یک بر سوم حصه پاکستان در معرض سیل قرار دارند که بیش از 1500تن جان‌های شان را از دست داده اند، میلیون‌ها خانه مسکونی از بین رفته است، 35 میلیون تن دیگر در خطر سیل قرار گرفته‌اند که از این جمله 16 میلیون آن را کودکان تشکیل می‌دهد. این در حالی‌ست که این همه مرگ و ویرانی برای رهبری دیموکراتیک پاکستان فقط یک فرصت عکاسی بوده و بس! حکامی‌که با داخل شدن در سیلاب‌ها، توزیع مقدار کمی مواد خوراکی و بررسی مردم سرگردان و درمانده از طریق هوایی، وانمود کردند که با مردم همدردی می‌کنند؛ گویا با این کار مسئولیت شان را ادا کرده و مکلفیت دیگری ندارند!
رهبری سیاسی به جای این‌که به طور کامل و همه‌جانبه مصروف امدادرسانی به سیلاب زده‌گان باشد، مشغول انتصاب یک مسئول جدید نظامی و بازی‌های انتخاباتی است. این در حالی‌ست که رهبری نظامی، خود مصروف مبارزه بر سر رئیس بعدی اردو/ارتش است. "شهاز شریف"، نخست وزیر کشور برای تشییع جنازه "ملکه الیزابیت" به لندن رفت؛ گویا تشییع جنازه بدون وی امکان نداشت. برعلاوه، حزب اپوزیسیون PTI مصروف راه‌پیمایی‌ها، شیرین‌کاری‌های تبلیغاتی، کمپاین‌هادر رسانه‌های اجتماعی، جلسات مخفیانه و بازدید‌های عقب دروازۀ خود مصروف است. حزب PTI پنجاب و دولت‌های ایالتی خیبر پختون‌خواه به دنبال منافع سیاسی و شخصی خود هستند! این همه در حالی‌ست که قربانیان سیلاب بخاطر غذا و نیازمندی‌های اولیه‌شان در زیر آسمان گریه می‌کنند. آن‌ها اکنون در برابر بیماری‌های منتقل شده از طریق آب مانند؛ وبا، دنگی و ملاریا نیز درمانده هستند.
بر اساس یک برآورد، خسارات ناشی از سیلاب بیش از 30 ملیارد دلار هزینه داشته است، محصولات پایدار از بین رفتند و میلیون‌ها فارم حیوانی تحت تأثیر سیلاب‌ها قرار گرفت. در چنین وضعیتِ وخیم، تمام دستگاه‌های دولتی، حکام، بروکراسی، اردو/ارتش، پولیس، دفاع ملکی، وزراء، نماینده‌گان مردم و کدرهای طبی دولتی باید بسیج شوند؛ اما تا حال چنین چیزی دیده نشده است؛ حتی دولت ذخیره‌های غله‌جات و خزانه‌های خودرا هم باز نکرده است. اما بجای آن دهان خزانه‌ها فقط برای جمع‌آوری سود باز می‌شود، نه برای مردم! این هم در حالی‌ست که اولویت حاکمان سوگواری درگذشت ملکه استعمارگر بریتانیای کبیر است، نه شریک شدن با درد مردم!
خلافت راشده نشان داد که چگونه می‌توان با بلاهایی چون قحطی و سیلاب مقابله کرد. هنگامی‌که در قرن 18قمری در حجاز قحطی رخ داد، تمام دستگاه‌های دولتی برای مهار بحران بسیج شدند و کمک‌های قابل توجه، از جمله غذا و پوشاک از ولایت‌های مصر و شام ارسال شد و این در حالی بود که تمام رهبری به طور کامل مصروف امدادرسانی بودند. خلیفه مسلمین، عمر رضی الله عنه شخصاً به شکل خستگی‌ناپذیر در تلاش کمک و امدادرسانی بود؛ در حالی‌که خودش کمترین غذا را می‌خورد. این واکنش اساسی و امت‌شمول دولت خلافت، در جواب و مقابل یک بلای طبیعی بود. این یک فرق کامل با دیموکراسی است؛ جایی‌که شهباز شریف تحقیقاتی را در مورد گرمایش جهانی روایت می‌کند؛ اما برای بودجه گدایی می‌کند.
بی‌توجهی در جریان سیلاب بار دیگر، واضح ساخت که زمان دفن دیموکراسی سیکولار فرا رسیده است. هیچ یک از این حاکمان قبل از سیلاب احساس مسئولیتی نداشتند؛ پس حالا و آینده چطور؟ اکنون زمان آن فرا رسیده تا آن‌ها را حذف و سرنگون و خلافت را مجدداً تأسیس نمایید.
ای افسران نیروهای مسلح پاکستان! دیگر چه دلیلی برای بسیج شدن نیاز دارید؟ در سند، بلوچستان، فقدان دستگاه دولتی، منابع و چگونگی توجه، همه چیز واضح و روشن است. حزب حاکم و مخالفان در حال کشمکش بالای قدرت در ولایت پنجاب هستند؛ در حالی‌که آرای سند و بلوچستان در این درگیری به حساب نمی‌آید. زندگی و آینده میلیون‌هاتن به تصمیم، موقف‌گیری و عمل شما بستگی دارد. همین حالا نصرت دهید تا خلافت را دوباره تأسیس نموده و مردم تان را از شر این نظام ظالم و حکام قص القلب و خون‌سرد رهایی ببخشید!

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصَارَ اللَّه﴾ [صف – 14]
ترجمه: ای کسانی‌که ایمان آوردید، از جمله نصرت دهندگان الله باشید!

دفتر مطبوعاتی حزب‌التحریر-ولایه پاکستان