Mişel Avn, kendisine ve akımına halk desteği koparmak için yine fırkacılık telinden çalmaya başladı. İşte o, tek kelimeyle terbiye ve nezaketten nasibini almamış açıklamalarda bulunuyor. Fitneyi tahrik etmesi de cabası. Zira Müslümanlar arasında adaveti ve fitneyi tahrik etme girişimi altında şöyle diyor: "Sorunum olmadığı tek gurup Şiilerdir. 1943, 1957, 1958 ve 1975 yıllarında Sünnilerle sorun çıktı. Direnişin yanında yer aldığımda mirasımı, kültürümü ve tarihimi inkar ettim diye bana küfreden Sünnilerdir. Sünniler, içeride otorite için çatışıyorlar. Bizim ve Şiilerin sahip olduğu gibi onların hiçbir meselesi yok. Ben Şiilerle dayanışma içerisindeyim..." Kendisine ve öfkesine pirim vermeyen "İslamcıların" olduğu Trablus'a tahriklerde bulunmayı da unutmuyor.

Yandaşı Gibran Basil'e gelince; herhangi bir gerekçe ve münasebet olmadan Hizb-ut Tahrir'e tekrar saldırarak şöyle diyor: "Bu bölgede bulunmak ve kalmak Nasranilerin kaderidir. Kendilerini tehdit eden el-Kaide ve Hizb-ut Tahrir değildir..."

Avn'a gelince ona deriz ki: Artık Müslümanların arasına tefrika sokma cambazlığını bırak. Müslümanları kahramanlar ve hainler veya davasına sahip çıkanlar ve onda ifrata kaçanlar şeklinde tasnif etme hakkına sahip değilsin. Zira Müslümanlar tek bir ümmettir ve senin gibilerin aralarında adaveti tahrik edeceği iki Lübnanlı fırka olarak kalmayacaktır. Müslümanların sığınacağı bir çatının ve onları bir araya toplayacak bir devletin olmadığı süreçten geçtikleri bu istisnai dönem seni aldatmasın. Ayrıca Yahudi varlığına ve onu kuran, destekleyen ve arkasında duran kafir devletlere adavet beslenmesi hususunda Müslümanlar arasında hiç anlaşmazlık yoktur. Zira Müslümanların birbirlerine olan dostlukları, seni yalnız başına bırakan ve siyasette hasmını destekleyen şefkatli annen Fransa'nın çizdiği Lübnan'ın dar sınırlarını aşmaktadır. Yüzlerce sene hem sizi hem kiliselerinizi hem de onurunuzu koruyan kendilerine saldırdığın ve kendileriyle sorunun olduğunu söylediğin Müslümanlardır. İnancınız hususunda sizlere zulmeden kendi milletinizin evlatlarından kaçmak amacıyla Suriye'nin Kuzeyinden göç etmenizden sonra miladi yedinci asırdan beri sizleri Lübnan dağında barındıran da Müslümanlardır.

Bakanın Basile de deriz ki: Hizb-ut Tahrir, Nasranilerin bölgedeki varlığını ne zaman tehdit etti?! Hizbin metodunda, seyrinde ve tarihinde maddi eylem veya şiddet olmadığını bildiğin halde ne diye hizbe iftira atıyor ve yalanlar uyduruyorsun?!

Her ikisine de deriz ki: Hizb-ut Tahrir'in kurmak için çalıştığı Hilafet Devleti, insanın kutsallığını bilen, sizin yaptığınız gibi fırkacılık temeline binaen tebaasının arasında ayrım yapmayan, insanları dinlerinde fitneye düşürmeyen bir devlettir. Çünkü o, Allahuteala'nın şu kavlini fehmetmiş bir devlettir: لاَ إِكْرَاهَ فِى ٱلدِّينِ "Dinde zorlama yoktur." ^{[el-Bakara 256]}

Bu bahtsız ülkedeki Müslümanların liderlerine gelince onlara da deriz ki: Şüphesiz Avn'ı bu kabak tadı veren ifadelerle gevezelik yapmaya tahrik eden şey; ırkçılık ve fırkacılık yoluyla Müslümanların dostluğunu kazanmak için takip ettiğiniz çizgidir. Sonra da birbirinize karşı güç kazanmak üzere diğer taifelerin dostluğunu kazanmak için birbirinizle rekabet etmeye başladınız. Bu adamı Müslümanlarla alay etmeye ve onların kanlarıyla beslenme ümidiyle aralarında adaveti tahrik etmeye iten faktör; bölünmüşlüğünüz ve bunun sonucunda oluşan dostluklarınızı bölgesel örgütler ve büyük devletler arasında dağıtmanız ve Müslümanların iki Lübnanlı taifeye bölünmesini güçlendirmeniz değil midir?! Umulur ki Allahuteala'nın şu kavlini hatırlarsınız: وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ "Birbirinizle çekişmeyin. Sonra korkuya kapılırsınız da kuvvetiniz gider." ^{[Enfal 46]}