Aylardır sığınmacıların kabul yerlerinde yapısal bir eksiklik yaşanıyor. Bu yüzden yüzlerce sığınmacı insanlık dışı koşullarda yaşıyorlar, yeterli yiyecek, içecek ve uygun hijyen koşullarından yoksun olarak dışarıda kamp kurmak zorunda kalıyorlar. Geçenlerde üç aylık bir bebek bile öldü. Bebeğin neden öldüğü net olarak bilinmemekle birlikte kamptaki yaşam koşullarının kötü olduğu gerçeği devam ediyor. Can sıkıcı sorunun öngörülebilir gelecekte çözüleceğine dair bir ihtimal de yok. Sınır Tanımayan Doktorlar (AzG) bile Ter Apel’deki kayıt merkezindeki koşulları sığınmacılara tıbbi ve psikolojik bakım sağlayacak kadar ciddi gördüğü için şimdi kurtarmaya geliyor. Çatışma bölgelerinde, doğal afetlerde ve ölümcül hastalık salgınlarında acil yardım sağlayan bir yardım kuruluşunun şimdi boşlukları doldurmak için devreye girmesi Hollanda’nın iltica politikası için bir utançtır. MSF Hollanda direktörü Judith Sargentini durumu kısaca şöyle özetledi: “Bu bir mülteci krizi değil, bir politika krizidir.”

Sadece yerel düzeyde değil, aynı zamanda ulusal düzeyde de baş gösteren bir politika krizi var. Çünkü göç ve sığınma politikası düzgün bir şekilde yönetilmiyor. Bu politika basittir; Ukraynalı kardeşleri hariç, mülteci akışını engellemek, daha az mülteci kabul etmek ve mültecilerin Hollanda’ya gelmesini caydırmaktır. Bu nedenle Hollanda, kabul yerleri ve merkezlerinin sayısını azaltmak, mülteci kabulünü ve bu merkezlerdeki işgücünü minimuma indirmek için yıllardır tutarlı bir politika izliyor. Avrupa ve dünyanın diğer bölgelerinde sürekli mülteci akışı yaratan sayısız çatışma ve kriz gerçeği göz önünde bulundurulduğunda, bu politikanın başarısızlığa mahkûm olduğu söylenebilir. Bu, yağmur altında kalıp ıslanmamak gibi bir şey. Bu gerçeği inkâr etmek ya da mültecisiz bir Hollanda özlemi çekmek, mülteci krizlerinin gerçeğini değiştirmez.

Gerçekliğin inkâr edildiği bu devekuşu politikası, göç ve mülteci sorununun diğer yönlerine yani Hollanda ve diğer Batılı ülkelerin mevcut mülteci krizine de yansıyor. Bu neredeyse hiç tartışılmıyor ya da sorgulanmıyor. Hollanda’nın da katıldığı çok sayıda Batılı ülkeler, mülteci akışının büyük bir kısmının geldiği ülkelere askeri operasyonlar gerçekleştirmiştir. Afganistan, Irak, Suriye, Somali, Mali, Libya bunlar arasındadır. Bütün bu ülkelerde tüm altyapı tahrip edildi ve yaşam neredeyse imkânsız hale geldi. Bunun sonucunda insanlar, kendilerine ve ailelerine gelecek için daha fazla umut sunan daha güvenli yerlere kaçmak zorunda kaldılar. Buna göre Hollanda ve diğer batılı ülkeler, büyük mülteci akışında aslında suç ortağıdırlar.

Göç ve mülteci sorunuyla ilgili bir diğer önemli konu da, ABD, Fransa ve İngiltere gibi Batılı müttefiklerin, örneğin Afrika ülkelerinde sömürgeci emelleri için etrafa ölüm ve yıkım saçarken sessizce seyredilmesidir. Örneğin bu ülkeler, sürekli olarak hükümetleri devirdiler, halkları birbirine düşürdüler, ardından ekonomik ve siyasi çıkarlarını korumak için iktidara yozlaşmış liderler getirerek hegemonyalarını sürdürdüler. Bu, insanlarına değil, kendi çıkarlarına hizmet eden yozlaşmış liderliğin olduğu yozlaşmış bir sistemi de beraberinde getirdi. Sistemdeki yozlaşma, adam kayırmacılık, umutsuzluk ve geleceğe dair ümitsizlik, insanların mutluluğu ve saadeti dünyanın başka yerlerinde aramasına neden oldu.

Mülteci krizi, kapitalist batının dış politikasının, müdahalelerinin, karışmalarının ve sömürgeci hırslarının kaçınılmaz sonucudur. Hollanda’nın göç ve sığınma politikası da bu kapitalist vizyon ve sömürgeci politika ile uyumludur. Mültecilerin kabulü, insan onuru açısından değil, gerekli bir kötülük ve olası riskleri yönünden tehlikeli görülüyor. Bu nedenle hükümet, sığınmacıların kabulünü, Ulusal Güvenlik ve Terörle Mücadele Koordinatörü (NCTV) koordinasyonunda ulusal kriz organizasyonu ekibi aracılığıyla ele alma kararı almıştır. Hollanda’ya hoş geldiniz!