Cumartesi günü Halep’in El Raşidin semtinde Fua ve Kefraya sakinlerini taşıyan otobüslere yönelik düzenlenen intihar saldırısında aralarında 68 çocuk dâhil olmak üzere 125 sivil hayatını kaybetti. Suriye İnsan Hakları Gözlemevi Direktörüne göre yüzlerce yaralının olması nedeniyle ölü sayısı daha da fazlalaşabilir. 

Esed rejimi ve müttefikleri, devrimden beri acı ama süslü kavramlarla anlaşma ve ateşkes dayatma politikası izliyorlar. Ateşkesin yürürlüğe girmesiyle birlikte de yoğun hava saldırılarına başlıyorlar. Zorunlu göç politikasına boyun eğdirmek için binlerce sivile boğucu abluka uyguluyorlar. 2013 yılından bu yana rejim, kuşatma altındaki şehir ve kasaba halkını açıkça ve alenen iki seçenek arasında serbest bırakıyor: Ya açlık ve soykırım ölmek ya da göç etmek. Bu yüzden geçtiğimiz yılın sonlarında göç eden siviller de artış oldu. On binlerce Halepli göç etmek zorunda kaldı. Şuana kadar hâlâ da zoraki göçün etkilerinden mustaripler. Göç nedeniyle insani yardım alamıyorlar ve rastgele yerleştirilen mülteci kamplarında yaşıyorlar. En son başkent Şam çevresine de göç kuşağı örüldü.

Bu büyük patlamada kadın ve çocuklar da hayatını kaybetti. Bunlar, yıllarca abluka altında yaşamış ya da evini köyünü terk etmiş veya otobüslere binmek zorunda kalmış kimselerdir. Dört kasabayı kapsayan anlaşma uyarınca 2015 yılından beri silahlı grupların kuşatması altındaki yaklaşık 16 bin Fua ve Kefraya sakinleri iki aşamada tahliye edilecekti. Buna karşılık üç yıldır Lübnan İran partisi ve rejim tarafından kuşatılmış Madaya ve Zebadani sakinlerinden gitmek isteyenler serbest bırakılacaktı.

Yıllardır masum siviller, kâfir Batı ülkelerinin güdümünde ve gündemlerince kendilerini Batılı ülkelerin siyasi çözüm projesine adayan silahlı gruplarla acımasız kukla rejim ve müttefiki İran ile milisleri arasında futbol topu gibi savrulup duruyorlar. Ya mutabakat adı altında kuşatma altındakiler serbest bırakıp özgürlüğe kavuşturuluyorlar. Ardından ailelerin göç ve sürgün serüveni başlıyor. Ya da kuşatma altında kalıp temel ihtiyaçlardan yoksun bırakılıyorlar. Böylelikle kadın, çocuk ve yaşlılar açlıktan ölümle yüz yüze kalıyorlar.

Şam tiranının devrimci halka karşı ilan ettiği barbarca savaş boyunca Suriye halkı, ya trajedi ve acılara tanık olmakta ya da birçok bölge çatışma taraflarınca kuşatma altına alınmakta ve on binlerce sivilin tahliye operasyonuna tanık olmaktadır. Nitekim 2011’den bu yana 320 bin kişi hayatını kaybetmiş, ülke içinde ve dışında milyonlarca insan göçe maruz kalmıştır. Artı binlerce insan da kayıp ve tutukludur.

Başta Amerika olmak üzere dünya ülkeleri, çocuklarımızın kanını akıtmaktan, kadınlarımızı sürgün etmekten bıkmadılar mı? Bir taraftan koalisyon kurup köpekler gibi Müslümanlara saldırırlarken öbür taraftan da hasım oldukları iddiasıyla hiçbir şey olmamış gibi müzakere masasına oturuyorlar. Katliamlar, patlamalar, sahadaki sert çatışmalar ve yoğun bombardımanlar, kendi şartlarını dayatmak ve rakiplerini tasfiye etmek için iktidar mücadelesi veren farklı tarafların posta kutusu haline gelmiştir.

Müslüman âlimler ve orduları, İslam ümmetinin kendilerine ne kadar çok ihtiyacı olduğunu daha fark etmediler mi? Ajan yöneticiler tarafından ümmetin tarafına geçmelerinin zamanı gelmedi mi? Nübüvvet metodu üzere ikinci Raşidi Hilafeti kurarak ümmeti zalimlerin şeriatı yerine Allah’ın Şeriatına doğru rehberlik etmelerinin vakti gelip geçmedi mi?

Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyuruyor:

أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْمًا لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ“Onlar hâlâ cahiliye devrinin hükmünü mü istiyorlar? Kesin olarak inanacak bir toplum için, kimin hükmü Allah’ınkinden daha güzeldir?” ^{[Maide 50]}