(ترجمه)

خبر:

دو سال محرومیت از حج؛ رؤیای دیرینه‌ای که برای ساکنان غزه دست‌نیافتنی مانده است. در میان رنج بی‌پایان ساکنان نوار غزه برای دومین سال پیاپی از ادای مناسک حج یکی از ارکان پنج‌گانۀ اسلام محروم مانده‌اند؛ فریضه‌ای که سال‌ها در دل آرزوی آن را داشتند؛ اما استمرار درد و محاصره آن را از دسترس‌شان دور نگهداشته است. در حالی که حج برای مسلمانان سفری روحانی و آرمانی به شمار می‌رود و مردم غزه همچنان در میان گرسنگی، ویرانی و انسداد کامل گذرگاه‌ها گرفتارند محدودیت‌هایی که مانع اصلی سفر آن‌ها به مکۀ مکرمه شده است.

رویای حج در غزه دیگر صرفاً یک آرزو نیست بلکه به نماد ملموسی از محاصرۀ بدل شده که سال‌هاست بر این منطقه سایه افکنده است. اوضاع پس از حملات نظامی یهود و تشدید محاصره وخیم‌تر شده و اکنون امکان خروج یا جابه‌جایی از طریق گذرگاه رفح -تنها مسیر ارتباطی ساکنان غزه با جهان خارج- به‌طور کامل مسدود شده است. (منبع: مرکز اطلاع‌رسانی فلسطین)

تبصره:

این روزها بر مسلمانان در سراسر جهان سختی‌ها بیش از پیش سایه افکنده و رنج و اندوه در جای‌جای امت اسلامی رو به فزونی گذاشته است هرچند شکل و شدت این مصائب در هر سرزمین متفاوت است، اما بی‌تردید امروز اوج این درد در غزه تجلی یافته است. در غزه خون‌ریزی ادامه دارد و ارزش جان شهیدان چنان نزد جهانیان سبک شده که تنها در قالب اعداد سرد و بی‌روح در گزارش‌ها ثبت می‌شود، اینکه چه کسی آن‌ها را بشمارد یا نادیده بگیرد، تفاوتی نمی‌کند.

در میان این همه ستم بندگان بی‌پناه و بی‌دفاع هیچ پناهی ندارند جز امید به پروردگار مهربان، امیدی برای نجات، برای گشایش و برای پایان این ظلم بی‌امان. کسی که در خانه‌اش از تمامی نیازهای اولیۀ زندگی محروم شده اینک از ادای یکی از مهم‌ترین فرایض دینی‌اش نیز محروم مانده است که همانا حج ستون پنجم اسلام می‌باشد.

اما حتی اگر این حکام معابر را نمی‌بستند و اگر به مردم غزه اجازه حج می‌دادند باز هم در دل‌های زخم‌خوردۀشان احساسی وجود دارد، احساسی طبیعی و درونی که به آن‌ها می‌گوید امروز فریضۀ فوری‌تر و واجب‌تر بر دوش آنان سنگینی می‌کند فریضۀ یاری و نصرت. مسلمان واقعی اندوهگین و آگاه است و بیش از هر چیز به پیروی از احکام الله سبحانه وتعالی پایبند، او می‌داند که اولویت‌بندی در میان احکام الهی باید براساس رضای الله سبحانه وتعالی باشد.

امروز حرمت خون یک مسلمان و صیانت از جان، مال و ناموس او از هر فریضه‌ای ارزشمندتر و اولویت‌دارتر است. مسلمانان باید بیش از هر چیز تلاش کنند تا این حرمت‌ها حفظ شود حتی پیش از آن‌که به شعائر دیگر بپردازند. پس راه چاره چیست؟

وقتی یک مسلمان می‌بیند که حکام ثروت امت اسلامی را در سینی طلا تقدیم دشمنان به‌ویژه آمریکا می‌کنند، ‌در حالی که خود مسلمانان در فقر و نیازمندی به سر می‌برند طبیعی است که از این کار ناراحت و خشمگین شود و آن را محکوم کند.

اما کار فقط به همین اعتراض ختم نمی‌شود وقتی دقیق‌تر نگاه کنیم، می‌بینیم مسئله فقط حیف‌ومیل اموال نیست، بلکه ماجرا عمیق‌تر است که همانا خیانت و همدستی این حکام با دشمنان اسلام آن هم در برابر چشم‌های اشکبار مادران داغ‌دیده و مردمان بی‌پناه.

آنان نه‌تنها از مسلمانان دفاع نمی‌کنند بلکه دشمن را تقویت می‌کنند و با افتخار در صف آن‌ها قرار می‌گیرند بی‌آن‌که شرم کنند یا پنهانش سازند. مسلمانان باید با یقین بدانند که علت اصلی این وضعیت حاکمیت و قانون‌گذاری به غیر از حکم الله سبحانه وتعالی است.

پس آیا جنایتی بزرگ‌تر از این وجود دارد؟! و آیا خسارتی سنگین‌تر از این ممکن است؟! آیا علتی بزرگ‌تر از این می‌توان یافت که این دشمن بزدل را در این نبرد نابرابر تقویت کرده باشد؟!

پس مسلمانان باید بدانند که مسئلۀ فراتر از از دست رفتن این عبادت با اینکه پاداش بزرگی دارد، وجود دارد و آن مسئلۀ مهم‌تر تلاش برای بازگرداندن حاکمیت شریعت الهی و اجرای احکام او سبحانه وتعالی در جامعه است.

ناامید نشوید! این محروم‌ شدن (از عبادت و شعائر اسلامی) در نهایت باعث بیداری و آگاهی مسلمانان دلسوز خواهد شد؛ کسانی که به دنبال راه واقعی نجات و عزت امت اسلامی هستند، با وجود تمام تلاش‌های دشمنان برای ایجاد تفرقه بین مسلمانان و ضربه زدن به وحدت و مناسک دینی آن‌ها این وضعیت می‌تواند به نقطۀ آغازی برای وحدت و قیام تبدیل شود.

مسلمانان به‌زودی با آگاهی و ارادۀ خود متحد خواهند شد تا نظام‌های فاسد و کافر و حکام خائن و مزدور را از بین ببرند. این خبرهای دردناک نباید روحیه و قدرت درونی مسلمانان را بشکند آنچه در دل‌های‌شان هست عزت و خیر نهفته در اسلام است که باید حفظ شود.

الله سبحانه وتعالی با نگاه رضایت‌آمیز به بندگان صابر خود نگاه می‌کند کسانی که در سختی‌ها صبر می‌کنند و منتظر یاری و نصرت او سبحانه وتعالی هستند همان‌طور که الله متعال حرمت خون یک مسلمان را بالاتر از ویرانی کعبه می‌داند، جایگاه مجاهدانی را که در راه او می‌جنگند بالاتر از زائران خانه‌اش قرار داده است و در بهترین روزهای سال یعنی دهۀ اول ذی‌الحجه الله سبحانه وتعالی به سرزمین‌هایی که با خون شهیدان پاک شده‌اند و مردمش در آن استقامت کرده‌اند با نگاهی از رحمت و رضایت می‌نگرد. رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«مَا مِنْ أَيَّامٍ الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِيهِنَّ أَحَبُّ إِلَى اللهِ مِنْ هَذِهِ الْأَيَّامِ الْعَشْرِ. فَقَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ، وَلَا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللهِ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ ﷺ: وَلَا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللهِ، إِلَّا رَجُلٌ خَرَجَ بِنَفْسِهِ وَمَالِهِ فَلَمْ يَرْجِعْ مِنْ ذَلِكَ بِشَيْءٍ»

ترجمه: هیچ روزی نیست که عمل نیکو در آن نزد الله متعال محبوب‌تر باشد از این ده روز. پرسیدند: «حتی جهاد در راه الله سبحانه وتعالی؟» فرمودند: حتی جهاد هم نه، مگر کسی که با جان و مال خود بیرون برود و هیچ‌چیز را برنگرداند.

امروز مردم غزه همین راه را رفته‌اند؛ زیرا با جان و مال خود به میدان آمده‌اند، جنگیده‌اند، فداکاری کرده‌اند، و هیچ‌چیزی برای خود باقی نگذاشته‌اند. پس کجایند اهل همت؟ کجایند مردانی که آستین بالا می‌زنند؟

کسی که برای حاکم ساختن قانون الله سبحانه وتعالی تلاش می‌کند، نزد او سبحانه وتعالی جایگاهی برتر از دیگر بندگان دارد؛ زیرا در دل و عملش اجرای تمام واجبات و شعائر اسلامی را با هم می‌خواهد، با هر نوع انحراف و کوتاهی مقابله می‌کند و مسئولیت دعوت به حق و بازگرداندن زندگی اسلامی را بر دوش می‌گیرد.

این هدف بزرگ تنها با برپایی خلافت اسلامی تحقق پیدا می‌کند؛ همان نظامی که بدون آن اجرای کامل شریعت الله متعال ممکن نیست. با برپایی خلافت عزت اسلام و مسلمانان بازمی‌گردد و ریشۀ کافران و تمام مزدوران و نوکران آن‌ها برای همیشه قطع می‌شود.

نویسنده: أم عثمان سباتین- ازسرزمین مبارک فلسطین

مترجم: حسین سلحشور