در تحولات اخیر، رژیم شوکت میرضیایف در ازبکستان به میراث ظالمانه سلف خود اسلام کریموف ادامه داده است. علی الرغم وعده‌های اولیه اصلاحات، دولت میرضیایف به سرکوب شدید، به ویژه هدف قرار دادن اعضای حزب التحریر، بازگشته است. در 9 می 2024، 23 عضو به اتهاماتی مشابه اتهاماتی که نزدیک به دو دهه پیش با آنها روبرو بودند دوباره دستگیر شدند. این شباب قبلاً نزدیک به بیست سال زندان و شکنجه را در دوران حکومت ظالمانه کریموف متحمل شده بودند.

تعهدات قبلی میرضیایف برای پایان دادن به شکنجه، خشونت علیه زندانیان، و بازداشت خودسرانه پوچ و میان تهی به اثبات رسیده است. اکنون رژیم وی از همان روش‌های وحشیانه کریموف استفاده می‌کند و دشمنی عمیق خود را با اسلام و حامیان آن نشان می‌دهد. شباب حزب التحریر خودسرانه دستگیر شدند، تحت شکنجه شدید قرار گرفتند و مجبور شدند به اتهامات ساختگی اعتراف نمایند. این اعمال شنیع شامل تهدید به خشونت جنسی علیه اعضای خانواده آنها و استفاده از شوک برقی بوده است.

اتهامات تروریزم و ​​خشونت علیه حزب‌التحریر بی اساس است. حزب‌التحریر از زمان تأسیس آن در سال 1953م همواره خشونت و تروریزم را رد کرده و به منهج فکری-سیاسی الهام گرفته از تعالیم حضرت محمد صلی‌الله علیه وسلم پابند بوده است. ادعاهای رژیم تلاش آشکار برای خاموش کردن دعوت مسالمت آمیز این حزب برای احیای دوبارۀ سبک زندگی اسلامی می‌باشد.

از لحاظ تاریخی، ازبکستان میراثی طولانی از حاکمان سرکوبگر دارد که از تاکتیک‌های بی‌رحمانه برای حفظ قدرت استفاده نموده اند. تحت حکومت شوروی، ازبکستان بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود و سرکوب شدیدی را تجربه کرد. رژیم استالین به خاطر پاکسازی‌های وحشیانه، دستگیری‌های خودسرانه، و شکنجه بدنام است که فرهنگ ترس و سرکوب را به وجود آورده بود. میراث کنترول شوروی حتی بعد از استقلال ازبکستان در سال 1991 م ادامه یافت، زیرا رژیم کریموف به دلیل اقدامات خشن خود علیه مخالفان سیاسی و بیان عقیده شناخته شد.

اسلام کریموف که از استقلال تا زمان مرگش در سال 2016 حکومت کرد، به دلیل سرکوب شدید خود علیه هر نوع مخالفی مشهور است. رژیم او با سوء استفاده‌های گسترده، از جمله شکنجه، بازداشت خودسرانه، و سرکوب آزادی‌های دینی مشخص گردید. یکی از فاحش ترین نمونه‌ها، کشتار اندیجان در سال 2005م  بود که در آن نیروهای دولتی صدها معترض را که خواستار اصلاحات سیاسی و اقتصادی بودند کشتند. این سرکوب خشونت آمیز نماد رویکرد کریموف به مخالفت بود که به دنبال حفظ کنترول آهنین بالای قدرت به هر قیمتی بود.

اقدامات رژیم ازبکستان بیشتر تحت تأثیر قدرت‌های استعمارگر مانند روسیه و ایالات متحده است. این قدرت‌ها، علی‌الرغم شعارهای آزادی، دموکراسی و حقوق بشر، از رژیم‌های سرکوبگر برای سرکوب جنبش‌های اسلامی حمایت می‌نمایند. خصومت نسبت به مبارزات مسالمت آمیز حزب‌التحریر برای سبک زندگی اسلامی بالای مبارزۀ گسترده تر علیه مداخله استعمار جدید در سرزمین های اسلامی تأکید می‌کند.

تبعیت میرضیایف از اقدامات ظالمانه نشان دهنده تمایلات و سیاست‌های رهبران استعمارگر است. این فقدان خودمختاری در میان حکام مسلمین که به عنوان اجیران منافع استعماری عمل می‌کنند، برجسته می شود. ما در حزب التحریر به رژیم میرضیایف هشدار می‌دهیم که این راه وحشیگری و ظلم فقط باعث افزایش نارضایتی امت و تسریع در سقوط رژیم می‌شود.

امت اسلامی بیش از هر زمان دیگری به رهایی از سلطۀ استعمار و احیای قوانین و سبک زندگی خود نزدیک شده است. میرضیایف باید فوراً شباب زندانی را آزاد کند و هرگونه آزار و شکنجه علیه مدافعان اسلام را متوقف کند. نتیجه نهایی به نفع صالحان و صدیقین می‌باشد:

)لِيَجْزِيَ اللَّهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ إِن شَاء أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا ([احزاب – 24]

ترجمه: (تا پاداش صدیقین به دلیل صادق بودن شان داده شود و منافقین عذاب کرده شوند اګر الله بخواهد یا آن را ببخشد بدون شک الله بخشاینده و مهربان است)

ما از تمام مسلمانان می‌خواهیم که در همبستگی با مسلمانان مظلوم ازبکستان بایستند و صدای خود را علیه این بی‌عدالتی ها بلند نمایند. حمایت شما در تقویت درخواست آن‌ها و فشار برای تغییر معنادار بسیار مهم است. ان شاءالله صالحان پیروز شوند.

#درخواست از ازبکستان

#صرخة_من_أوزبيكستان

#PleaFromUzbekistan

#ЎЗБЕКИСТОНДАН_ФАРЁД

نوشتۀ سمیه بنت خیاط

برای دفتر مرکزی مطبوعاتی حزب التحریر

20 محرم 1446 هـق

26 جولای 2024م

مترجم: عبدالرحمن "قاطع"