شمشیر نظم بین‌المللی بر شاه‌رگ پاکستان قرار گرفته‌است تا این سرزمین اسلامی را از مالکیت ذخایر عظیم طلا و مس در ریکو دیک محروم کند، و حقوق مالکیت کامل آن‌را به یک شرکت پیشرفته به نام هند شرقی بسپارد. شرکت باریک گولد مناقشۀ طولانی‌مدتی را با پاکستان پایان داده‌است و اکنون انکشاف یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های جهانی معدن مس و طلا را تحت توافق‌نامه‌ای که به تاریخ بیست مارچ/مارس ۲۰۲۲ م به امضاء رسید، شروع خواهد کرد. دولت پاکستان برای اغوای افکار عام مردم به برخی مسایل دیگر اشاره می‌کند، از جمله: انصراف جریمۀ ۱۱ میلیارد دالری که بانک جهانی طی محکمه‌ای ملزم به پرداخت آن شده‌بود، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی ۱۰ میلیارد دالری در بلوچستان، و این‌که اکنون ۵۰ درصد از سهم این معادن نصیب شرکت باریک گولد خواهد می‌شود، بدین معنی که این مقدار کمتر از ۷۵ درصدی است که در توافق‌نامۀ قبلی به همکاری انتوفگاستا‌ای چیلی توافق شده‌بود.

ای مسلمانان پاکستان!

سوال این جاست که چرا باید میلیاردها دالر ذخایر ریکو دیک را به کمپنی هند شرقی بسپاریم، درحالی‌که خودمان می‌توانیم استخراج و غنی‌سازی‌اش را انجام دهیم؟ ارزش این توافق‌نامه در چیست که با شمشیر نظم استعمار بر شاه‌رگ‌مان منعقد می‌گردد؟ چرا ۵۰ درصد از ثروت‌مان را به اختیار منافع این کافر استعمار بسپاریم؟ چه چیز مانع توسعۀ این نعمت الهی می‌شود، تا ما استفادۀ کامل و صددرصد را از آن ببریم؟ روی هم رفته، چرا خود پاکستان نتواند سرمایه‌گذاری پروژه‌های سالانه را مدیریت کند؟ آیا تمویل‌اش از سه تریلیون روپیه سود که از اقساط سالانه بدست می‌آورد بیشتر خواهد شد؟ آیا این تکنالوژی پیشرفته‌تر از غنی‌سازی یورانیم است که ما برای ساخت تسلیحات هسته‌ای در آن تخصص حاصل کرده‌ایم؟

مهم‌تر از همه،‌ چطور می‌توانیم از این حکم اسلام که منابع معدنی و انرژی را مالکیت عامه می‌خواند سرپیچی کنیم، منابعی‌که نفع‌اش به تمام مردم می‌رسد و مالکیت‌اش به هیچ فرد یا شرکت خاصی تعلق ندارد؟

تمام تصامیم درخصوص ثروت‌های عامۀمان توسط مقامات و محاکم کفری اتخاذ می‌شود، خواه آن بانک جهانی یا هر نهاد دیگر بریتانیای و امریکایی باشد؛ حال‌آن‌که از لحاظ شرعی مسلمانان از واگذاری قضاوت امورشان به حُکام کافر و طاغوت صریحاً نهی شده‌اند، بی‌تفاوت از این‌که پیمان آب اندوس باشد یا قضیۀ‌ ریکو دیک، تمام‌ تصامیم این سازمان‌ها دایماً علیه مسلمانان گرفته شده‌است. این نهادها فقط جلوداران و دلالان قدرت‌های استعماری و شرکت‌های چندین ملیتی‌شان هستند. شکوفایی اقتصادی هم مکر وقیح سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی برای تغییر این بازی است. قبل از ریکو دیک، رویاهای مشابهی در مورد گروپ شبکه‌های متالورژیکی (استخراج و ذوب آهن) چین از پروژۀ معدن مس – طلا ساینداک در چاغی بافته شده‌بود. با این وجود، چینی‌ها ثروت فراوانی را در وقت کم کسب کردند، درحالی‌که مسلمانان بلوچستان در گردابی از فقر فرو رفته‌اند. این قضیه در مورد ذخایر نفت نایجریا هم صادق است؛ زیرا یکی از ده بزرگ‌ترین تولیدکننده‌گان نفت در جهان می‌باشد. به سبب تاراج شرکت‌های چندین ملیتی‌ غرب، ۴۰ درصد از نفوس نایجریا در فقر مطرود به سر می‌برند. تسلیمی ریکو دیک این را نشان می‌دهد که حکام پاکستان بردۀ نظم جهانی امریکا شده‌اند، درحالی‌که از ما توقع دارند این بردگی را جشن بگیریم. یگانه مسیر فرا راه‌مان همانا تأسیس مجدد خلافت بر منهج نبوت است، که استفاده از ثروت ارزش‌مند امت را برای خیر مسلمانان و اسلام تأمین می‌کند.

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر – ولایه پاکستان

مترجم: دانیال نور