دوستان عزیز، هرجا که هستید، به حلقۀ جدیدی از برنامه(باحدیث شریف باشید) خوش آمدید!

برنامه را با تحیۀ السلام علیکم و رحمت الله و برکاته، آغاز می‌کنیم:

از شداد بن اوس رضی الله عنه روایت است که گفت: دو مورد است که آن را از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیده‌ام که می‌فرمود:

«إِنَّ اللهَ كَتَبَ الْإِحْسَانَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ، فَإِذَا قَتَلْتُمْ فَأَحْسِنُوا الْقِتْلَةَ، وَإِذَا ذَبَحْتُمْ فَأَحْسِنُوا الذَّبْحَ، وَلْيُحِدَّ أَحَدُكُمْ شَفْرَتَهُ، فَلْيُرِحْ ذَبِيحَتَهُ»

(رواه مسلم)

ترجمه: بدون شک، الله(سبحانه وتعالی) احسان را در حق هر چیز واجب گردانیده است، پس اگر شما چیزی را می‌کشتید، کشتن وی را به بهترین صورت انجام دهید، و هرگاه چیزی را ذبح می‌کردید، به بهترین حالت ذبح کنید، و کارد خود را تیز کنید و حیوان مورد ذبح را زودتر راحت کنید.

مفهوم حدیث:

این حدیث شریف یکی از قواعد مهم دین را بیان می‌کند، که آن متضمن تحکیم تمام احکام اسلام می‌باشد، زیرا افعال انسان مرتبط به تمام جوانب زندگی می‌باشد؛ پس این ارتباط شامل بخش‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، قضایی، تعلیمی و دیگر چیزهایی‌که به عمل انسان ارتباط دارد، می‌باشد.

بدین اساس، اگر در وقت کشتن و ذبح حیوانات احسان مطلوب است، پس هنگام کشتن دشمنان اسلام در جنگ نیز احسان مطلوب است؛ یعنی شکنجه نشود و جسمش مُثله نشود(گوش، بینی و دیگر اعضای بدنش بریده نشود)؛ بلکه احسان مراعات گردد، چنان‌چه در حدیث گفته شد: «کارد خود را تیز نموده، حیوان مورد ذبح‌تان را راحت نمائید.» پس زمانی‌که انسانی این افعال را مطابق شرع به صورت احسن آن انجام دهد، در زمرۀ نیک‌بختان در دنیا و آخرت محسوب می‌گردد.

ای مسلمانان! در حال حاضر اسلام عزیز از واقعیت زندگی امت اسلامی رخت بسته است و به‌جای آن کفر در حیات امت نفوذ کرده است. جهت پیشبرد امور کفری حکامی تعیین گردیده و دساتیری برایش ساخته می‌شود، که از جهت کثرت قوانین گنجایش عمل کردن به آن وجود ندارد، چه رسد به کلمۀ احسان و نرمی نمودن با مردم. بنابر این، روش غرب کافر با مسلمانان، روشی است که در آن ابهام و پوشیدگی وجود ندارد(همه آن را می‌دانند) و در این هم شکی وجود ندارد که مسلمانان به خاطر این دین کشته می‌شوند، مفاصل‌شان قطع، شکم‌های‌شان پاره گردیده و آزادی‌شان به جبر و زور گرفته می‌شوند.

اینست سیادت و رهبری قرن بیست و یکم برای شما، این در حالی است که امت اسلامی از حقیقت خود غافل و به دور مانده است؛ طوری‌که آوازه‌اش در اطراف زمین رسیده استَ، و آن این‌که موجودیت امت بدون نظام خلافت یا دولت اسلامی بوده نمی‌تواند؛ خلافتی‌که چهارده قرن سیادت و رهبری را از آن خود داشت و کسانی‌که زیر چتر آن زندگی می‌کردند، از سعادت و خوشبختی‌های زیادی برخوردار بودند.

یا الله! مارا با آمدن خلافت راشده بر منهاج نبوت، که در آن وحدت مسلمانان نهفته باشد، مستفید بگردان و از آن‌ ما مصایب و بلاءها را دور نما! یا الله! زمین را به نور و جه کریمت منور گردان! اللهم آمین آمین!