انگشت‌شماری از ثروت‌مندان را چنان‌چه که در نظام کپیتالیزم یک اصل است، از بین می‌برد. خلافت از پرداخت سود که اسلام آن‌ را شدیداً نهی فرموده اجتناب می‌ورزد و ثروت امت را تنها در مواردی به مصرف می‌رساند که الله سبحانه و تعالی آن را بر بالای امت واجب گردانیده است. خلافت نظم جهانی استعماری، قوانین بین‌المللی غربی، سازمان‌های استعماری بین‌المللی و نظام اقتصادی سرمایه‌داری را شدیداً رد می‌کند و نظم جهانی عادلانه‌ای را ایجاد می‌کند که مبتنی بر وحی الهی؛ قرآن کریم، و سنت نبوی باشد. پس بگذارید که آفتاب خلافت بر منهج نبوت از پاکستان طلوع کند. الله سبحانه و تعالی می‌فرماید:

﴿وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ۚ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا﴾ [اسراء: 81]

ترجمه: بگو که حق آمد و باطل از میان رفت، هر آینه باطل نابود شدنیست.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-ولایه پاکستان

مترجم: حذیفه مستمر