Halk Meclisi ve Şura Konseyi'nin, % 50'si parlamento içerisinden ve %50'side dışarıdan olmak üzere anayasa taslağını hazırlayacak olan kurucu komitenin oluşturulmasına dönük oylamayı yapmasının ardından bu iki konsey, aynı şekilde komitenin yüzdelik seçimini de yapmıştır ki böylece komiteye katılanların oranı, Adalet ve Özgürlük Partisi temsilcilerinden 62 üye, Nur Partisi'ni temsil edenlerden 11 üye olup toplam %73 oranında olacak olmasının yanı sıra diğer temsilciler de diğer partiler yada bağımsızlardan olacaktır. Ancak bu oran, İslamî akımın İslamî olarak formüle edilmiş bir anayasa koyulmasını etkileyecek olmasından korkan laik eğilimi hoşnut etmemiştir. Zira 27.03 günü, Mısır'ı siyasî taifecilik rengiyle boyayacak olan bir anayasa getirecek olması dikkate alınarak "Anayasanın Kurtarılması" için parlamentonun onayladığı "Kurucu Komite" reddedilmelidir sloganları altında parlamentoya doğru yapılan yürüyüşte 20 küsur parti ve hareket ortaya çıkmış ve yürüyüşte, toplumun ve ülkenin bütün kesimlerinin temsil edilmesinin garantilenmesini yüklenecek olan bir komitenin seçilmesi için yeni mekanizmaların geliştirilmesi talep edilmiştir. Bunun ardından kurucu komiteden ardı ardına çekilmeler başlamış ve sonra da Askerî Konsey, herkesin memnuniyeti için diğer eğilimlerden olan diğer üyelerinde seçilebilmesi amacıyla Özgürlük ve Adalet Partisi üyelerinin bazlarının koltuklarından feragat etmeleri -ki bu koltuk sayısı 10'dur- şeklinde orta çözüm bulma girişiminde bulunmuştur. Nitekim Askerî Konsey, 30.03'de bir bildiri yayınlamıştır ki bildiride şunlar geçmektedir: "Anayasa savaşının tamamen sonlandırılması, öncelikle bütün taife ve çevreleriyle Mısır halkının yararı için olacaktır. Zira özel kesime ait özel bir anayasa olmayacaktır..."

Hizb-ut Tahrir / Mısır Vilayeti olarak bizler tüm bunları, ayaklanmanın sarmalanması ve Mısır halkının aldatılması olarak görür ve deriz ki:

1- Ümmetin hayatının esasının, insanların ilişkilerinin esasının, zulmü defetmenin ve husumetleri ayırmanın esasının, Sultan ve yönetimin esasının İslam akidesi olması gerekmektedir. Zira Mısır, bir İslam beldesi olup İslam beldesi olarak da kalmaya devam edecektir. Dolayısıyla İslam'dan başkasıyla yönetilmesi de caiz değildir.

2- Anayasa, devletin temel kanunu olup kanun da Sultan'ın emridir. Nitekim Allah Sultan'a, Allahu Subhânehu'nun Resulü [Sallallahu Aleyhi ve Sellem]'e indirdikleriyle hükmetmesini emretmiş ve Allah'ın indirdiklerinden başkasıyla hükmederek Allah'ın indirdiklerinden başkasıyla hükmetmeye ve Resulüne indirdiğinin yetkisi olmadığına inanan kimseyi kafir saydığı gibi inanmayarak hükmeden kimseyi de asi saymıştır. Zira Allahuteala, şöyle buyurmuştur:

فَلاَ وَرَبِّكَ لاَ يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لاَ يَجِدُوا فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا "Hayır! Rabbine ant olsun ki onlar aralarında çıkan anlaşmazlıklarda seni hakem kılmadıkça iman etmiş olmazlar!" ^{[en-Nîsâ 65]}

Ayrıca İslam'ı Allah'ın indirdikleriyle hükmetmekle sınırlandırmış ve başkasıyla hükmetmek hususunda da uyarıda bulunmuştur. Nitekim Allahuteala, şöyle buyurmuştur:

وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأُوْلَئِكَ هُمْ الْكَافِرُونَ "Her kim Allah'ın indirdikleri ile hükmetmezse işte onlar kafirlerin ta kendileridir." ^{[el-Mâide 44]}

İnsanların ilişkilerini tanzim etmeye dönük hükümler koymada insanlara hiçbir yer yoktur. Zira onlar, şeri hükümlerle mukayyettirler. Nitekim Allahuteala, şöyle buyurmuştur:

وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا "Resul size neyi getirdiyse onu alın, neyi yasakladıysa ondan kaçının." ^{[el-Haşr 7]}

Bu nedenle anayasanın, Allah'ın Kitabı'ndan, Resulünün sünnetinden ve bu ikisinin irşat ettiği sahabenin icması ve şeri kıyastan alınması gerekir ve bu hususta çoğunluğun yada azınlığın görüşü önemli değildir.

4- Bu anlamda biz, Halk Meclisi Başkanı Saad Katatni'nin Kurucu Meclis Başkanı olarak seçilmesinin ardından anayasanın hazırlanması için yaptığı konuşmasındaki şu sözlerini reddediyoruz: "Meclis, bütün halkın görüşlerine kapısını açacaktır. Sonra anayasa hazırlığının tamamlanmasının ardından onu, güç vermesi amacıyla referandum için halka götüreceğiz ki böyle otoritelerin kaynağı halk olsun." Zira İslam'da egemenlik, ümmete yada halka değil şeriata aittir. Dolayısıyla şeri hükümler, hiçbir şekilde oylama yada referandum konusu olamaz. Çünkü şeri hükümler, delilin kuvvetliliğine göre alınarak insanların onu kabul yada reddetmesine bakılmaksızın derhal uygulamaya konulur.

İslam'da yasa koymak, sadece Allah'a ait olup O'nun dışında hiçbir kimsenin helal yada haram kılma hakkı olmadığı gibi insanı veya seçilmiş yada atanmış olsun kurucu komiteyi yasa koyucu kılmakta İslam'da büyük bir cürümdür. Nitekim et-Tirmizî, Adiyy ibn-u Hâtim'in şöyle dediğini tahric etti:

أتيت النبي وفي عنقي صليب من ذهب، فقال يا عدي اطرح عنك هذا الوثن. وسمعته يقرأ في سورة براءة "Boynumda altından bir haç olduğu halde Nebi SallAllahu Aleyhi ve Sellem'in yanına geldim. Bana dedi ki: "Ey Adiy üzerinden şu putu at! " Onu Bera ^[Tevbe] suresindeki şu ayeti okurken işittim:

اتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَاباً مِّن دُونِ اللّهِ "Allah'ı bırakıp rahiplerini ve hahamlarını.... Allah'tan başka Rabler edindiler..." ^{[et-Tevbe 31]}

قال: أَمَا إنهم لم يكونوا يعبدونهم، ولكنهم كانوا إذا أحلوا لهم شيئاً استحلوه، وإذا حرّموا عليهم شيئاً حرّموه Dedi ki: "İnsanlar ise onlara ibadet etmiyorlar, velakin onlar kendilerine herhangi bir şeyi helalleştirdiklerinde o şeyi helal sayıyorlar ve onlar kendilerine herhangi bir şeyi haramlaştırdıklarında o şeyi haram sayıyorlardı."

إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ "Allah katında din İslam'dır." ^{[Âl-i İmran 19]}