24 Ekim 2024’te New York Times gazetesi, Afganistan İçişleri Bakanı ile yapılan bir röportaja dayanarak bir dizi makale yayımladı. Bu makalelerden biri de ‘Afganistan’ın en çok aranan ismi şimdi değişim için en büyük umut olabilir mi?’ başlığını taşıyordu. Bu makalelerin amacı, mücahitleri bölmek ve bazı mücahitleri Amerikan çıkarlarına yönlendirmektir.

Hizb-ut Tahrir / Afganistan Vilayeti Medya Bürosu daha önce Amerika ve Batı’nın bu tür politikalar yürüttüğü konusunda uyarılarda bulunmuştu. 2023’ün başlarında Hizb-ut Tahrir, ‘Batının Mücahitlere Yönelik Yeni ve Tehlikeli Söylemi’ başlıklı bir kampanya başlatmıştı. Kampanyada Hizb, Amerika’nın mücahitleri ‘radikal Taliban’ ve ‘ılımlı Taliban’ diye ikiye bölmek için aldatıcı bir stratejisi yürüttüğüne dikkat çekmişti. Batı medyasının ve düşünce kuruluşlarının bu parçalama stratejisini nasıl takip ettiğini ayrıntılarıyla anlatan 11 sayfalık bir belge de kişisel olarak herkese dağıtılmıştı.

Amerika, Afgan mücahitlerinin birliğini siyasi, istihbarat ve düşünce nüfuzu önünde bir engel olarak görmektedir. Bu nedenle onları ‘kötü, radikal Taliban’ ve ‘iyi, ılımlı Taliban’ şeklinde bölmeye çalışmakta ve ‘iyi ve ılımlı’ kabul ettiği Taliban ile iletişime geçmektedir.  New York Times makalesi, belirli kişilerle daha fazla etkileşimi teşvik etmek için motive edici bir dil kullanmakta ve bu kişileri ‘pragmatist’ ve ‘ılımlı’ olarak tanımlamaktadır.

Batılı siyasetçilerin ve medyanın iktidardaki rejim yetkililerine karşı kullandıkları terimler hiçbir zaman basit veya anlamsız olmamıştır. Bu terimlerin arkasında büyük bir siyasi gündem yatmaktadır. Tarih boyunca sömürge güçleri, hakimiyetlerini güçlendirmek için farklı grupları yapay kimlikler oluşturarak sürekli olarak bölmüşlerdir. Asıl amaç, başlangıçta insanların zihinlerinde bir bölünme yaratmak ve uzun vadede iktidar mücadelesi ve çatışmalar için zemin hazırlamaktır. Bu yöntem, klasik ‘böl ve yönet’ stratejisinin güncel bir uygulamasıdır.

Soğuk Savaş döneminde Amerika Birleşik Devletleri, ‘ılımlı’ ve ‘radikal’ komünist fraksiyonları ayırt etmek için bu yöntemi kullanıyor, Sovyet etkisine karşı koymak amacıyla komünist ülkelerdeki ‘ılımlı liderlerle’ iletişim kurmaya çalışıyordu. Bu strateji, Sovyet döneminde Filistin, Suriye ve Afganistan’daki mücahitlere karşı da kullanıldı; onları ‘ılımlılar’ ve ‘radikaller’ diye kategorize ederek zayıflattılar, ılımlılarla işbirliği yaparak İslami gündemlerini saptırdılar.

Biz, mücahitlerin bölünme taraftarı olmadıklarını biliyoruz. Ancak Batılı ajandalara karşı uyanık olmak ve bunlardan kaçınmak çok önemlidir. Batı, mücahitlerin de benzer bir yaklaşım benimsemesi için onları pohpohlamakta, belirli bireyleri hedef almakta, onları Afganistan ve Batı arasında köprü olarak görmekte ve bu kişileri ‘değişim için en iyi umut’ olarak değerlendirmektedir. Ancak Hizb-ut Tahrir / Afganistan Vilayeti, herhangi bir kişi veya grubu desteklemeden, temize çıkarmadan samimiyetleri sayesinde bazı mücahit liderlerinin köklü bir değişim yapabilecek potansiyelde olduğunu öngörmektedir; bu değişim, Nübüvvet metodu üzere ikinci Raşidi Hilafetin kurulmasına, İslam’ın tam olarak uygulanmasına, İslam’ın dünya çapında yayılmasına ve ümmetin birliğine yol açacaktır.

فَلَاتُطِعِالْمُكَذِّبِينَ* وَدُّوالَوْتُدْهِنُفَيُدْهِنُونَ* وَلَاتُطِعْكُلَّحَلَّافٍمَّهِينٍ* هَمَّازٍمَّشَّاءٍبِنَمِيمٍ* مَّنَّاعٍلِّلْخَيْرِمُعْتَدٍأَثِيمٍ“O halde, (hakikati) yalan sayanlara boyun eğme! Onlar isterler ki, sen yumuşak davranasın da onlar da sana yumuşak davransınlar. Alabildiğine yemin eden, aşağılık, daima kusur arayıp kınayan, durmadan lâf götürüp getiren, iyiliği hep engelleyen, mütecaviz, günaha dadanmış kimselerden hiçbirine sakın boyun eğme.” ^{[Kalem 8-12]}