- مطابق
کمپاین صندق بین المللی پول به منظور ازهم پاشی اقتصاد پاکستان
کمپاین صندق بین المللی پول به منظور ازهم پاشی اقتصاد پاکستان
رژیم راحیل-نواز پیش از اعلان بودجه اش در ماه جون سال روان میلادی، شروع به عملی کردن دستورالعمل های سازمان های استعماری، اعم از صندق بین المللی پول و بانک جهانی نمود. چنانچه به تاریخ 11 می 2015م این رژیم با صندق بین المللی پول به توافق رسید تا مقدار 506 ملیون دالر را به عنوان بخشی از قرضه ای به مبلغ 6,8 ملیارد دالر به مصرف برساند. چنانچه اسحاق دار وزیر مالیه پاکستان، خروج از پرداخت معافیت های مالیاتی که بیش از صد ملیارد روپیه تخمین زده می شود و همچنین تعدیلات در عواید گمرکی مواد سوخت و کاستن از میزان کمک به آن در جریان سال آینده را خبر داد. هارالدر فنجر، رئیس هیأت اعزامی صندق بین المللی پول به پاکستان در رابطه چنین گفت: «اولویت های که در نیمه دوم برنامه مؤسسه اش در نظر گرفته، شامل بهبود بخش مواد سوخت و گسترش سیستم مالیاتی می باشد.» همچنان اسحاق دار، دیدگاهش را در مورد نهادهای مانند؛ صندق بین المللی پول چنین ابراز نمود: «این نهادها در روند رشد و پیشرفت پاکستان نقش دارند، اما به هیچ وجه به ما دستور نمی دهند.»
شکی نیست که محروم کردن پاکستان از عواید مواد سوخت که از طریق خصوصی سازی صورت می گیرد، و کاهش فعالیت های اقتصادی که از طریق وضع مالیات سنگین انجام می شود، عدم پیشرفت پاکستان و عدم رشد اقتصاد این کشور را برای صندق بین المللی پول ضمانت می کند.
برخلاف ادعای صندق بین المللی پول مبنی براینکه، این نهاد به منظور کمک به کشورها جهت رسیدگی به مشکلات اقتصادی تأسیس گردیده؛ ولی واقعیت اینست که صندق بین المللی پول، همواره ابزاری دست امریکا جهت حاکمیت اقتصادی بر جهان و ممانعت از ظهور هر نوع نیروئی که بتواند با آن مبارزه کند، می باشد. به ویژه این عملکرد امریکا پس از بحران اقتصادی که دامنگیر آن گردید، و نیز پس از رقابت های که با سایر قدرت های بزرگ جهانی بر سر منافع خود انجام داد، و همچنین پس از استفاده از اردوی خویش در مسؤولیت های که از توانش بالاتر بود، به خوبی دیده می شود. البته این واضح است که حرف آخر در صندق بین المللی پول را امریکا می زند، نه کدام کشوری دیگر؛ زیرا امریکا به عنوان بزرگترین سهم دار این صندوق می تواند نقش سایر کشورهای عضو را محدود سازد، تا بدون موافقت امریکا هیچ تصمیمی را نتوانند اتخاذ کنند. در گزارش کنگره امریکا در خصوص درخواست تخصیص بودجه ایالات متحده برای برنامه های جهانی اش در سال 2014م که توسط وزارت خزانه داری امریکا پیشنهاد شده بود، چنین آمده است: «صندق بین المللی پول از همان ابتدای کارش ابزار محکمی در دست ایالات متحده برای استحکام ثبات اقتصاد جهان و همچنین کمک به فرصت های کاری، صادرات و بازارهای اقتصادی آن بوده است. صندق بین المللی پول در جریان مشکلات بیرونی، اقتصاد داخلی ما را تقویت کرده است. از آنجائی که ایالت متحده بزرگترین اقتصاد جهان به شمار می رود، یگانه دولتی است که حق مخالفت با تصامیم مهم در صندق بین المللی پول را دارا می باشد. همچنان اقتصادهای نوپای جهانی نیز در این صندق نقش بزرگی دارند و تلاش می کنند در اقتصاد جهانی تأثیر بیشتر داشته باشند، برای ایالات متحده بسیار اهمیت دارد تا نفوذ و تأثیر خود در اقتصاد جهانی را در سال های آینده همچو گذشته حفظ کند. البته لازمه این کار آن است که این صندق همچنان ابزار نرم و قابل انعطافی در دست امریکا باقی بماند و اینکه حق رد(ویتو) را نیز در آن پیوسته برای خودش نگهدارد. اگر ایالات متحده همین اکنون به تعهداتش در برابر صندق بین المللی پول عمل نکند، بدون شک ما موقعیت رهبری و پیشگامی خویش را به خطر خواهیم انداخت.»
بنابراین، این ابزار دست امریکا(صندق بین المللی پول) بالای پاکستان تمرکز کرده است، زیرا این کشور از مساحت گسترده، منابع معدنی فراوان، انرژی عظیم، زراعت متنوع و نیروی فراوان کاری برخوردار است که می تواند تسلط و حاکمیت امریکا را به شدت تهدید کند. از همه مهمتر اینکه مردم پاکستان مسلمان اند و اسلام ایدیولوژی منحصر به فرد مردم این سرزمین بوده و اتباع خویش را مکلف کرده تا جایگاه واقعی اسلام را مجدداً به دست آورند و این کار با برگشتن دولت اسلامی به صفت دولت پیشگام جهان میسر است؛ چنانچه در گذشته قرن ها از این موقف برخوردار بود.
خصوصی سازی سوخت در پاکستان با اصرار و تأکید صندق بین المللی پول، مواد سوخت این سرزمین را در معرض کاهش و مصارف بسیار زیاد قرار می دهد و نظام راحیل-نواز در نامه اش به صندق بین المللی پول، به تاریخ 12 مارچ 2015م در حالیکه بر پایبندی اش به "نیاز به جذب سرمایه گذاری در سکتور خصوصی" تأکید می کرد، بر این مسأله(خصوصی سازی انرژی) نیز تأکید بیشتر نمود.
خصوصی سازی قطعاً قیمت مواد سوخت را به نفع صاحبان سکتور خصوصی افزایش می دهد و تلاش های شان را در جهت دستیابی به سرمایه های هنگفت تقویت می نماید، هرچند عرصه های صنعت و زراعت هم از کار خواهد افتاد. به علاوه آن، صاحبان سکتور خصوصی در نبود پشتیبانی حکومت، برای حفظ منافع بزرگ شان ناچار اند میزان تولیدات شان را کاهش دهند و این کار بحران های اقتصادی را افزایش خواهد داد.
برعکس سیاست صندق بین المللی پول در نظام سرمایه داری؛ اسلام توزیع منابع معدنی و مواد سوخت بالای مردم را که ملکیت عامه می باشد ضمانت کرده است، زیرا ملکیت عامه مال مردم است و نه دولت و یا افراد مشخصی. بنابراین در اسلام عزیز، دولت مکلف است برای ضمانت استفاده درست تمام اتباع اش چنین موارد را به صورت درست اداره و تنظیم نماید. چنانچه رسول الله صلی الله علیه وسلم در زمینه چنین می فرماید:
الْمُسْلِمُونَ شُرَكَاءُ فِي ثَلَاثه الْمَاءِ وَالْكَلَإِ وَالنَّار
(رواه أحمد)
مسلمانان در سه چیز با هم شریک اند؛ در آب، چراگاه و آتش(نفت و گاز).
بنابراین صندق بین المللی پول، اقتصاد پاکستان را با اعمال مالیات بزرگ نابود می کند، و این صندق نیز مشکلات صنعت و زراعت این سرزمین را افزایش می دهد. افزایش متداوم مالیات به عنوان بخشی از کل درآمد مالیاتی دولت، چیزی است که نامه رژیم راحیل-نواز، به تاریخ 15 ماچ 2015 برای صندق بین المللی پول ضمانت نمود، چنانچه رژیم در نامه اش چنین ابراز داشته است: «تلاش های که به منظور گسترش قوانین درآمد مالیاتی از طریق رفع امتیازات و معافیت در جریان است نتیجه خواهد داد.»
برخلاف سیاست های صندق بین المللی پول؛ نظام اسلام در هنگام جمع آوری درآمد مالیاتی، توانائی هر فرد را در فراهم کردن نیازهای اساسی اعم از غذا، پوشاک و مسکن در نظر می گیرد. دولت اسلامی حتی زمانی که مالیات را وضع می کند، فقراء و نیازمندانی را که از عهده تأمین نیازهای اساسی شان برآمده نمی توانند، از پرداخت مالیات معاف می نماید و درآمد مالیاتی دولت را با در نظر داشت احکام شرعی، تنها از منافع بزرگ شرکت های دولتی و خصوصی حاصل می کند، مانند: منابع مواد سوخت(نفت و گاز)، صنایع ثقیله و صنائع زیربنائی.
علاوه بر آن، صندق بین المللی پول، پاکستان را به سیستم قرضه و سود ناشی از نظام سرمایه داری، چه در داخل و چه در خارج، وابسته می سازد که این وابستگی، اقتصاد پاکستان را به مرور زمان به نابودی می کشاند؛ زیرا سیستم سود بر قرضه با وجودی اینکه شاید بارها اصل قرض پرداخته شود، بازهم این کشور را غرق در قرضه ها نگهمیدارد. قرضه ها در حال حاضر یک سوم تمام بودجه را در برمی گیرد و مبلغ آن سالانه به ملیاردها دالر می رسد؛ این در حالیست که با گذشت هر سال پاکستان غرق قرضه های بیشتر می شود. در حالیکه این سرزمین با نام اسلام تأسیس گردیده و اسلام همان دینی است که سود را با تمام اشکال آن حرام قرار داده است.
ای مسلمانان پاکستان!
بدانید که رژیم راحیل-نواز در تخریب و نابودی اقتصاد ما و شما، با صندق بین المللی پول همکاری می کند و در حقیقت هر نظامی زیر سایه دموکراسی فاسد، دست به چنین کاری خواهد زد. اینک زمان آن فرارسیده تا چشم امید مان را از نظام دموکراسی ببندیم، زیرا هر کسی که زیر سایه نظام دموکراسی به قدرت برسد کشور را غرق فلاکت و بدبختی خواهد نمود. بنابر این بر هر یک از ما واجب است تا برای سرنگونی نظام دموکراسی و برپائی دولت خلافت راشده بر منهاج نبوت سعی و تلاش نمائیم.
قطعاً حالا زمان خلافت راشده بر منهاج نبوت فرا رسیده و باید مطمئن باشیم که این بشارت الهی با دستان ما و به کمک و یاری الله جل جلاله، جامه عمل خواهد پوشید و برای بدست آوردن این عزت و شرف بزرگ در دنیا و آخرت، راهش این است که همه با هم در کنار حزب التحریر کار و تلاش کنیم و آن عده از نیروهای مسلح پاکستان را که توانائی و استقامت کافی دارند فرابخوانیم تا حزب التحریر را در تأسیس مجدد خلافت راشده بر منهاج نبوت یاری رسانند.
همه در کنار هم و بدون احساس خستگی به پیش به سوی برافراشتن بیرق عقاب که همانا بیرق رسول الله صلی الله علیه وسلم است حرکت می کنیم تا زمینه حاکمیت شریعت الله متعال زیر سایه دولت خلافت راشده بر منهاج نبوت فراهم گردد.
...وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ
[روم:4-5]
...و در آن روز است كه مؤمنان از يارى الله شاد مىگردند، هر كه را بخواهد يارى می رسانند، و اوست شكست ناپذير مهربان.
حزب التحریر-ولایت پاکستان
|