Vatandaşların karşı karşıya kaldıkları zor yaşam koşullarına rağmen senatörler, her ay 2,4 milyarı ceplerine indirmek için yasa teklifi verdiler. Lüks araba satın almak için daha fazla para verilmesini önerdiler. İslami siyasi parti olan Hizb-ut Tahrir / Doğu Afrika olarak biz, şiddetle bunu kınıyor ve bu hareketi onaylamadığımızı belirterek şunu vurgulamak istiyoruz:

Bu öneri, siyaseti her zaman para kaynağı olarak gören demokratik politikacıların açgözlülüğünü gösterir! Bu açgözlülük, sadece senatörlere özgü değildir. Onlar, aslında parlamenterlerin izini takip ediyorlar. Bilindiği üzere geçen yıl senatörler ile birlikte milletvekilleri, vatandaşların güçlü muhalefetine rağmen kendi ödeneklerinin artırılması teklifinde bulundular. Buna karşın senatörler tarafından temsil edilen bazı bölgeler, maaşlarına zam yapılmadığı için feryat figan eden sağlık çalışanlarının grevi ile karşı karşıyalar! Dolayısıyla demokratik siyaset, sadece iktidarın dizginlerini elinde tutan elitin arzu ve isteklerini karşılamak içindir. Bu bile tek başına para ile siyaseti birbirine karıştıran demokratik siyasetin doğasından kaynaklanan devasa çarpıklığı ortaya çıkarır. Siyasilerin bu eylemi, demokratik seçimle işbaşına gelenlerin vatandaşlara özveriyle hizmet etmek gibi bir dertlerinin olmadığını gösterir. Bunun yerine genellikle demokratik seçimler sırasında gerçek anlamda onların tek gündemleri kendilerini zenginleştirmektir. İslam'daki siyaset ise bunun tam tersinedir. Çünkü liderler ve politikacılar, vatandaşlarına hizmet ve onların çıkarlarını karşılamakla yükümlüdür.

Siyasilerin bu hareketi, otomatik olarak günde bir doların altında yaşayan Kenyalıların yarısına daha fazla acılar çektirecektir. İşin tuhaf yanı, politikacıların ceplerine inen vergilerin ağır yükünü karşılayanlar da aynı vatandaşlardır! Bu, vatandaşlar üzerine ağır yaşam koşullarını dayatarak onları inim inim inleten kapitalist ideolojiyi takip eden politikacıların safsatalarıdır. Bilindiği gibi kapitalist ekonomistlere göre hükümetin gelirinin %90'nı vatandaşlara konulan vergiler oluşturuyor. Öte yandan İslam'ın ağır vergilere dayanmayan benzersiz gelir kaynakları vardır. İhtiyaç duyulduğunda ve sadece küçük bir yüzde olarak ödeyebilenlere vergi konulur.

Biz, iktidara geldiklerinde tek dertleri vatandaşlara hizmet etmek olan, maaş artışı olmayan samimi politikacılar üretebilecek tek ideolojinin İslam ideolojisi olduğunu söylüyoruz. Örneğin Hilâfet yönetim sisteminde [İslam'ın yönetim sisteminde] Halife [İslami yönetici] ücret olarak maaş almaz. Aksine temel ihtiyaçlarını karşılaması için ödenek verilir ki yönetim sorumlulukları ile etkin bir şekilde mücadele etsin. Tüm demokratik ülkelerin liderlerinde olduğu gibi Halife, bir ücretli olarak kabul edilmez. Bu, nasıl İslam'ın, yöneticilerden dünya çapında kapitalist demokrasinin boyunduruğu altında ezilen ve baskı gören vatandaşlara karşı merhametli davranmalarını istediğini açığa çıkarır.