(ترجمه)

امسال، ماه رمضان به‌گونه‌ای فرا نرسید که ما به استقبال نمودن از آن عادت نموده بودیم! مسلمان‌ها باید در  این فضای اندوهگین بسیار متوجه باشند، زیرا مردمانی وجود دارند که نمی‌خواهند مسلمانان از خیرِ این ماهِ خیر و برکت مستفید شوند! آن‌ها تلاش می‌ورزند تا چهرۀ محبوب/مأنوس عبادت این ماه را تغییر دهند و می‌خواهند مظاهر عبادت عمومی جمعی را بی‌رونق سازند! وزارت‌های امور دینی/ارشاد حج و اوقاف‌ به دستور حکومت‌ها در سرزمین‌های مختلف مسلمانان فتواهای دست خورده‌ای خودشان را صادر می‌نمایند؛ علاوه بر این‌که بستن مساجد را ادامه می‌دهند، مانع برپایی نماز جماعت در مساجد می‌شوند! نمازهای جمعه را قبل از همه معطل ساختند... نماز تراویح را منع نمودند که در ماه مبارک رمضان مسجدهای بزرگ ضیقی می‌کرد و صف‌های نمازگذاران به بیرون از مساجد امتداد می‌یافت و راه‌های اطراف مساجد مسدود می‌گردید! اعتکاف و تمامی انواع فعالیت‌های افطار جمعی را ممنوع ساختند و ادای عُمره‌ی ویژه رمضان را منع نمودند که مسلمانان به ادای آن اهتمام و اشتیاق شدید داشتند و تعداد عمره‌کنندگان بیشتر از تعداد حجاج می‌شد! به دلیل حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم:

«فَإِنَّ عُمْرَةً فِيهِ تَعْدِلُ حَجَّةً معي»

ترجمه: عمره در ماه رمضان مساوی است با ادای حج همراه من.

بلکه افزون بر این، مطبوعات رذالت پیشه می‌آیند و در مورد فرضیت روزه جنجالی را ایجاد می‌کنند؛ مبنی بر این که آیا برای مسلمان جائز است که به دلیل ویروس کرونا  روزه‌ی خود را بخورد؟ آنان حفظ جان‌ها و نگهداری از خود را بر ادای عبادات مقدم می‌دانند... و این چنین کسانی‌که خیر مسلمانان را نمی‌خواهند، در پی این هستند که از رمضان صفت عبادت جمعی را دور نمایند و در عوض آن در خانه ماندن و تسلیم شدن به سریال‌های مزخرف را بدیل ارایه می‌کنند! هنرمندان مرد و هنرمندان زن را ستاره‌های این ماه مبارک قرار داده اند و این ممانعت و جلوگیری از قوانین دولت سرچشمه می‌گیرد و صفت لازمی بودن را داراست...

بدون شک کسانی‌که اختیار مسلمانان در دستان شان قرار دارد و دستورهایی را مبنی بر ممانعت و بازداشتن از مساجد صادر می‌کنند، همیشه خلاف جهت شریعت الله –سبحانه وتعالی- در حرکت هستند. پیدایش این ویروس برای شان یگانه فرصتی بود که می‌توانستند چنین تصامیمی را تطبیق نمایند؛ طوری‌که هر مظهری از مظاهر وحدت و یکپارچگی مسلمانان خواب را از چشمان‌شان می‌ربود و نمی‌توانستند در مقابل وحدت مسلمانان کاری کنند؛ زیرا چنین موارد حقیقت‌شان را برملا می‌ساخت. تلاش می‌کردند که با تولد مهتاب رمضان هرسال بازی کنند تا این‌که مانع مسلمانان شوند که در یک روز، روزه و در یک روز عید داشته باشند... ما برای مسلمانان تذکر می‌دهیم که دین‌شان دین امت است؛ نه دین افراد، دین وحدت/یکپارچگی است؛ نه اختلاف و دین دولت‌داری و دین قانون اساسی و قوانینی‌ است که جواز ندارد به عبادات و اخلاقیات منحصر گردند....

باید مسلمانان به طور کامل درک کنند که حکام شان گرگ‌ها هستند، به هر جا که آنان را بفرستند، خیری در پی ندارند. مصیبتی هم‌چون کرونا در عهد سیدمان حضرت عمر ابن الخطاب خلیفه راشد، نیز پدید آمده بود؛ او و بزرگان اصحاب کرام با آن مصیبت برخورد ایمانی نمودند و پابند به احکام شرعی در حالت قرنطینه بودند... و آن مصیبت اصحاب را از برپایی شعائر عبادات از جمله جهاد باز نداشت و امور را به طوری پیش بردند که مخالف احکام شریعت نبود...

باید مسلمانان اختیار‌‌شان را در دستان خود‌شان بگیرند؛ طوری‌که در مقابل مرض محتاط باشند؛ اما بدون این‌که عبادات را معطل سازند یا در ادای آن خللی ایجاد نمایند. اگر مرض نیاز‌هایی داشت، بدون شک هر نیاز اندازه و مقداری دارد. پس نباید همه قید باشند و در عین حال نباید همه به طور کامل آزاد باشند... و ایفای این نقش  توسط علمای ربانی صورت می‌گیرد؛ نه توسط علمای رسمی و علمای درباری...

برگرفته از مجله الوعی- شماره 404

مترجم: حمزه "پارسا"