İngiltere'nin farklı kesimlerinden yüzlerce kadın, Zerdari'nin ve ardışık Pakistan hükümetlerinin kadınların ve çocukların ihtiyaçlarını temin etmedeki başarısızlıklarına karşı öfkelerini dile getirmek için 02 Ekim 2010 cumartesi günü bir seminerde bir araya gelecekler. Seminerde, bu ihmal ve acziyet döngüsünü kırmak için tamamen İslami ilkelere ve kanunlara dayanan alternatif bir liderliğe çağrıda bulunulacak.

Zihinlerde çok kötü iz bırakan Pakistan'daki sel felaketinden sonra milyonlarca Pakistanlı barınaktan, temiz içme suyundan, yiyecekten, etkin sağlık yardımından veya tıbbi tedaviden yoksun kalarak ölümcül hastalıkların yayılmasına yol açan tehlikeli koşullar altında yaşamaktalar. Nitekim Birleşmiş Milletler, 3,5 milyon çocuğun sıtma, kolera ve su yoluyla yayılan başka hastalık tehlikesi ile karşı karşıya olduğu, önümüzdeki altı ay içerisinde 100.000 çocuğun yetersiz beslenme yüzünden ölebileceği tahmininde bulundu. Yine Birleşmiş Milletler Nüfus Fonu Örgütü [UNFPA], evsiz barksız kalan milyonlarca kişiden 500.000'inin hamile olduğunu, bu kadınlardan yaklaşık 2000'inin günlük yeterli tıbbi yardım almaksızın büyük tehlikeler altında doğum yaptığını, bunun da kötü sağlık, yetersiz beslenme ve normal aşırı yoksulluk nedeniyle kan yetersizliği koşullarına bağlı ölüm olduğunu ifade etti. Hatta bazı kadınlar, herhangi bir barınak olmaması halinde yol kenarında doğum yapmaktadır.

Hizb-ut Tahrir / İngiltere Kadın Medya Temsilcisi Nesrin Nevaz, bu hususta şöyle bir değerlendirmede bulundu: "Ardışık Pakistanlı liderlerin siyasi ve ekonomik acziyeti, doğal bir felaketi bir insanlık felaketine dönüştürdü. Sel felaketleri ile boğuşan bir geçmişe sahip olup tarımın birçok vatandaşı için can damarı ve önemli bir gelir kaynağı sayıldığı bir ülkede ardışık hükümetlerin, ölüm oranlarını düşürmek, insanların arazilerindeki zararın boyutunu minimize etmek ve bir insanlık krizinin oluşmasını önlemek için selleri engellemeye ve kontrol altına almaya dönük uygun planlara sahip olmadaki becerisizlikleri düpedüz bir utançtır."

"Ülkedeki liderlerin insanların sıkıntılarına kayıtsız kalması utanç verici bir durumdur. Zira Pakistanlı Müslümanlar, sel sularında insan cesetleri çıkarırlarken Zerdari, Avrupa üzerinden seyahat etmenin ve Batılı liderlerle yemek ziyafetlerine katılmanın zevki sefasını sürmektedir. Çocuklar, kırıntılarla beslenip pis suları içerlerken o, en güzel yemekleri yeme zevkini yaşamaktadır. Pakistanlı anneler, yakıcı sıcakların altında yol kenarlarında doğum yaparlarken o, Pakistan'daki vergi mükelleflerinin ödedikleri paralarla 5 yıldızlı lüks otellerde müreffeh bir hayat yaşamaktadır. Pakistanlı Müslümanlar, seller içerisinde hayatlarını korumanın derdiyle boğuşurlarken Zerdari hükümeti, Amerika Birleşik Devletleri'nin isteği doğrultusunda kendi vatandaşlarına karşı savaşa girmesi için Pakistan ordusunu konuşlandırmayı sürdürmektedir. Zira Pakistan ordusu, kurtarma ve imar çalışmalarına katılmak yerine ölüm ve yıkım operasyonlarında kullanılmaktadır."

"Fesadın, yetersizliğin ve acziyetin bir Pakistanlı liderden öteki lidere miras bırakılması uzun bir süredir cereyan etmektedir. Pakistanlı Müslümanlar, uzun bir süredir vatandaşların geneline hizmet etmek yerine zengin ve siyasi elitlere hizmet etmeye amade edilmiş feodal despot siyasi bir rejimin rehini olagelmektedirler. Siyasi tabakayı korumaya ve onun kişisel çıkarlarını garantilemeye dayalı bu gerici rejim, ülkenin servetini halkını doyurmak için kullanmak yerine siyasilerin onun üzerinde aynen birer parazit gibi yaşamasına izin vermektedir. Ayrıca Pakistan liderleri, ümmetin paralarını İMF'nin ve Batılı güçlerin tasarrufuna vermek dışında herhangi ekonomik bir vizyondan mahrum kalmışlardır. Bu Batılı güçler, bunaltıcı kapitalist politikalardan insanların boyunlarına geçirdiği bir ekonomik kement oluşturmuş ve ülkenin servetlerini kurutasıya kadar sömürmüştür. Dış yardımlara olan bağımlılıkları ve ödemlerin ödemeleri ülkeyi tamamen ipotek altına almıştır."

"Hem askeri diktatörler hem de laik, sosyal ve kapitalist demokratlar, Pakistanlı kadınları ve çocukları ihmal etmişlerdir. Dolayısıyla ülke, birçok Pakistanlı nesil için yaygın bir örnek olan sefalet, yoksulluk ve muanat döngüsünü kıracak yeni köklü bir değişime muhtaçtır. Zira Pakistanlı Müslümanlar, bu bencil siyasilerden ve yaşlanmış siyasi rejimden daha güzel olana müstahaktırlar. İnsanların ihtiyaçlarına içtenlikle önem vermeyi, vatandaşlarının hayatını korumayı ve topraklarının egemenliğini savunmayı öncelikleri arasına koyacak bir nizama müstahaktırlar. Bu nizam ise mustazafların ve mazlumların saffında savaşacak aç karınları doyuracak, ümmetin ve tüm Müslümanların acılarını dindirecek bir liderliği ortaya çıkaracak olan Hilafet Devleti'dir. Hilafet Devleti, dış yardımlara olan bağımlılığa son verecek, ülkenin zengin kaynaklarını kendi kendine yeterliliği güçlendirmek için kullanacak, fakirliği bitirecek, olası doğal afetleri etkin bir şekilde idare etmek için devlet, teknik ve araştırma hizmetlerine cömertçe yatırım yapacak izzetli bir vizyona sahip bir nizamdır. İslam ümmeti, bunun daha azına asla razı olmayacaktır."

Tunus İnsan Haklarını Koruma Derneği'nin, Tunus'taki başörtülü bayanları savunma amacıyla geçenlerde yaptığı açıklamaya göre Tunus Devleti, İslami başörtüsü giyen iffetli Müslüman kadınlara karşı taciz faaliyetini sürdürmektedir. Zira Dernek, bu yılın Ağustos ayının sonlarında siyasi polisin Nabiol şehrindeki bir fabrika sahibini başörtüsü takan iffetli bayan işçileri kovamaya zorladığını ifade etti. Daha önce aynı ayın içerisinde asayiş polisi, kadınları başlarını açmaya ve ikinci bir defan başörtüsü takmamaları için imza atmaya zorlamak için Nabiol sokaklarında haftalık devriye attılar. Bu uygulamanın ülkenin dört bir tarafındaki caddelerde ve sokaklarda yaygın bir durum haline geldiği ifade edildi.

İslam dünyasında laikliğin Avrupa güdümlü kalesi sayılan Tunus, 1981 yılında tüm okullarda, üniversitelerde ve devlet dairelerinde başörtüsü takmaya genel bir yasaklama getirdi. Ancak bu kıyafete karşı bir kampanya başlatarak bu kanunun uygulamasını 2006'da şiddetlendirdi. Birçok kişiye göre bunun nedeninin yasağa rağmen İslami kıyafet giyen iffetli kadınların sayısındaki yoğun artıştır. Devlet subayları tarafından kızlara taciz yapılmakta, okullardan ve üniversitelerden kovulmakta veya eğitimlerini sürdürmek istemeleri halinde başörtülerini çıkarmaları için imza atmaya zorlanmaktalar. Böylece başörtülerini çıkarmayan kadınlar işlerini kaybetmekle karşı karşıya kalmaktalar. Tunus Devlet Başkanı Zeynel Abidin Bin Ali başörtüsünü, Tunus'a zorla giren "etniksel kıyafetten kaynaklanan yabancı bir şekil" olarak nitelendirerek "Tunus kültürel mirasıyla örtüşmediğini" ifade etti. Böylece Tunus Devleti, İslami giyim tarzlarına sınırlamalar getiren Türkiye, Suriye ve Mısır gibi diğer laik İslami ülkelerle aynı safta yer almaktadır.

Ayrıca Tunus Devleti, bayan akademisyenleri, gazetecileri, insan hakları aktivisitlerini, avukatları, öğrencileri, her türlü şekilde Bin Ali rejimine muhalefet eden veya yolsuzluklarını ve zulümlerini ifşa eden İslami örgüt üyelerini tutuklama, hapsetme, karlama, darp ve taciz etme hususunda da dikkat çekici bir rekora sahiptir.

Hizb-ut Tahrir / İngiltere Kadın Medya Temsilcisi Nesrin Nevaz, bu hususta şöyle bir değerlendirmede bulundu: "Devletin bu davranışları, ülkedeki İslami uyanışla mücadele etmeye ve otorite üzerindeki hakimiyetini sürdürmeye yönelik beyhude bir girişimdir. Tunuslu otoritelerin kullandığı vahşi baskı yöntemlerine rağmen iffetli Müslüman kadınların büyük oranının başörtüsü ve İslami kıyafet giymesi, Tunus Devleti'ne indirilmiş bir şamardır. Nitekim geniş çapta Müslüman kadınların devletin laik akidesini reddederek İslam'ı, hayatta toplumsal ve siyasi bir yaşam tarzı olarak benimsemeleri bunu ortaya koymaktadır. Yine bu durum, Batılı hükümetlerin sunduğu ve yerel İslami kıyafet tarzı yasağına İslami kıyafetin kadınlara dayatılıp sırf kendi tercihlerinin olmadığını gerekçe göstermek için kullandığı tandık hikaye açısından bir dikendir."

"Bin Ali, uzun bir dönem kadın-erkek eşitliğine çağıran Batılı fikirlere dayalı ülkedeki ahval-i şahsiye kanununu Müslüman kadınlara karşı olan zulmünü gizlemek için bir kılıf olarak kullandı. Tunuslu Müslümanların %98'i İslam akidesine inandığına göre İslami kıyafeti etniksel olarak nitelendirmek bir saçmalıktır. Eğer ortada etniksel bir şey varsa o da İslam kültürü inançlarıyla ve Müslüman nüfusunun çoğunluğunun giderek kimliklerini raptettikleri Tunus kültürüyle çelişen laik devletidir. Ülkeye herhangi bir şey zorla girmişse o da 'yabancı' etkilerini laik Batı güdümlü ve Tunus Müslümanlarının İslami değerlerine karşı duran otoriter bir rejim şeklinde bırakan Fransız sömürgesidir. Müslüman kadınların hayatlarını zindan çeviren tek şey kıyafetleri değildir. Bir de önce kadın hakları için göz yaşı döken ardından da hayasızca bu kadınların giyim tarzını yasaklayarak ve bu diktatörleri destekleyerek bu hakları çiğneyen Batılı hükümetlerin şımarık çocukları sayılan diktatör rejimler vardır."

"Tunus, Mısır, Suriye ve Türkiye devletlerinin Müslüman kadınların kıyafeti alanında açtıkları siyasi savaş, kaybedilmiş bir savaştır. Zira dünyanın dört bir tarafındaki Müslüman kadınlar, liberalizme ve laikliğe inanmayarak topluca İslami köklerine dönmektedirler. Laiklik ise kendisini, varlığını sürdürmek için gerçek despotik bir yöntemle kadınları temel haklarından soyutlamak zorunda hisseden bir akide olduğu gibi kadınlara baskı yapmayı otorite koltuğunu korumak için ödenmesi gereken bir bedel olarak gören akidedir. Artık Müslüman kadınlar, laikliğin kadınlara yapılan zulme bir çare olmadığını bilakis aslında birçok durumda bu zulmü yapanın bizzat onun olduğunu açıkça anlamışlardır. Böylece laikliğe özlem duymak yerine dikkatlerini, umutlarını ve özlemlerini İslami Hilafet Nizamı'na bağlamışlardır. Hilafet Devleti ise Müslüman kadınların içerisinde İslami kıyafetlerini tam bir kanun koruması altında giyecekleri, hiç engelleme olmadan toplumdaki genel hayata gerçek manada katılacakları, ceza korkusu olmadan yöneticileri açıkça muhasebe edecekleri, şeri nassların belirlediği vatandaşlık haklarının tamamının korunacağı ve "kadın hakları" söylemini sloganik bir söylemden gerçek bir eyleme dönüştürecek olan bir devlettir."

Saygıdeğer bir eğitmen ve İslami eğitim öğretmeni olan Muhammed Zennun el-Hıyât dün, yani 09.10.2010 cumartesi günü vefat etti. Bu ise bazı ihtiyaçlarını gidermek için bulunduğu bölgede açılan bir ateşin kardeşimiz Leys'in göğsüne isabet ederek onun vefatına yol açtığı üzücü bir olayın akabinde meydana gelmiştir. إِنَّا للَّهِ وَإِنَّـآ إِلَيْهِ رَاجِعونَ "Şüphesiz biz Allah'a aidiz ve elbette O'na döneceğiz." ^{[el-Bakara 156]}

Üstaz Leys [Rahimahullah], yeryüzünde Allah'ın hükmünü ikame etmek amacıyla Nübüvvet Minhacı Üzere Hilafeti kurmak için çalışanlara bağlı olan şebablardandı. Allah bunları, amel sayfalarına ve hasanet mizanına yazsın.

Allahuteala'dan; bu musibetimizden dolayı bizlere yardımcı olmasını, ailesine sabır ve metanet vermesini temenni ediyoruz. Rabbimizin razı olduğu kimselerden olsun demekten başka söyleyecek sözümüz yoktur.

إِنَّا للَّهِ وَإِنَّـآ إِلَيْهِ رَاجِعونَ

"Şüphesiz biz Allah'a aidiz ve elbette O'na döneceğiz." ^{[el-Bakara 156]}

Almanya Devlet Başkanı Christian Wolf, geçen pazar günü Alman Birliğinin Yirminci Yıldönümünde yaptığı konuşmada, İslam'ın Almanya'nın bir parçası haline geldiğini söyledi. Bu söz başkana, 'Şayet başkan, Almanya'da İslam'ın, Nasranilik ve Yahudilikle eşit olmasını istiyorsa bu hatadır' şeklinde eleştiriler yönelten bazı siyasileri hiç de şaşırtmadı: Binaenaleyh Almanya Şansölyesi "Angela Merkel", 'Almanya'nın Nasranilik-Yahudilik köklerinin binlerce yıl olmasa da yüzyıllara uzandığını' vurgulayarak devlet başkanının sözlerini bağlamına oturtarak onun bu söylemini savundu. Dolayısıyla Şansölye, kendi konumunu, diğer bir ifadeyle Almanya'da şeraitin değil anayasasının egemen olduğunu teyit etmeyi unutmadı.

Bizler; Almanya'daki siyasilerin, Nasranilik-Yahudilik geleneğinin geçmişine ve köklerinin boyutuna vurgu yapmalarının ne anlama geldiğini anlamıyoruz.

Yani siyasiler, Alman modernist kültürünün, Nasrani-Yahudi aydınlanmasının bir ürünü olduğunu mu kastetmekteler?

Ancak bu nasıl olur? Oysa bütün herkes, aydınlanma ve modernite hareketinin Nasrani-Yahudi dinsel fikrinin yıkım enkazlarının üzerine bina edildiğini bilmektedir. Ayrıca Batı, Nasrani fikrinden kurtulduktan sonra kalkınmadı mı?

Yoksa siyasiler, Nasraniler ile Yahudiler arasındaki kardeşlik bağının, köklü bir sevgi bağı olduğunu ve binlerce yıl olmasa da yüzyıllara dayandığını mı kastetmektedirler?

Ancak bu nasıl olur? Oysa bütün herkes, bu ikisi arasındaki tarihsel ilişkiyi bilmektedir. Bununla ise Almanya'daki Yahudilerin binlerce yıl değilse bile yüzyıllarca maruz kaldığı kovulmayı, sürgünü ve katliamı kastediyoruz.

Yoksa siyasiler, Almanya'nın Nasrani-Yahudi dinini tanıma üzerine kurulu olduğunu mu kastetmektedirler?

Ancak bu nasıl olur? Oysa bütün herkes, Almanya'nın dini devletten ayıran laik bir devlet olduğunu iddia etmektedir.

Sonra, şayet Alman kimliği Nasranilik-Yahudilik geleneklerinde temeyyüz ediyorsa o halde Almanya'ya entegre olmanın ve sadık kalmanın gerekliliğine vurgu yapmanın ne anlamı vardır? Yoksa bunun manası; siyasiler, Müslümanlardan Nasranilik-Yahudilik kültürlerine bağlı kalmalarını mı istemektedirler? Yani Müslümanlardan, İslami kimliklerinden vazgeçip Nasranilik-Yahudilik gelenekleri anlamına gelen Alman kimliğini benimsemelerini mi istemektedirler?

Bizler, kesinlikle İslam'ın Almanya'nın, onun kültürünün ve kimliğinin bir parçası olduğunu söylemiyor ve bu hususun araştırılmasını da istemiyoruz. Çünkü mesele, İslam'ın Alman kültür sistemine entegrasyonu meselesi olmadığı gibi Müslümanların, kendi dinlerinden vazgeçip Almanya'nın Nasranilik-Yahudilik kimliğini benimseyerek Alman toplumuna entegrasyonu meselesi de değildir. Ancak mesele; sizlerin hadaratınızın ve kültürünüzün hoşgörü ve özgürlük değerlerine dayandığını iddia etmenize rağmen sizler gibi olmadıkları sürece toplumdaki ötekileri kabul etmemeniz meselesidir.

O halde sorun, ne İslam'da ne Müslümanlarda ne İslam'ın Batılı kültürün bir parçası olarak sayılmasında ne de Müslümanların Batılı toplumun bir parçası olarak sayılmasındadır. Ancak asıl sorun, bu kapitalizm ideolojisi ile bu demokratik modelin, kendisine muhalif olanları kabullenememesindedir.

Allahutealanın izniyle yakında tüm dünya, kurulacak olan Hilafet Devleti'ndeki ideal İslam modelini görecektir. Zira Hilafet Devleti'nde yaşarken ne bir Nasrani'ye ne bir Yahudi'ye ne de bir Budist'e kendi dinlerinden vazgeçmesi şartını koşmayacağız. Bilakis orada yaşayıp dinlerini muhafaza edecekleri gibi entegrasyon gerekçesiyle dinlerini terk etmeye de zorlamayacağız. Çünkü Resul [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] bizlere tavsiyede bulunmuş ve şöyle buyurmuştur: إنه من كان على يهودية أو نصرانية فإنه لا يفتن عنها "Yahudilik ve Nasranilik üzerine olan hiçbir kimse bundan dolayı fitneye düşürülmez."

Dolayısıyla İslam Devleti'nde, ben ötekini olduğu gibi kabul ederim görüşü hakimken demokratik bir devlette ise ben ötekini benim gibi olması şartıyla kabul ederim görüşü hakimdir.

Mühendis Şâkir Âsım
حزب التحرير
Hizb-ut Tahrir
Medya Temsilcisi
Almanya ve Alman Bölgeleri