(ترجمه)

جنگ علیه غزه، دو مسألۀ مهم را آشکار کرده است: اول، ضعف و ذلت یهود، همان‌طور که الله سبحانه وتعالی در کتابش فرموده است:

‏﴿ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَا ثُقِفُوا إِلَّا بِحَبْلٍ مِنَ اللهِ وَحَبْلٍ مِنَ النَّاسِ﴾ [آل عمران: 112]‏

ترجمه: آنان هركجا يافته شوند، (مُهر) خواری بر ايشان خورده است‌؛ مگر (اين كه از روش ناپسند خود دست بردارند و در اعمال خويش تجديدنظر كنند و) با پيمان الله (يعنی رعايت قوانين شريعت) و پيمان مردم (يعنی رعايت مقرّرات همزيستی مسالمت‌آميز، خويشتن را از اذيّت و آزار در امان دارند و از مساوات حقوقی و قضائی برخوردار گردند).

یهودیان پس از انبیای خود حبل الله را قطع و رعایت قوانین شریعت را کنار زدند و فقط حبل مردم، آمریکا و پیروانش، برایشان باقی مانده است و این‌گونه قومی در شأن شان نیست که بجنگند و پیروز شوند. مسألۀ دوم، خیانت حکام سرزمین‌های اسلامی است که فقط به حوادث نگریسته و میانه‌روترین شان کسی است که به شمارش شهدا و مجروحین پرداخته است:

‏﴿صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ﴾ [بقرة: 18]‏

ترجمه: (آنان هم‌چون) كران و لالان و كورانند و (به سوی حق و حقيقت) راه بازگشت ندارند.‏

با درنظرداشت این دو مسأله، شایسته و بایسته است که مخلصان این امت از اهل قدرت در ارتش‌های اسلامی برای جهاد و مبارزه با یهودیان اشغال‌گر فلسطین برای ادای فریضۀ جهاد نفیر عام اعلان کنند:

‏﴿وَلَا تَهِنُوا فِي ابْتِغَاءِ الْقَوْمِ إِنْ تَكُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَمَا تَأْلَمُونَ وَتَرْجُونَ مِنَ اللهِ مَا لَا يَرْجُونَ﴾ [نساء: 104]‏

‏ ترجمه: در جستجوی قوم (كافری كه اعلان جنگ نموده و می‌كوشند از همه سو بر شما تاخت آورند) سستی مكنيد (و پيوسته در كمين ايشان باشيد و با آنان برزميد). اگر (از جنگ و جراحات) درد می‌كشيد، آنان هم مثل شما درد می‌كشند و رنج می‌برند،  (ولي فرق شما و ايشان در اين است كه ) شما چيزی از الله می‌خواهيد كه آنان نمی‌خواهند (و آن رضای الله و بهشت جاويدان است) و الله آگاه (از اعمال شما و اعمال آنان، و) حكيم است (و به هر يك از شما و ايشان سزا و جزای كارتان را می‌دهد).‏

ارتش‌های اسلامی به این طریق می‌توانند که رژیم یهود را از میان ببرند و یهودیان نزد الله سبحانه وتعالی پست‌تر از آنند که بتوانند بجنگند و پیروز شوند. درین‌صورت است که وعدۀ الله سبحانه وتعالی تحقق می‌یابد:

‏ ‏‏﴿فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ لِيَسُوؤُواْ وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُواْ الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُواْ مَا عَلَوْاْ تَتْبِيراً﴾ [اسراء: 7]‏

‏ ترجمه: و هنگامی‌كه وعدۀ دوم (مجازات و عقاب فسادتان) فرا می‌رسد (دشمنان‌تان را نيرو بخشيده و بر شما مسلّط می‌گردانيم) تا شما را بدحال (و پريشان روزگار) سازند (و گرد غم و اندوه بر چهره‌های‌تان بپاشند) و داخل مسجد (الاقصی) گردند، همان گونه كه در دفعه اوّل بدان داخل شدند و بر هر كه و هرچه دست يابند بكشند و درهم كوبند.‏

 پس ای ارتش‌های سرزمین‌های اسلامی! برای نصرت برادران تان در غزه بشتابید و اگر بر سر راه تان نظام‌های حاکم طاغوتی و ظالم در سرزمین‌های اسلامی ایستادند، آن‌ها را به شدیدترین حالت کنار زنید... و در عوض شان حاکمیت الله سبحانه وتعالی، خلافت راشده بر منهج نبوت را برای تحقق بشارت رسول الله صلی الله علیه وسلم إقامه کنید:

«ثُمَّ تَکُونُ جَبَرِیّة، فَتُکُونُ مَا شَاءَ اللهُ اَن تَکُونَ، ثُمَّ یَرفَعُهَا اِذَا شَاءَ اَن یَرفَعُهَا، ثُمَّ تَکُونُ خَلَافَةُ عَلَی مِنهَاجِ النَّبُوَّة» ثُمَّ سَکَتَ. (امام احمد)

ترجمه: سپس پادشاهی جبری خواهد شد و تا هر وقت که الله (سبحانه وتعالی) خواست می‌ماند تا اینکه بخواهد و آن را بر می‌چیند، بعد باز خلافت بر منهج نبوت خواهد شد؛ سپس پیامبر صلی الله علیه و سلم سکوت نمودند.

و در آن هنگام است که خلیفۀ مسلمانان و معاونینش با لشکر اسلام از بالاترین رتبه تا پایین‌ترینش از یک نصرت به نصرت دیگری منتقل می‌شوند و نعرۀ الله اکبر را همراه با امت سر داده  و با خواست پروردگارشان قدرتمند و توسط دین شان عزتمند گشته و هیچ دشمنی جرئت نخواهد کرد که در سرزمین اسلام برای خود رژیمی داشته باشد.

برگرفته شده از شمارۀ 503 جریدۀ الرایه

مترجم: محمد مزمل