Dün Belçika Adalet Bakanı Koen Geens [CD&V], Belçika Müslümanları İcra Kurulu’nu “Avrupa İslam’ı” geliştirmek için daha yoğun çaba sarf etmeye çağırdı. Bazı İcra Kurulu üyelerinin bu fikre karşı çıkmalarının ardından bakan, böyle bir açıklama yaptı. Bu tür yakarışlar yeni değildir. Eski bir asimilasyon politikası çerçevesinde yürütülüyor. Ancak retorik giderek daha saldırgan ve baskıcı hale geliyor. 

Bakan Geens tarafından da açıkça belirtildiği, hükümetin, “Avrupa kültürü” ile uyumlu bir İslam geliştirme planı, uzun süredir zaten devlet sübvansiyonlu “Radikalizm karşıtı projeler” temelinde yürütülüyordu. İcra Kurulu’nun öncülerinden Rachid Benzin, İsmail Smaidi ve Michael Privot, gelen tehdit mesajlarının ardından istifa edince, daha belirgin bir rol üstlenmesi için oklar Belçika Müslümanları İcra Kurulu’na çevrildi. 

CD&V Genel Başkanı ve aynı partinin mensubu Bakan Geens, yılbaşı resepsiyonunda yaptıkları açıklamada, Müslüman örgütler, “Avrupa İslam’ı” modeli için bir an önce çalışmaya başlamalıdır ifadelerini kullanmışlardı. Önceki gün ise yıllardır bu çağrının bayraktarlığını yapan Yamila Idrissi [Sp.a] aynı çağrıyı yineledi. Sözde “Avrupa İslam’ı” oluşturmak, aslında Avrupa’nın derin bir arzusudur. Belçikalı politikacılar ve politika yapıcılar tarafından da yaygın olarak desteklenmektedir. Kısacası bu çağrı, siyasi yelpazenin temel öncelikleri arasındadır. 

Böylece hükümet, kendi standartları ve onayına göre Müslüman toplulukların İslam görüşü geliştirmelerini istiyor ve bu yönde baskı yapıyor. Eğitimde başörtüsü yasağı, burka yasağı, helal kesim gibi son yıllarda Müslüman toplulukların maruz kaldığı kısıtlamalar göz önüne alındığında, sözde din özgürlüğünün ezelden beri ölü doğmuş olduğu görülür.  

Soru şudur: Toplumdaki çeşitli inanç ve dinlere nötr olduğunu, bu dinlere inananların özgürlüklerinin garantörü olduğunu iddia eden ve istedikleri gibi dinlerini yaşayabileceklerini söyleyen bir devlet, şimdi niye Müslüman topluluk adına İslam’ın şekillenmesine müdahil oluyor? Bu nasıl bir din özgürlüğü? Ve daha da önemlisi Belçika hükümeti, Müslümanlara dinlerini nasıl anlamaları gerektiğini, İslami eğitimde hangi kriterlerin geçerli olduğunu ve camilerde nelerin konuşulması gerektiğini dayatıyor. 

İslam karşıtı politikalar ve önlemlerden bahsetmiyoruz bile. Kaldı ki bu politikalar, sadece Müslüman topluluklara hukukun üstünlüğünü dayatmıyor. Aynı zamanda egemen Batılı değer ve özgürlükleri benimseyip özümsemelerini ve belli İslami değer ve normlardan da vazgeçmelerini istiyor.

Sonuç olarak Müslüman topluluklar, deforme olmuş İslam’ı benimseme karşılığında devletten sübvansiyon alan Müslüman topluluklar içindeki bu fırsatçı sübvansiyon avcıları karşısında tek yürek olmalı, İbrahim Laytouss gibi sözde imamlar tarafından “tek doğru yorum” olarak sunulan “Avrupa İslam’ı” anlayışı karşısında da açık ve net bir ifade ile şöyle haykırmalıdır:

Bu anlayışın ne İslam’da ne de Müslüman topluluklar arasında hiçbir karşılığı yoktur. 

Bozuk kapitalizm nedeniyle bugün dünyanın yaşadığı gerçek sefalet ve onun nedenlerini kınamak yerine bu sübvansiyon avcıları, laik dünya hegemonyasını korumak için çırpınan sahtekâr Batı ile birlikte hareket ederek İslam’ı sorguluyorlar. Bu beyler, köhne “Avrupa İslam’ı” hikâyesini kasten yutarlarsa, o zaman ihanet süreci boyunca rezil rüsva olacaklardır. Ömer ibnu’l Hattab RadiyAllahu Anh’ın şu sözleri kuşkusuz onlar için geçerlidir:

نحن قوم أعزنا الله بالاسلام ومهما ابتغينا العزة بغيره أذلنا الله “Biz, Allah’ın İslam ile izzetli kıldığı bir kavimiz. Ne zaman İslam’dan başka yerde izzet aradıysak, Allah bizi zelil kılmıştır.”