(ترجمه)

خبر:

نظام بشار اسد فروپاشید و مرحلۀ تازه‌ای برای تشکیل یک دولت موقت آغاز شد. فضایی از بلاتکلیفی سیاسی همه‌جا را فراگرفته و رهبران مخالفان دربارۀ شکل نظام آینده اظهاراتی مبهم و نامشخص ارائه می‌دهند. در این میان، آمریکا و کشورهای غربی با دقت و حساسیت، حاکمان جدید را زیر نظر دارند تا ببینند آیا عملکرد آن‌ها با ارزش‌ها و معیارهای غربی در زمینۀ سیاست و حکومت سازگار خواهد بود یا نه.

تبصره:

سقوط سریع ارتش نظام اسد و شبه‌نظامیان ایران در برابر هجوم گستردۀ نیروهای انقلابی و مجاهدین از مناطق شمال، همه را شگفت‌زده کرد. این پیروزی ناگهانی باعث شد گروه‌های انقلابی را در موقعیتی قرار دهد که برای آن آماده نبودند و نتیجۀ این شرایط، سردرگمی در تصمیم‌گیری‌ها، اظهارات، و برخوردهای عجولانه در مسائل سیاسی و امنیتی بوده است که یکی از نمونه‌های این آشفتگی، پرونده‌ای به نام "طلقاء" است که موجی از نارضایتی عمومی را برانگیخته است. در همین حال، نگرانی‌های جدی میان فعالان دعوت اسلامی شکل گرفته است، مبنی بر این‌که مداخلۀ ترکیه به رهبری آمریکا، ممکن است به تحمیل یک نظام حکومتی منجر شود که بر پایۀ معیارها و الگوهای غربی طراحی شده باشد؛ زیرا چنین اتفاقی می‌تواند انقلاب را از مسیر خودش منحرف کرده و آن را به ناکامی بکشاند. از الله سبحانه وتعالی می‌خواهیم که هرگز چنین نشود.

این وضعیت بسیاری از افراد دل‌سوز و وفادار از جریان‌های مختلف اسلامی را چه در داخل و چه در خارج، وادار کرد تا با راه‌اندازی کمپین‌های گسترده‌ای از نصیحت‌ها و هشدارها تلاش کنند تا خون پاک شهدا در دالان‌های سیاست‌های موقت، میانه‌روی‌ها و توجیهات به هدر نرود. آن‌ها نگران‌اند که به جای یک حکومت اسلامی، یک حکومت سکولار و غیر اسلامی نیاید. پیام‌های رسانه‌ای در شبکه‌های اجتماعی با لحن‌های مختلف از نصیحت‌های نرم برادرانه گرفته تا انتقادات تند و قاطع به انتشار درآمد.

 مردم سوریه که از این وضعیت جدید شوکه شده‌اند و نمی‌دانند در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد، نگران جنگ داخلی هستند. آن‌ها از دشمنی مثل ارتش اسرائیل هراس دارند که هر وقت بخواهد به آسمان سوریه حمله می‌کند و زمین آن‌ها را تصرف می‌کند، حالا مردم سوریه در وضعیت گیجی و سردرگمی قرار دارند و نمی‌دانند چه کار کنند، این شرایط به زودی باعث می‌شود بحث‌ها و اختلافات زیادی در مورد آینده و راه‌حل‌ها به وجود بیاید.

در واقع پشتوانۀ مردمی ذخیره و قوت واقعی امت است. بنابراین برای کسانی که طرح حمل اسلام را دنبال می‌کنند باید سریعاً اعتماد مردم و رهبری فکری و سیاسی آن‌ها را جلب کنند تا بتوانند مردم را با بصیرت و آگاهی کامل به سمت امنیت و آیندۀ روشن رهنمایی کنند و این کار فقط زمانی ممکن است که مردم به این باور برسند که این گروه ویژگی‌هایی مثل صداقت، آگاهی و قدرت کامل برای رهبری آن‌ها را دارند؛ چون در گذشته، امت از گروه‌هایی رنج برد که گرچه صادق بودند، اما آگاهی کافی نداشتند و دشمنان آن‌ها را فریب دادند و یا گروه‌هایی که نه توانایی حکمرانی داشتند و نه قدرت دفاع از خود و دشمنان از هر طرف حمله کردند و آن‌ها را شکست دادند. بنابراین اولویت حاملین دعوت باید این باشد که ویژگی‌های ذیل را در خود تقویت کنند:

۱. آن‌ها باید با تمام قدرت تلاش کنند که خود را به عنوان سیاستمداران عملی معرفی کنند، نه کسانی که فقط حرف‌های اکادمیک نظری می‌زنند؛ یعنی افرادی باشند که یک طرح کامل و آماده برای اجرا دارند و می‌توانند آن را تنفیذ کنند. زیرا فقط صحبت دربارۀ داشتن یک قانون اساسی یا نظام اقتصادی کافی نیست؛ بلکه باید راه‌حل‌هایی برای مشکلات سیاسی، اقتصادی، امنیتی و دیگر مسائل روزمره را به مردم و مسئولان ارائه دهند به شکلی که آن‌ها بتوانند آن را درک کنند و اثرش را ببینند و این راه‌حل‌ها باید در قالب برنامه‌هایی روشن و قابل اجرا، حتی اگر به شکل کلی باشد، برای همه منتشر شود.

۲. حامل دعوت نباید طوری رفتار کند که مردم او را فقط به عنوان یک منتقد بدبین ببینند که همیشه ایراد می‌گیرد و فقط خودش را صالح می‌داند. تنها گفتن سخنان درست کافی نیست؛ بلکه باید از روش‌هایی استفاده کند که مردم، چه افراد عادی و چه افراد آگاه و تحصیل‌کرده بتوانند آن‌ها را بفهمند و بپذیرند؛ چون همه می‌توانند انتقاد کنند، اما همه نمی‌توانند کار درست را انجام دهند؛ پس برای این‌که مردم تشخیص دهند که این فرد قصد خیر دارد و دشمنی نمی‌کند باید به احساسات و وضعیت مخاطبان خود توجه کند و اگر این نکات رعایت نشود، ممکن است مردم از او دور شوند و حرف‌های دشمنانش را باور کنند. در این صورت نتیجه برعکس خواهد شد و مردم از او فاصله می‌گیرند.

۳. باید در نظر داشته باشیم که افکار اسلامی که در دست گروه‌های دعوت‌کننده است، آن‌قدر غنی و کافی است که می‌تواند هزاران پیام مفید برای نیازهای روز مرۀ مردم فراهم کند. این مطالب باید به شکل‌های کوچک، ساده و قابل دسترس ارائه شوند، چه به صورت نوشتاری و چه به صورت تصویری تا مردم بتوانند به راحتی آن‌ها را درک کنند و مقایسه کنند که چه واقعیتی باید حاکم باشد و چه واقعیتی فعلاً حاکم هست؛ چون بیشتر مردم وقت یا حوصلۀ خواندن کتاب‌های طولانی را ندارند. پس حامل دعوت باید به مردم نزدیک شوند و منتظر نباشند که مردم خودشان دنبال آن‌ها بیایند؛ زیرا اگر داشته‌های خود را به شکلی ساده و قابل فهم به مردم ارائه نکنیم، از سخنان طولانی هیچ نفعی نخواهیم برد، همان‌طور که یک ضرب المثل قدیمی است: "کار به عمل است؛ نه به سخن".

۴. حاملین دعوت نباید از مردم انتظار داشته باشند که فراتر از ظرفیت فکری خود عمل کنند، بلکه باید به آرامی و قدم به قدم مردم را فهمانده تا همه به درک درستی برسند. بنابراین باید آگاهی مردم را در مورد جزئیات مورد نیاز سنجید و به تفاوت‌های معنایی کلمات توجه داشت؛ چون خیلی وقت‌ها ممکن است کسی با شما هم‌نظر باشد؛ اما از اصطلاحات متفاوتی استفاده کند، یا برعکس. بنابراین نباید عجله کرد و مراحل را نادیده گرفت، ابتدا باید روی آگاهی عمومی فکری تمرکز کرد، سپس به احساسات عمومی، حتی اگر این کار زمان بیشتری ببرد؛ چون نتیجۀ نهایی مهم است.

۵. در نهایت، حاملین دعوت باید بدانند که تنها نیستند؛ در حالی‌که کشورها و گروه‌های مختلف ممکن است علیه آن‌ها توطئه کنند. باید بدانند که قبل از شجاعت، باید تفکر و نظر درست داشته باشند و این مرحله نیاز به آگاهی عملی و سیاسی دارد. پس باید در صورت امکان با مردم سریع پیش برویم، و اگر امکانش نبود آرام‌تر عمل کنیم؛ اما باید ادامه بدهیم، نه این‌که متوقف شویم یا به عقب برگردیم. برای کسب نتیجه نباید عجله کنیم، زیرا میوه‌ها زمانی چیده می‌شوند که کامل رسیده باشند. این چیزی است که سیاستمداران می‌فهمند و خوب آن را انجام می‌دهند و به همین دلیل شایسته رهبری هستند.

نویسنده: عدنان مزیان

مترجم: حسین سلحشور