Uluslararası mahkeme, Başbakan Refik Hariri’nin öldürülmesine ilişkin kararını açıkladı. 15 yıl sonra davanın birincil sanığı beraat etti. Yani Lübnan’daki İran partisi parti olarak, Suriye rejimi de rejim olarak beraat etti. Geriye efendilerinin siyasi kararlarından bağımsız bireyler kaldı. Uluslararası ve bölgesel siyasi örtü kalkmadan Hariri büyüklüğünde uluslararası siyasi bir figüre suikast kararı ancak bu kadar olur! Politik bilgiye sahip en basit insanlar bile buna güler.

15 yıldır insanlar, bilimsel yargıcın cep telefonu ve irtibatları ile ilgili yaptığı ayrıntılı çalışmayı açıklamasını bekliyordu! Yargıç, kararda siyasi düşüncelerden ziyade kanıt ve delillerin dikkate alındığını belirtti. Bu tür yargılamalar, uluslararası yargılamalarda alışık olduğumuz bir durum mu? Siyasi bir yargılama olmamış olsaydı, Lübnan mahkemeleri yeterli olurdu. Bu, bir devlet başkanı veya bir devlet yöneticisinin öldürülmesi nedeniyle gerçekleşen dünyada türünün ilk mahkemesi değildir.

Biz burada kararın doğru olup olmadığını tartışacak değiliz. Başından beri biz Allah’ın kanunu ve Şeriatından başkasını hakem edinen bu mahkemelere başvurulmasını kabul etmiyoruz. Dahası orada burada gerçekleşen bir patlama nedeniyle kararını erteleyen bu gibi siyasi mahkemeleri de tanımıyoruz. Ayrıca karar verildiğinde, bu varlıkta o kararı kim uygulayacak? Özellikle de savaş ağalarına ve kalıntılarına karşı. Tehdidini işittiğinde Cerir’in Ferezdak’a söylediği şu söz, mahkemenin beraat ya da suçlu kararı için de geçerlidir:

Ferezdak, bir kareyi öldüreceğini iddia etti. Güvende olduğunu müjdele ey kare!

Ok attığını ve savsakladığını gördüm ey Ferezdak. Yayında okun olmadığını da gördüm.

Ama biz burada özellikle Beyrut limanındaki bu trajik ve acı verici patlama ile birlikte insanların dikkatini çekmek istiyoruz. Uluslararası soruşturma komisyonu kurulması ve uluslararası mahkemeye gidilmesi çığlıkları yükseldi. Bu kesimlere bel bağlamanın ne anlama geldiğini biliyor musunuz ey Lübnan halkı?

Ne yazık ki bazılarının 15 yıldır mahkemenin kararına umut bağladığını gördünüz. Peki, sonra ne oldu? Ölüler ve yaralıların kanı heder olup gitti. Ne teşvikçisi bulundu ne de katili yakalandı. Maktulün ailesi, maktulün hakkını iade etmeyecek manevi zarara uğradı! Mahkemenin, ölülerinize ve limanınıza insaf etmek için mi 15 yıldan fazla bir süredir kararını ertelediğini sanıyordunuz? Kesinlikle hayır, çünkü bu kurumların politikası büyük ve süper güçlerin politikalarına bağlıdır. Uluslararası soruşturma komisyonunun veya uluslararası mahkemenin 150’den fazla ölünün, 5000’den fazla yaralının, 300.000 evsizin ve Beyrut patlamasıyla meydana gelen milyarlarca dolarlık yıkımın hakkını iade edeceğini hala düşünüyor musunuz? Hatta ekonomik sorunun çözümünde bile IMF’nin altın tepside karşılıksız size para vereceğini hala düşünüyor musunuz? Unutmayın ki Lübnan, en karanlık ve en zor zamanlarında bile bu mahkemeye cebinizden yaklaşık 1 milyar dolar harcamıştır! Size acıdığından dolayı uluslararası kurumlar bu paraları geri verecek mi?

Özetle, uluslararası kurumları kiralayan kişi, güneşten yanmış toprağı kiralayan kişi gibidir! Kararınızı verin ve Allah Subhânehu ve Teâlâ’dan yardım isteyin. Köklü değişim ihdas etmek, siyasi, ekonomik, sosyal ve ceza sistemlerinde adil kararlara varmak için Hizb-ut Tahrir / Lübnan kardeşleriniz ile birlikte çalışın...

أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْماً لِّقَوْمٍ يُوقِنُونَ “Onlar hâlâ cahiliye devrinin hükmünü mü istiyorlar? Kesin olarak inanacak bir toplum için, kimin hükmü Allah’ınkinden daha güzeldir?”[Maide 50]